Sokak Prensi

3.Bölüm

Kai o sıcak evde bu şekilde kalmaya başlamıştı,Sehun her yeni güne başlarken Kai olduğuna emin olmak için ona sesleniyor cevap alınca da tatmin olup mutfağa yöneliyordu.

Günlerce eve sarhoş gelip Sehunun her defasında onu ayıltmasını bekliyor, Sehun söylene söylene ona kahve yaparken de bir yandan yediği şekere gülümsüyordu.

Hayatları bir rutin halini almıştı. Kai her gün geceye kadar dışarıda geziyor geceleri yeni yuvasına adım atıyordu. Sehun genellikle kendisini hapsettiği evinden çıkmazken arada bir Luhanın yanında var olduğunu bilmesinin  verdiği huzura kavuşmak adına onun bulunduğu yerlere gidiyordu.

Kai böyle günlerde hep Sehunun bir adım ötesinde onu izliyordu. Onun Sehunu narindi, başkaları tarafından keşfedilirse hor kullanılırdı,kırıldı.

Kaide bu zamanlarda kırıldığını hissetse de boşverip içine atarak öndeki adamı takip ediyordu.

"Dostum bu kadar şişko olmak sıkıcı değil mi"

Arada atılan lafların içerisinde Sehun favori saçmalıklarının arasına koymak için yeni yaratıcı kelimeler arıyordu. Şu an en favori cümlesi 'Seni eben bulunduğun delikten çekici yardımıyla mı çıkardı'cümlesiysi.

Sehun söylüyordu kendiyle barışıktı. Bu barışıklığın bir nedeni yüzünü görememiş olmasının verdiği umursamazlık olsa da mutlu olabilirdi öyle değil mi. Buna hakkı vardı.

"Sehun gene mi buralardasın"

Ses Sehuna çok uzak gelmiş olmasa da kim olduğunu tam olarak bilemiyordu.

"Ah bir kaç işim vardı da"

Karşıda ki adam gülümseyip ona iyi günler diledikten sonra uzaklaşmıştı.

Sehun daha ne kadar kendini avutabileceğini bilmiyordu.

Bu günlük Luhanı boşverip kendi dünyasına sığınacaktı. Orası güvenliydi. Orada korkmasına gerek yoktu,beynini zorlamasına gerek yoktu. Ayrı ayrı incelediği organları bir araya getirmek için bütün enerjisini harcamasına ya da dertlenmesine gerek yoktu. Yalnızca sıcak evinde uzanıp müzik dinlemek vardı.

Bu iyi hissettirmeye yeterdi. Yetmeliydi öyle değil mi?

Minik minik uzaklaşan adımlarla gerisin geri döndü Kai. Son zamanlarda bir şeyi unuttuğunu yeni fark ediyordu.

Onun bir kız arkadaşı vardı. Her ne kadar kendini sevgili konumunda görmekten hoşlanmasa da o kız onu bu şekilde sınıflandırmayı tercih etmişti.

Neden o kızdan ayrılmayı denemiyordu Kai. Artık kalacak bir yeri, bir kap yemeği vardı. O halde ne diye bu kızın boyundurluğundan kurtulmamalıydı ki.

'Ayrıldık'

Kısa ve net mesajı yazdıktan sonra soğuktan üşüyen parmaklarını koruyabilmek adına birbirine sürttü.Bugün bir değişiklik yapacak eve erken gidecek ve sarhoş olmayacaktı. Belki mükemmel gizli kabiliyetini ortaya çıkararak güzel bir yemek dahi yapabilirdi.

En azından bunu Sehuna borçlu hissediyordu.

Cebinde şıngırdayan sese kulak verdi Kai. Yeni yaptırdığı ev anahtarı cebinde ona varlığını belli etmeye çabalıyor gibiydi.

Bu bile artık onu gülümsetiyordu. Delirmiş olduğunu düşünse de her defasında kuruntusunu götüne sokuyor ve ilerlemeye devam ediyordu.

"Sehun ben geldim"

Kai onun kendinden korkmaması adına bağırarak eve giriş yaptı. Sehun ortalarda gözümüyordu. Büyük bir ihtimalle güzellik uykusunda olmalıydı. Aslında onun bu şekilde sorumluluklarından, kendinden kaçtığını biliyordu. Biliyordu fakat üstelemesi ikisininde hayrına bir olay olmadığından susup o da uyuyordu.