Beni suçlama tamam mı?
Zayıflığımı kimse bilmemeli Jimin...
Bize ben zarar verdim Jimin.
Kimse gerçek benliğimi bilmemeli.
Herşey onlar yüzünden.
Benden nefret etme...
^Yoonmin^
-Tüm hakları saklıdır-
~Tamamlandı-
Yardım etmeyecek olması. Bana sırtını dönmesi. Kalbimi daha da derinden acıtıyordu. Jin ne oldu bir an da sana!
Flashback
-Efendim Yoongi'nin durumu ağırmış.
-Çeksin cezasını! Daha bunlar başlangıç Jin göreceksin bu daha başlangıç.
-Efendim eğer ölürse işiniz yarım kalır ama?
-Haklısın Jin bu yüzden acıma duygusuyla hastaneye gidiceksin bir kaç saat sonra ,planım çok güzel işliyor.
-Peki efendim.
Telefon kapanır kapanmaz Jin uzun süre bekler ve o süreden sonra hastaneye gitmeye karar verir.
Flashback sonu
Saatler geçiyordu Yoongi hala kendinde değildi ve Hoseok Hyung hasta yatağından kalkıp yanımda bekliyordu. Gözlerimi kapatmış. Ve üstümdeki kuru kanları takmayarak çözüm yolu düşünüyordum. Ama malesef ki başarısızdım. İlk defa birine yardım edememek beni içten içe bitiriyordu.
Kurumuş göz pınarlarım yeniden suanda ve yeniden aktı. Ne kadar güçsüz bir erkek diyeceksiniz. Doğru düşünüyoruz.
Yoongi ilk defa bu kadar harikaydı. Ve tam önümde duruyordu.
Bir anda yarası kanamaya başlamıştı.
-HYUNG!
Bir anda yere düştü. Ve yer kan gölüne döndü.
-Hyung hayır ! Bırakma beni! Nolur!
Hafif bir dürtülmeyle kendime geldim.
-Jimin Jimin kalk rüya görüyorsun.
-Hyung! Derin nefesler almaya başladım.
-Jimin iyi misin?
-İyiyim. Ne oldu?
-Jimin Yoongi için 0rh kan bulmuşlar!
-Ciddi misin!
-Evet. Veren kişi daha demin gitti.
-Kimdi?
-Hemşireler söyledi bende bilmiyorum?
Herşey rüyaydı demek. Ama sonunda iyi birşey olmuştu. Kapalı olan kapı yavaşça açıldı ve;
-Efendim Yoongi Bey birazdan uyanır. Sizi görmek isteyecektir. İsterseniz odasına gidelim.
Kafamı olumlu bir şekilde salladım.
Üstümdeki kanlı gömleği çıkartıp yeni bir kazak giymiştim. Hoseok Hyung bugün daha iyi görünüyordu. Yoongi'nin odasına gittiğimizde yoğun bakım ünitesi yerine normal odadaydı . İçeri hafifçe kafamı soktuğumda hala uyuyorudu.
Yanındaki sandalyeye oturup bembeyaz ellerini avuçlarımın içine aldım. -Hyung iyi misin? Seni çok özledim! Hala uyuyorsun Hyung. Çok sıkıldım. Sen olmayınca bir şeyler eksik oluyor benim için! Hyung sanırım bir şekilde sana bağlandım.
Bir damla daha yaş. Göz pınarlarım durmak bilmiyordu. Eline doğru koydum kafamı. Ve nefes alışverişlerini dinlemeye başladım. Ninni gibiydi.
-Jİ - Jimin? Hızlı bir şekilde kafamı kaldırıp. -Hyung!
-Jimin çok canım yanıyor.
-Hepsi geçecek Hyung
Yoongi'nin ilk defa canının bu kadar yandığını görüyordum. Ne kadar katı gözüksede bir yerden sonra dayanamıyordu insan.
Doktor kontrolleri yaptıktan sonra bir kaç gün daha kalmasını istedi. Ve Hoseok Hyung la ve ben yanından hiç ayrılmadık
Ne kadar konuyu açmak istemesemde Yoongi'nin bunu kim yaptığını merak ediyordum.
Bu ikisi birşeyler saklıyor.
-Beni kim buldu Hoseok?
-Jimin buldu Hyung.
Bana yan bakış atıp.
-Teşekkürler Jimin.
-Bişi değil Hyung.
1 Hafta Sonra
Yoongi Hyung eve geçmişti. Ben hala ona bakıyordum. İçten içe hoşuma gidiyordu. Onunla ne kadar kısa sürede olsamda ona dediğim gibi bağlanmıştır.
-Jiminnnn!!
Ama bir yere kadar!
-Efendim Hyung?
-Yastığı düzeltir misin?
-Ne demek Hyung!
Bazen cidden bir yere kadar dayabiliyordum. Bu kadarı da fazla ama!
Yemek tepsisini elime alıp odasına gittim. Ve içeriden konuşma sesleri geliyordu. Hoseok Hyung içerdeydi. Kapıda beklemeye başladım. Löp! diyede girilmesi hoş olmaz.
-Bak Hyung Jungkook fazla olmaya başlıyor. Namjoon sinirli! Ve sen hala Jungkook un ne mal olduğunu sevgili üvey kardeşine söylemedin!
Üvey kardeşi kim? Yoksa JK o mu? Yoongi ye olanlar onun yüzünden mi?
-Nasıl söylememi bekliyorsun Hoseok!
-Cidden Jimin'e karşı neden iyimser davranıyorsun?
-İyimser mi? Tch.
-Bak onun ailesi senin aileni öldürdü. Sende intikamını aldın. Neden artık dönmüyoruz?
Benim ailem onun ailesini mi öldürdü! Ama neden? Ne intikamı? Yoksa!
Elimdeki tepsi yere buluşmasıyla iki kafa kapıya döndüğünde yemin edebilirim. Sanki yere çivilenmiştim.
Hoseok kapıyı açtı. Ve ben olduğumu görünce gözleri yerinden çıkacak kadar büyüdü.
-Jimin?
-Sen! Parmağımı Yoongi ye doğrulttum.
-Ailemi sen mi öldürdün? Gözlerimden yaşlar aktı. Yüz kasları gerginleşti. Ve duymak istemediğim sözler sadistçe dudaklarından döküldü.
-Evet aileni öldüren katil benim!
Bölüm Sonu
Selam sanırım artık buraya can sıkıntısından hikaye yazıp pYlaşıcam sorun şu ki okuyucu yok ve ben uymayan bir insan olarak yazıyorum. Ve paylaşıyorum. Ve hoşuma gidiyor nedense.Ama keşke bir kaç okuyucum olsa!
Bir de Wings ve Youth'un Japan's versiyonu şerefine bölüm koymak istedim. İki gündür Müge Anlı olduk valla! Umarım herşey Güzel olur!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
