Κεφάλαιο 12

147 10 0
                                    

<<Δηλαδή θες να μάθεις γιατί σε παράτησε η μητέρα σου και πήγε να ζήσει μόνη της στη Ζακχέρια;>> ρώτησε ο Τζάρεντ  διασχίζοντας το λιβάδι με τις μαργαρίτες και τις πεταλούδες.

<<Ναι στο έχω πει χίλιες φορές!>> απάντησε σχεδόν φωναχτά η Μπελ. Παρατήρησε τα ψηλά δέντρα, το κατά πράσινο γρασίδι, τις πεταλούδες που χόρευαν γύρω από το λαμπερό ήλιο, τα πουλιά που τις συνόδευαν με τα γλυκά τραγούδια τους, τις μαργαρίτες που πήγαιναν όπου πάει ο άνεμος και τα χνουδωτά κουνελάκια που έπαιζαν ελεύθερα και ήσυχα.

<<Δεν αξίζω!>> ψιθύρισε εκείνη βουρκωμένη.

<<Τι είπες;>> την σταμάτησε απότομα εκεινος.

<<Δε νομίζω να σε αφορά η ζωή μου;!>> είπε απομακρύνοντας το βλέμμα της.

Την έπιασε από το σαγόνι με τις άκρες το δακτύλων του και γύρισε το κεφάλι της προς την μεριά του. Με αποτέλεσμα τα γκριζοπράσινα μάτια της να στοχέψουν τα γαλάζια- μπλε δικά του και τα χείλη της σε απόσταση πέντε εκατοστων από τα δικά του. Στάματησε να αναπνέει και ένας σκληρός κόμπος κυνήγησε το στομάχι της.

<<Ίσως έχεις δίκιο... Δεν με αφορά αυτό που ξέρω όμως είναι ότι όλοι είμαστε ξεχωριστοί και πως όλοι αξίζουμε και κυρίως εσύ μετά από όλα όσα έζησες είσαι ξεχωριστό διαμάντι Μπελ ο κάθε άνθρωπος κρύβει κάτι το ασυνήθιστο μέσα του αρκεί να το βρεις και να το ξεκλειδώσεις>> της έπιασε μια ξανθιά τούφα από τα μαλλιά της και ρην έβαλε πίσω από το αυτί της και με το πίσω μέρος της παλάμης του της χάιδεψε το μάγουλο.

Ένα μικρό και γρήγορο απαλό άγγιγμα το όποιο ήταν αρκετό για να την κάνει να ανατριχιάσει και να πάρει φωτιά όλο της το κορμί. Μια φλόγα άρχισε να αναβοσβήνει μέσα της και ένα παράξενο συναίσθημα κατρακύλισε μέσα της. Αυτές οι μικρές στιγμές που έχουν ζήσει μαζί μέσα σε τόσο λίγες ώρες την κάνουν να αισθάνεται πως είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στον κόσμο. Ο Τζάρεντ ώρες ώρες της πρόσφερε τρυφερότητα και παρηγοριά που την έκαναν να νοσταλγεί τα παιδικά της χρόνια όταν την έπαιρνε αγκαλιά η μητέρα της. Μμμ αγκαλιά δε θα ήταν κακή ιδέα σκέφτηκε όμως όσο τρυφερός και αν δείχνει... Τις περισσότερες ώρες είναι ψυχρός και απομάκρος σα να φοβάται κάτι. Πράγμα που την έλκει ακόμα πιο πολύ και κάνει το κορμί της να υποφέρει.

Ήταν τόσο όμορφος, τέλειος και ναι τον είχε ερωτευτεί παράφορα. Τα μάτια του, το σώμα του, τα χείλη του. Αυτό το αγόρι είναι ότι καλύτερο της έχει συμβεί μέχρι στιγμής.

Deadly Shadows : The Secret Of ShadowDonde viven las historias. Descúbrelo ahora