TATLI VİRÜS

5

Ara Bölüm:

(Aslı)

Sinirli bir şekilde eve geldim. Ama hala Kayayı düşünüyordum. Kendi kendime " Gerizekalı Aslı, neden her dakika özür diliyorsun ki " diye söylendim.

Aklıma o gece geldi. O gün ilişkimizin biteceğini Selim'e defalarca telefonda ilettim. Beni dinlememişti. Psikopatın biriydi. İstediği herşeyi elde etmek isterdi. Ama ben bir biblo değildim. Gözlerim doldu yine. Bana zarar veriyordu ve ertesi gün hiçbirşey olmamış gibi davranıyordu. Bu huylarından artık sıkılmış ve bunalmıştım. Evime geleceğini hiç tahmin etmemiştim.

Kaya o gece neden gelmişti ki? Sebebini bile anlatmamıştı üstelik. Sadece yarım kalan işi halletmeye geldim demişti. İyi ki geldi. Yoksa ölebilirdim. Hayatımı kurtardı. Kaya' yı düşünürken laptop' umu açtım. Mesaj gelmişti yine. "Arkadaş ne paraymış ya yeter artık . Bakalım bu sefer ne yazdın?" diye söylendim kendi kendime. Mesajda;

Apartmanına kadar öğrendim. Seni bulacağım. Evini basmamı istemiyorsan bir mekan belirle oraya geleceğim. Seni tanımam için de bir simge belirle. Takı da olabilir. Neyse görüşürüz küçük hırsız."

"Hırsız mı? Kendi aptallığının sonucu bana hırsız demesini kendime yedirememistim. Mesaj yazmaya başladım.

Ben hırsız değilim bu 1. Bana emir veremezsin bu 2. Paralarını vereyim de senden kurtulayım artık sülük gibi yapıştın bu 3. Bunu sen istedin köpek tasması takıp gel bu da 4. Evet mümkünse bir daha görüşmemek üzere...

Evin içinde gezindim. Etrafı toparladım. Kitaplarıma göz gezdirdim. "Kitap okusam iyi olacak ne zamandır okumuyorum." dedim kendi kendime. Sonra da düşündüm. "Keşke hayat kitaptakiler gibi olsa, iyiler kazansa kötüler kaybetse..." diye iç geçirdim.

Bir süre sonra kitap okurken uyumuşum. Uyandığımda sırtım ağrımıştı. Mesaj gelmişti yine. Laptop'un başına geçtim hemen.

Kendini çok akıllı zannediyorsun peki senin kurallarına göre oynayalım oyunumuzu. Sende tasma takmak zorundasın çünkü benim de seni tanımam lazım değil mi neyse bana sadece mekan söyle gerisi umrumda değil. Görüşmemek üzere...

Hemen geri cevap yazmaya başladım ;

Peki o zaman yarın PenCR. Cafe'nin oraya gel tasmani takmayı unutma.

Hemen cevap geldi:

Parayı getirmeyi unutma ve tasmayi sende tak.

Cevap olarak ;

Tamam Görüşmemek üzere. Yazdım

Ondan cevap gelmemişti. Zaten mesajlarına cevap vermekle uğraşamazdım. "Parasını götüreyim de hırsız damgasindan kurtulayim." dedim kendi kendime.

Aklıma birden Kaya geldi. "Acaba üzüldü mü gidişime ? Ya ne diyorum ben." Uzun boylu , yakışıklı, kaslı, mavi gözlü, tatlı gülüşlü , kumral , karizmatik biriydi. Genelde her kızın bayıldığı tarzdandı. Ama ben esmer erkekleri her zaman daha tatlı bulmuşumdur. Ama Kaya da çok tatlıydı. Ben salakça düşünürken kapı çaldı. Gelen kişi Zeynep 'ti.

"Hoşgeldin Zeynep , nasılsın?".

"İyiyim Aslı sen nasılsın?"

"Iyi bende. Seni çok özledim."

"Bende canım arkadaşım."

"Artık buradasın değil mi?"

"Evet."