Accidentally Inlove with my Playboy Bestfriend

AIPB- chapter 44

Days to heal...

Raquel's POV

Pinauwi agad ako ni Prince pagkadalaw namin kay Tita Tiffany. I don't like seeing him sad... It breaks my heart to see him in a situation like that. Gusto ko siyang i-comfort pero hindi ko magawa. Matalino si Prince kaya kahit anong sabihin kong 'everything will be fine' alam niyang hindi.

Tinext ko siya kung okay lang ba talaga siya.... He replied.

I'm really fine, kat. Dn't worry abt me. Goodnight.

Masyado pa ngang maaga para matulog. I want to talk to him. I want to know the situation there. I want to stay by his side. Bakit ba kasi pinauwi niya pa ako?

Pilit ko nalang na isinaksak sa isipan ko na problemado si Prince ngayon. Kaya dapat hindi ako maging selfish at hayaan siya. Nakatulog na ako sa kakaintindi sa kanya.

.

Kinaumagahan....

"Tito Ed, kamusta daw po si Tita?" Kinukusot ko pa ang mata ko habang tinatanong si Tito.

"Ayos na daw sa ngayon.... Sabi daw ng doctor ay ilang araw nalang ang itatagal ni Tiffany. Yun ang sabi ni Ploy." Napayuko ako. Mamatay.... Si Tita Tiffany? Pero paano si Prince? Alam ko na galit siya sa Papa niya. Paano na siya, mag-isa nalang siya....

"Raquel, iha.... Wag mo naman masyadong damdamin ang situation ng Tita Tiffany mo. Siya mismo ay tanggap na ang kapalaran niya." Niyakap ako ni Tito Ed at hinagod ang likod ko. Lumabas ang mga luha na pinipigilan ko.

"*sob*Pero paano kasi si *sob* Prince? Hindi*sob* maayos ang relasyon niya kay Tito Ploy.... Gusto ko siyang damayan." Ako na mismo ang napapaiyak para kay Prince. Kahit si Tito Ploy din ay nahihirapan sa nangyayari sa asawa niya.

I just want to be with Prince while he needs me the most....

Prince's POV

Ilang araw.... Ilang araw nalang daw ang buhay ni Mom. Hindi ako naniniwala. I'm not believing that crap! Hindi sila ang Diyos para malaman kung hanggang kailan tatagal si Mom! They're not Gods! They're just mere people with a profession to cure people! Kaya how dare them?

How dare them tell us that Mom will only live in one week!?

Pumapatak ang luha ko sa cellphone na hawak ko. Tinititigan ko lang ang larawan namin ni Mom. Masaya at masigla..... Hindi yung wala na halos buhay na ngayon. She's so thin and she looks so fragile. My mom fragile? It's not really a word together. Mom and fragile. My mom will always be this fierce, beautiful, strong woman that everyone will admire.

Not fragile and weak.

"Siguro masaya ka na ngayon, dad. Mamamatay na si Mom! Makakalaya ka na sa kasal niyo kuno. You'll have more women to be with. Total ganun ka naman." I spat bitterly. Not caring if every word I say can hurt.

"You don't talk to me like that Prince!!! Hindi porket sinabi ng doctor na yun na mamamatay si Tiffany ay mamamatay nga siya! How dare you say those words to me! I am still your father!" Tinaas ni Dad ang kamay niya kaya napayuko ako. He's gonna hit me....

.

But nothing came.

Tinignan ko siya para makitang umiiyak.

"I love your mother, Prince. So don't tell me what you know I'll do. Because that's not true. Mahal ko si Tiffany mahigit pa sa buhay ko." I looked at him while crying. I failed mom. I thought this was a secret between us only. But paano nalaman ni Dad na may sakit ka?