Wintry Nemesis|y∞nmin

Don't Cry |Part 11

Park Jimin

Sarılışı minik bir yastıktan yumuşaktı.
Sözleri ise beni derinden etkilemiş ve şaşırtmıştı.
-Sonsuza kadar böyle kalabilirim.

Gözlerinden akan o tane yaşları ise sırtımda hissediyordum. Bu kadar duygusal olduğunu bilmiyordum.

-Yoongi şe-

-Sadece sus ve bu anın bitmesini bekle ve sonra ne soruyorsan sor Jimin.

Kollarını bedenimden çektiğinde vücudumda bir soğukluk hissettim.

-Biraz dinlen Jimin.

-Peki sen Hyung?

-Ben ağrı kesici yapıp biraz oturucağım.

Eline aldığı iğne ile seruma enjekte etti.

-Hyung biz nerdeyiz?

-Bir arkadaşımın evinde onun evi böyle tıbbî araçlarla doludur.

İğnedeki ilacı son damlasına kadar enjekte ederken beyaz t-shirtündeki kan lekesi dikkatimi çekti.

-Hyung yaran?

-Önemli değil Jimin dikişleri birazcık açılmış olabilir.

-Hyung ama bu ciddi ikinci kez aynı yere dikiş atılıyor. Bir sorun olmaz değil mi?

-Hayır Jimin sorun olmaz.

Karşıdaki koltuğa oturup t-shirtünü havaya kaldırdı.
Yarasındaki yapıştırmayı havaya kaldırıp kanayan bölgeye baktı. Yarasındaki dikişler zorladığı için açılmıştı.
Anlından akan terler silip batikon ve yeni bir bant aldı. Yarayı temizledi. Ve örtü. Dolaptan yeni t-shirt çıkartıp giydi.

-Uyumaya düşünmüyor musun? Dinlenmen gerek!

-Seninde dinlenmen gerek Hyung.

-Tamam bende dinlenirim o zaman!

Yan tarafıma oturup yastığı yatay konuma getirdi. Ve yanıma uzandı.

-Hadi uyu!

-Tamam, diyerek yattım.

1 saat sonra....

Uyku sersemiyle hafifçe Yoongi'nin tarafına döndüm. Burnuma gelen metalik kokuyla gözlerimi açtım. Elimdeki kan lekesiyle gözlerimi hızlıca açtığımda beyaz çarşaf kan içindeydi.

-Yoongi! YOOONGİ beni gene yanlız bırakma Yoongi!

Ağlama ağlama ağlama !
Onu sarsarken hemen serumumu söktüm ve karnımı tutarak kapıya koştum.

-Yardım edin! Hoseok Hyung!!

Gecenin köründe beni kim duyacaksa!

Hoseok'u görmemle yanına doğru koşmaya çalıştım.

-Hoseok !

-Ne oldu Jimin senin dinlenmen lazım ama!

-Olmaz Hyung Yoongi iyi değil !

-Ne oldu ona!

Odaya doğru gitmeye başladık o sırada anlatıyordum.

-Dikişleri açılmıştı ona kontrol ettirmesini söyledim ama ilaç sürüp yarayı kapattı. Ve sonra uyudu yanımda şu an kanlar içinde yatakta!

Gözümden akan yaşlarla odaya girdik.

-Olamaz , dedi Hoseok.

Yarasını açtığında yaranın yanında morluklar vardı.

-Jimin Yoongi iç kanama geçiriyor. Bu ameliyat gerektirebilir ben Namjoon'a haber veriyim sen şununla kanını bastır.

Elindeki bez parçasını alıp yatağa geçtim.
Yarasına bastırırken Hoseok odadan gitti.

-Yoongi beni yanlız bırakmaktan vazgeç artık!

Gözyaşlarımı tutamıyordum. Hoseok Namjoon ile odaya girdiğinde Namjoon Yoongi'yi kendine çevirdi.
Bildiği bir şeyler var gibiydi.

-Hastaneye götürmeyiz Hoseok polislere uğraşamayız biliyorsun!

-Ne yapıcaksın?

-Ben yapıcam!

Hemen soru yönelttim.

-Bu konuda bilgin var mı?

-Tabi ki. Kim sana dikiş attı sanıyorsun?Hepinizin yardımına ihtiyacım var!
Şimdi Hoseok sana bir liste vericeğim malzemeleri alıp geleceksin.
Jimin sen burayı tutmaya devam et bende diğer malzemeleri getireceğim!

Otoriter kişilik....

-Tamam, dedim ve bezi tutmaya devam ettim.

3 Saat Sonra....

Herşeyi tamamladıktan sonra kanlı bezleri ve malzemeleri alıp temizlenmeye gitti Namjoon.

Hoseok çok yorgun görünüyordu. Bende gördüğüm görüntülerden sonra midemin bulanması ve karnımın daha da ağrıması iyiye işaret değildi.

Hemen yandaki koltuğa uzanıp ağrı kesici hap aldım ve uyumaya çalıştım.

Anne? Baba?
-Neden bizi öldüren çocuğun yanındasın hala Jimin?

-Siz de onun ailesini öldürmüşsünüz!

-Ne? Dedi babam.

-Evet ailesi sizin yüzünüzden ölü! Min ailesinin hayatına siz mi son verdiniz dedim!

-Evet biz son verdik.

-Neden!

-Herşey sırayla öğrenilir evlat.

-Anne babam seni aldatıyordu. Ve sen neden hala onunlasın !

-Onu seviyorum Jimin Üzgünüm. Ve ben bunu biliyordum.

-Ne! Peki biyolojik annesi kim?

-Herşeyin bir sebebi vardır Jimin, dedi ve gözden kayboldu.

Hızlıca yattığım yerden doğruldum. Ve iki çift gözle karşılaştım.

-Annen ve baban mı?

-Ne?Evet.Boşver şimdi onları iyi misin?

Hemen yanına doğru gittim karnımı tutarak.

-İyisin değil mi? Yoongi çok korktum.

Ağlamaya başlamıştım. Bembeyaz dudakları kupkuru kalmıştı.
Ellerini yanaklarıma getirip gözyaşlarımı sildi.

-Ağlama artık. Nolur ağlama Jimin.

-Söz veriyorum. Senin için hiçbir zaman ağlamayacağım Yoongi.

Bölüm Sonu

Bu bölüm hiç ama hiç içime sinmedi. Ama paylaşılan sanırım geçiş bölümü gibi oldu olaylara giriş yapıcam artık.
Okuyanlar keşke beğense ve onların yorumunu alabilsem diye düşünüyorum?
Çok uzatmadan son cümlem ile sonlandırıyım artık.
FOREVER YOONMİN💕