TATLI VİRÜS

7

Bir anlık afallamayla birlikte arkamı dönüp baktığımda karşımda Kaya ve Aras sinirli bir şekilde yanımızda oturan çirkin adamlara bakıyorlardı. Adamların yüz ifadeleri değişmiş suratlarında gülmek yerine şaşkın ifade yerini almıştı." Sorun nedir beyler?" dedi Kaya.

"Sen kimsin? Gitsene!" diye çıkıştı yanımda oturan çirkinlerin efendisi. "

"Peki sen bilirsin şimdi yumruğumun tadına bakma vakti !"dedi Kaya.

Olaylar hızla gelişiyor. Ben ise sadece şaşkınlıkla etrafıma bakıyordum. Bu ilk defa başıma geliyordu.  Kaya 2. kez benim hayatımı kurtarıyordu. Ne söylesem azdı. Aslında ona teşekkür etmek istiyordum ama her teşekkür edişimde kızıyordu. Bu yüzden bunu denemeyecektim bile. Adama sert bir yumruk attı. Ardından Aras da ona eşlik etti ve Zeynep'in yanında oturan adamı masaya gömdü. Korkuyla onları izliyordum. Tek yaptığım çığlık atmaktı. Zeynep de korkmuştu. Bana sarılıyordu sımsıkı.

Adamlar pert olmuş bir şekilde hızla ayrıldı restauranttan. Kaya yanımıza geliyordu.

"İyi misiniz?"

"Kaya!"

"Ne?!"

"Teşekkür ederim. İyiki varsın."

"Söylesene bu belaları mıknatısla mı çekiyorsun Aslı?" diyerek güldü Aras.

Güldüm.

Zeynebi göstererek bu benim en yakın arkadaşım zamandır buralarda değildi yeni geldi. Tanıştırayım "Zeynep." Zeynep gülerek başıyla selam verdi. "Memnun oldum ben Kaya."

"Memnun oldum ben Aras."

Zeynep gözlerini kocaman açmış Aras'a bakıyordu. Gözleri dolmuştu. Şaşırarak"Zeynep iyi misin?" dedim.

Zeynep konuşmuyordu. Endişelenmeye başlamıştım.

"Allah belanı versin seninn!!" diye bağırdı Zeynep birden bire.

Aras şaşırmış bir şekilde "Ne diyorsun kızım sen n'oluyor?".

"Sen katilsin. Senden nefret ediyorum!!"

"Hiçbir şey anlamıyorum gerçekten."

"Bebeğim senin yüzünden öldü!"

"Ne bebeği anlamıyorum!"

"Bana kendini Mert diye tanıtmıştın. Seninle birlikte olmuştuk. Ben seni cok sevmiştim. Sana hamile olduğumu söylediğim zaman gitmiştin. Geleceğim deyip gelmedin. Bebeğim karnımda öldü. Çok küçükken. O masum meleğe hiç acımadın. Senden nefret ediyorum." dedi Zeynep.

Gözlerinden yaşlar yavaş yavaş süzülüyordu. Ama Zeynep onları silmeye tenezzül bile etmiyordu. Aras da şaşırmıştı. Büyük ihtimalle olayı hatırlamış olacak ki ağzı bir karış açılmış gözleri dolmuştu. Kaya ve ben birbirimize bakıp olanları idrak etmeye çalışıyorduk. Bu çok zor bir şeydi. Zeynep için hep üzülmüştüm. Bebeği öldükten sonra psikolojik tedavi görmüştü. Kolay değildi. Onu anlamaya çalışıyordum. Ama açıkçası Arastan böyle bir şey de beklemezdim. Aklımın ucundan geçmezdi. Olan olmuştu masum bir bebek ölmüştü.

Çok geçmeden Zeynep ayağa kalkıp hızlı adımlarla yürümeye başladı. Aras sadece arkasından ağlıyordu. "Zeynep durr beklee!!!"

"Zeynep!"

Beni dinlemiyordu hızlıca ona yetiştim.

"Eve gidip uyumak istiyorum. Lütfen sonra konuşalım Aslı olur mu?"

"Tamam hadi gidelim."diyerek yürümeye devam ettik.

Yaklaşık 15 dakika yürüyerek eve gelmiştik.

KAYA DEVAMM !

"Aras olayı bilmiyorum ama eğer böyle bir şey yaptıysan sana yazıklar olsun." dedim

"Ben.. Ben gerçekten... Yemin ederim ki hamile olduğunu bilmiyordum."

"Olayı anlatacak mısın bekliyorum?!"

"Çok üzülmüş müdür?"

"Lan gerizekalı kız sana aşık olmuş. Senin gibi bir mala!"

"Allah beni kahretsin!"

"Lan anlat hadi!"

"Bak şimdi biz bu kızla "

"Kızın adını bilmiyor musun oğlum?"

"Zeynepti sanırım."

"Devam et gerizekalı eee?"

"Biz Zeyneple üniversitede tanışmıştık. Sonra konuştuk sevgili olduk. Bi gece bara gittik. Çok içmişim ben tabi ayakta duramıyorum. Sonra eve gittik. Olan olmuş zaten. Sabah erkenden kalkıp çıktım. Babam aramıştı. Hastalanmıştı sanırım hastaneye kaldırmışlar beni çağırdılar. Bende telâşlandım hemen gittim. Sonra"

"Sonra?"

"Lan sözümü kesme de anlatayım işte.!"

"Peki."

"Sonrası eve geldiğimde Zeynep yoktu. Aradığım zaman telefonlarımı açmadı. O günden sonra aramadım. Aslında bende Zeynepten çok hoşlanmıştım. "

"Sen Zeynep'i tanımadın mı burada gördüğün zaman?"

"Siması yabancı gelmedi ama kim olduğu aklıma gelmedi."

"Onu tanımadığına bile çok üzülmüştür salak."

"Kendimi nasıl afettirebilirim ki?"

"Biliyor musun bunun için çok geç kaldın."

"Neden ki?"

"Bebeği ölmüş ve sen onu tanımadın bile. Daha ne olsun?"

"Sanırım haklisin. Ona yaşattığım her kötü gün için vicdan azabi çekeceğim."