Sugar Daddy √ jeongcheol (ᴅɪꜱᴄᴏɴᴛɪɴᴜᴇᴅ)

vi. [ nrtv ]

Fanart credits: gap_svt

Isa sa mga pinakaayaw ni Jeonghan bukod sa pamomroblema sa kaniyang sumasakit na puso, ay college.

Ang hirap pag sabayin pag may iniisip. Jeonghan was staring at his notes and scribbling on his notebook while his professor was lecturing and his classmates doing they're own business.

He deeply sighs, Jeonghan was filled with worry and felt his heart started to ache. Tsk.

Makikipagkita siya mamaya sa lalaking nung isang gabi niya lang nakilala. Nakakakaba. Jeonghan felt something about him. Bukod sa pagiging ideal type niya ito, he didn't know much about him but I think. . . May feelings na ko para sa kanya.

"OOOY!" sigaw ni Soonyoung sa tenga niya. "Aray!" Jeonghan said in a raised voice. The whole class shushed him.

Nag-sorry ang dalawa at biglang nagsigawan ng pabulong.

"Ganun ba talaga epekto sa'yo nung Seungcheol na 'yun? Nung isang araw lang kayo nagkakilala tapos— Ay nako, sabihin mo na kasi yung totoo, nagjugjugan kayo nung isang gabi noh? Kaya ka ganyan!" binatukan ni Jeonghan ang kaibigang si Soonyoung sa pagkakasabi nito.

"Tanga! Wala! I wish. Kase naman!" angal ni Jeonghan at umubob na sa table. "Kase ano?" ani ng kaibigan.

MAY GUSTO NA KO SA KANYA TAPOS MAY ANAK SIYA.

Umupo ng maayos si Jeonghan and held both Soonyoung's cheeks and squeezed them, "Sabi niya kasi— ugh. He flirted then— tsk! Hindi mo kasi maiintindihan! alam kong ment to be kami! Nararamdaman kong—"

Tinanggal ni Soonyoung ang pagkakahawak ni Jeonghan sa mukha niya. "Oo na oo na. Dami mong drama magkikita naman kayo mamaya!" umayos na din sa pagkakaupo si Soonyoung at tumingin na sa harap.

Actually, the moment he laid eyes on that perfect human being, Jeonghan was desperate. Gusto niya na siya. Nagpakitang gilas pa nga 'to sa dance floor nung time na 'yun. And he knows that Seungcheol also had a thing for him. Wala namang masama sa umasa diba?

He kept thinking how can he attract Seungcheol. Eh wala namang nakakaturn-on bukod sa maladyosa niyang anyo, hindi naman siya mayaman tulad ni Seungcheol, he can't even buy lunch without Soonyoung's money, ambag kumbaga. Bigla naman nainsecure si Jeonghan.

Gusto niyang umasa pero parang wala talagang pag-asa. Jeonghan whines at umubob nanaman sa table niya.

"Ayoko ko talagang nakikita kang nadedepress, di kita maasar asar." so 'yun ang dahilan? So much for being a friend.