❝In which Seungcheol is a richeu hot papa and Jeonghan is only poorita.❞
X asianfanfic inspired. specifically, to yocoups author-nim. ♡ X
started: aug 23 / 2016
ended: --------------
Contains: messages | texts | calls | scenarios
language:...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Still Jeonghan's
“D-daddy. . .?”
"Yes buddy? I'm here. Daddy's here." Seungcheol says at hinamas himas ang ulo ni Chan. Nagising kasi ito. Jeonghan got surprised also. . .
He didn't got to say—
"Daddy. . ." the boy called once more. The father kissed the son's forehead. "How are you feeling buddy?" tanong nito sa anak.
"I-i'm. . . Dizzy. . .Daddy. . ." sagot naman nito. The boy opens his little eyes slowly as he saw Jeonghan also beside him.
"Hi. Chan." bati ni Jeonghan na nakangiti. "What is he. . . Doing here?" the boy asked in slow words. Seungcheol and Jeonghan glanced at one another.
"Baby, Jeonghan came here to see you if you're alright." the father said to comfort and pats the son's hips to let him doze again to sleep. Jeonghan became silent for a moment. Not wanting to disturb ng father-son conversation, he made an excuse. "Ibabalik ko lang 'tong planggana." he says then gets up, exits Chan's room. Seungcheol said an 'okay' pero hindi parin umaalis ang tingin niya sa anak niyang may sakit.
As Jeonghan goes, carrying something, he groans.
He attempted to confess right away. Pero napaka-badtiming talaga. Feeling tuloy ni Jeonghan ang selfish niya. Kasi sa lahat ng oras na pagkakaabalahan niya na umamin na bente lang siya, ay ngayon pang may nangyari sa anak at alalalang-alala pa ang tatay.
Chan is the one to be prioritized right now. Kaya ayun. . . Confession, ipagpaliban nalang muna ngayon.
"Ma'am ako na po." sabi ng maid kay Jeonghan at kinuha ang planggana na dala nito.
Ma'am paren.
Nagpagupit na si Jeonghan ng maikli't lahat— pang-oppa style na pero bakit babae parin ang tingin sa kaniya. Tsk. Siguro talagang mukha lang siyang babae.
Anyways, hinayaan na lang ni Jeonghan ang mag-ama mag usap. Jeonghan was just standing outside the room, leaning on the wall.
A few minutes later, lumabas na si Seungcheol ng kwarto. He closes the door and saw Jeonghan at the side just sitting on the floor. "Hey." he called. Jeonghan glances and quickly got up.
"So. . .? Is Chan alright?" tanong nito habang pinapagpag ang ang sarili. Seungcheol walked closer to Jeonghan and slid his hands to Jeonghan's waist, more like a semi-hug.
"Yeah, he's gonna be alright. I thought you left." sabi ni Seungcheol and caresses Jeonghan's hips. Jeonghan startles, "Ah! Seungcheol!"
"Akala ko umalis ka na." then Seungcheol fully embraced Jeonghan. Jeonghan hugged back with a raised brow. Seungcheol was acting quite a baby. Doesn't matter though, nag-aalala naman kasi sa anak niya. Kailangan niya din ng magmamalasakit sa anak niya at sa kaniya.