Wintry Nemesis|y∞nmin

That Moment | Part 5

Yoongi ne diyeceğini bilemiyordu. Genelde bu kadar endişeli durmazdı. O gün söylediklerini inandığını sanıyordu. Ama belli ki Jimin inanmak istememiş ve gördüklerini de doğrulamıştı.

-Jimin.

-Sorduklarıma cevap ver hyung!

Sabrım taşıyor. Ve sinirim milim milim artıyordu.
Bir anda kahkaham bütün odayı doldurmuştu. Kendimi iğrenç biri gibi hissediyordum. Cebimden çıkardığım sigarayı dudaklarıma yerleştirip yaktım.

-Demek katil misin? Ya da JK kim? JK'nin kim olduğunu bilmiyorum ama bir konuda haklısın Jiminie~.
Tam bir yalancıydım kabul.

Dememi bekliyordu. Bu sözü dememi bekliyordu.

-Doğru bir adam öldürdüm. Belki iki belki üç yani bu beni bir KATİL yapar öyle değil mi? Şimdi aklında daha çok soru var. Ama bunları cevaplamak istemiyorum.

Hiçbirşey dememişti. Ve öylece dışarı çıkmıştı. Biraz şaşırmıştım. Kapıyı çarpıp gidişini izledim. Bazen bir ergenle uğraştığımı düşünmeye başlıyordum. Sigaramı yarıda söndürüp yatağa yattım. Onu düşünmek istemiyordum. Sadece uyumak istiyordum.
Onu düşündükçe ona daha çok bağlanıyordum.

Park Jimin

Direk eve gittim. Hiç kimseye hiçbir şey söylemeden öylece eve gittim. O kendini bilmiş tavrı sinirlerimi çok bozuyordu.
Mutfağa girip tezgaha tutundum o kadar sinirliydim ki!
Tezgahtaki bütün kovanozları yere çarptım.
Binlerce parçaya kırılmıştı. Amaçsızca bağırdım ve yere çöktüm. O olmayınca kendimi boşlukta gibi hissediyordum. Sinirlerime neden hakim olamıyordum. İki ay içinde bana ne olmuştu?
Neden bu kadar çabuk sinirleniyordum.

Nedenlerle olan sorularım beynimi kemirirken mutfağın köşesine sindim. Ve gözümü tek bir noktaya doğru bakmaya başladım aile fotoğrafımız. Ayağa kalkıp yere attım ve odama çıktım. Telefonumu cebimden çıkarıp SIM kartına kadar herşeyi çıkardım.

Üstümdekilerden kurtulup küveti sonuna kadar doldurdum. İçine girip kendi sessizce düşünmeye başladım.( Y/:sanırım Jimin ciddili ergen yaptım soori)

MinYoongi

Koca 4 gündür. 4 gündür onu görmüyordum. Evdeki perdeler kapalıydı. Neden merak ettiğimi kendime sormayı bırakmıştım. Çünkü cevabını bilmediğim soruları cevaplamayı bırakmalıydım.

Bu 4 gün boyunca işlerimi halletmiş ve bacağım iyileşmeye başlamıştı.
Eve gelip anahtarı koltuğa attım ve kendimi koltuğa yaydım. Kafamı geriye atıp dinlenmeye baktım. Telefonumun bilindik sesi çalmaya başlayınca tanımadığım bir numara arıyordu. 2. defa çalmaya başladığında cidden sinirim bozmaya başlamıştı melodi.

-Ne kadar inatçı bir kişilik!

-Alo!

-Yoongi siz misiniz?

-Evet ama ben senin kim olduğunu bilmiyorum?

-Ben Kim Seokjin Jimin'in arkadaşıyım. Ben şu an yurtdışındayım da.

-Eee.

-4 gündür ama o günden beri Jimin'e ulaşamadım. Benim için bir bakar mısın?

-Hm. Tamam bakarız bir ara. Bir dakika numaramı nerden buldun?

-Buda bende kalsın Yoongi görüşürüz.
Hattın kapanma sesiyle irkildim. Kendini bilmiş bir tavrı vardı. Numaramı nerden bulmuştu? Fazla şüpheli biriydi.

Jimin'in bir sorunu yoktur. Büyük ihtimalle diyip mutfağa geçtim. Ve kendime ramen hazırlamaya başladım. Diğer elimle de Jimin'i aradım.
(Y: Rameni herkes sever)