Wintry Nemesis|y∞nmin

First Love |Part 10

-Yazarın Anlatımından-

Saatler, dakikalar, saniyeler hatta saliseler geçiyordu. Jungkook'un hareketsiz bedeninden akan kan durmak bilmiyordu. Ölecek miydi? Belki evet belki hayır. Namjoon onu halde bile bırakmakla yanında yaptıkları az bile kaldı. Namjoon intikamcı biriydi. Ne kadar bu kadar çabuk ölmemeli dese de. İçinden kendi ettiğini kendi buldu diyordu.
Arabayı hızla süren V Namjoon ' un emriyle evine gittiler. Evde her türlü yardımı Yoongi ve Jimin için sağlayacaktı.
Hope Yoongi'nin kanamasını tutarken Namjoon'da Jimin'in kanamasını bakıyordu. V ise deli gibi araba sürüyordu.
-Monster Yoongi'nin dikişleri açılmış ve derin bir kesik var, dedi Hope.
(Y/N:Takma ismi hatırlatma)
-Burdaki turuncu da ondan farksız değil, dedi Namjoon.
-Jimin, Park Jimin Monster, diye yeniledi Hope.
-Neyse ne! V acele etsen hani! Diye söylenirken Jimin ve Yoongi yi uzun bir gece bekliyordu.
Jungkook'un kan gölünde ise kocaman bir boşluk vardı.

Minyoongi

Rüyamda annem ve babamı gördüm. Ne kadar uzun süredir onları görmüyorum. 10 sene 15 sene? İlk defa rüyaların giren ebeyvenlerimi görünce küçük Yoongi hemen yanlarına gitti. Büyük olan ise sadece izleyiciydi. 
-Anne! Baba! Sizi çok özledim.
Üçü beraber birbirlerine sarılırken. Büyük Yoongi'nin yüzünden bir damla yaş aktı.

-Bizde seni çok özledik Yoongi.
-Anne ben çok yanlız kaldım burada. Turuncu arkadaşım vardı ama onunla kavga ettik. Anne ben çok hata yaptım.

-O zaman kendini affettir Yoongi o senin arkadaşın belki daha fazlası!
-Ama anne ya affetmezse beni?
-Ya ederse? İnsanların kalbi ne kadar kırık olursa olsun bir şekilde onu affedebilirler öyle değil mi?
-Evet Anne!
Babası büyük Yoongi 'ye dönerek.
-Artık kendine gel ve yoluna devam et oğlum. Biz senin hep yanındayız.
Yoongi artık gerçekten ağlıyordu.
Küçük Yoongi'yi annesi kucağına aldı ve üçlü aile tablosunu oluşturup kaybolmaya başladılar.
Yoongi o bembeyaz boşlukta daha da ağlarken artık uyanma vakti olduğunu söylüyordu bedeni.

Gözlerini hafifçe kırpıştararak açtı. Gri saçları terden ıslanmıştı. Gözündeki hafif yaşı sildi ve görüş alanına Hoseok girdi.

-Jimin! Jimin Nerede?!

-Sakin ol Yoongi iyi misin? Jimin iyi olacak. İkinizde iyi olacaksınız.

-Onun yanına gitmem lazım Hoseok!

-Tamam ama biraz dinlenmen lazım. Hey ama sen dinlemiyorsun beni!

Kolumdaki iğneyi söker sökmez ayaklanmaya çalıştım ama yaram hala yanıyordu. Onu tutarak yürümeye çalıştım.

-Nerede O?

-Yan odada... imalı bakışlar ce seninle sonra görüşeceğiz bakışı atıyordu bana.
(Y/N; O nasıl oluyorsa...)

Yan odaya geldiğinde Jimin'in bedeni hareketsizce  yatıyordu.
Yoongi yanındaki sandalyeye yavaşça oturdu ve Jimin'e yaklaştırdı.

-Jimin...
Bir rüya gördüm. İlk defa annem ve babam vardı. Çok güzeldi onları çok özlediğmi farkettim. Ve hayatımdaki önemli kişiyi bırakmamamı söylediler.
Haklılar Jimin. Sanırım hayatımdaki en önemli kişiyi bırakmamalıyım. Yani seni...

Terlemiş olan t-shirtini kaldırıp yarasına baktım. Dikiş atılmıştı. Vücudunda bazı darp izleri ve minik sıyrıkların kapanmış beyaz çizgi halinde olduklarını gördüm. Bunu ona ailesi mi yapmıştı?

-Sen o ailenin çocuğu olduğuna hala inanamıyorum. Sen farklısın Jimin.
T-shirtini düzeltip  yüzüne bakmaya devam ettim. Ellerini hafifçe avcumun içine aldım.

-Rolleri değiştik sanırım Jimin.

Hafifçe kıpırdandı ve kaşlarını haiften çatarak gözlerini açtı.

-Yoongi-

-Sus sadece bir şey dememe izin ver. Bak Jimin ben ailem öldürüldüğünde 5 yaşında kendi halinde bir çocuktum. Bir gün ailem kendi odasında öldürüldü. Görmesem bile silah sesini hala unutmadım. Çok kötüydü. Normal bir aile neden bir anda öldürülür? Biraz büyümeye başlayınca senin ailenin öldürdüğünü öğrendim ve intikam almak istedim. İntikamımı aldım ama Jimin sana hiçbir şekilde zarar vermem. Yemin ediyorum. Bir kaç hafta boyunca bana çok iyi geldin. Ve şimdi senden ayrı kalamıyorum.

Yoongi ona herşeyi bir nefeste anlatmıştı. Ve bilmesi gerekiyordu.

-Yoongi bak ben ne kadar ailemi sevmesemde onlar ailem. Tabi ki bir yerde haklısın ama onları öldüren gerektiği anlamına gelmiyor. Onlar öldüğünde hem mutlu hemde mutsuzdum. Mutlu olmam artık acı çekmeyecektim. Mutsuz olmamamın nedeni ise sonsuza kadar yanlız olacak olmamdı.

-Artık yanlız değilsin Jimin. Seni hiçbir zaman yanlız bırakmayacağım.

Yoongi her ne kadar vücudunda olan yaraları sormak istesede. Şu an pek yeri olmadığını düşünüyordu.

-Teşekkürler Yoongi.

-Uzun zaman boyunca yapmak istediğim bir şey daha var.

Jimin ne derecesine diye baktığında Yoongi yatağın diğer ucuna gidip oturdu. Ve onu kollarına sardı. Biraz şaşırsada o da kollarını belime geçirip sarıldı.

-Jimin sana bir şey söyleyebilir miyim?

-Evet Hyung?

-Sonsuza kadar böyle kalabilirim.

Bölüm Sonu

Bu bölümü sevdim kendimce. Neyse bu arada Jimin hemen affetmez ama bir şey demiyor. Onun dışında Namjoon sahneye çıkış yaptı xkkdkd.  Ve burası onun büyük evi gibi birşey yani.
Ve 4. Short Film First Love da her ne kadar Jin beklesekde Suga nın çıkıp Jimin in dairesi ile birleşmesi ve Jungkook yaşadığı olayların o değişiğini yaşaması Wow cidden o araba çarpma sahnesi etkiledi yani.

Onun dışında Thé Last|Yoonmin e bakmanızı öneririm psikolojik bir hikaye.
Sabah erken kalkıp bölüm yazıp paylaşmak istedim. Diğer bölümde görüşmek dileğiyle xxx.

Forever Yoonmin 😍