Book 1: Unchanged Hearts

XLII

Gabi na at alam kong makikipag kita si Matthew kay Jewel at ako dito muna sa bahay nila Mommy kasama si Sammy baka daw kasi naka plan B si Jewel if ever na mabuking siya minabuti na ni Matthew maging handa para sa kaligtasan namin

Kumakain kami nila Ate ng nagtext si Matthew

* we're here now we're just waiting for her just think that after this everything will turn out okay from now on*

"ano na daw?"

"their waiting for her "

"I'm happy for you Sis finally magiging okay na rin ang lahat "

"I hope so Ate"

Ilang oras din ang tinagal at hindi na nagtetext si Matthew

Siguro confrontation na nilang dalawa

Lumabas muna ako para mag pahangin

Hindi ko alam kung bakit, pero parang kinabahan ako ng hindi ko maintindihan, baka siguro kasi hindi na ako makapag hintay na maging okay na lahat

Napatingin ako sa langit at nakaramdam ako ng parang may yumakap saakin sobrang lamig na hangin

"Anu yon Sammy?!"

Gulat na sigaw ni Ate kaya nag madali akong pumasok sa loob

Naabutan ko ang basag na picture ni Matthew

My heart beats so fast just like a drum

I felt scared at sakto namang tumawag si Matthew kaya kumalma ako ng kaunti

"he-"

"Good evening is this Mrs. Thompson?"
Boses ng isang babae

"ahm yes speaking"

" pumunta napo kayo sa s
St.Luke's hospital ngayon din po naaksidente po ang asawa niyo kanina lang"

Halos para akong binuhusan ng yelo ng marinig yon aksidente?

Si Matthew naaksidente?

Agad agad kong hinanap ang susi nanginig ako habang naglalakad kahit tinatawag ako nila Ate at Mommy halos parang hindi ko sila marinig

Hinawakan niya ang braso ko

"Eve anong nangyari??"

"I need to go Ate!"

Pag pumiglas ko pero hindi siya bumitaw

"ano bang nangyari sabihin mo nga!"

"Ate My husband is in the hospital!! I need to be there now!"

Saka ako nabitawan ni Ate at mabilis na lumabas at sumakay sa sasakyan

Hindi ako makaiyak pero ang tanging naririnig ko lang aya ang lakas ng kabog ng dibdib ko

Halos hilingin ko na, na sana bumilis ang biyahe ko ng sobra

my husband needs me now he's in danger at wala ako dun

Nang makarating ako sa ospital patakbo na akong sumugod sa Emergency Room

Kumatok ako ng kumatok

"I need to get inside my husband is there he needs me!"

Sigaw ko wala akong pakialam kung mag mukha akong tanga sa pintuan ng E.R ang mahalaga makita ko ang asawa ko

Hinawakan ako ni Jewel habang humahagulgol siya

Pero ako walang luhang pumapatak kahit isa

"h-hindi m-makakatulong yang pag sigaw mo Eve kahit ako hindi nila pinapapasok "

Hinarap ko siya kahit hindi ko na alam ang gagawin ko malinaw na malinaw saakin ang mga katagang narinig ko

"huwag kang umiyak diyan na akala mo ikaw ang asawa"

Narinig ko ang mga yapak nila Mommy

Inilayo ako ni Daddy kay Jewel dahil baka kung ano lang ang magawa ko

kritikal ang asawa ko ngayon wala akong balak makipag away dito

Ilang oras din ang nagtagal nakaupo lang ako at nagdadasal ng lumabas ang doktor

"sino pong asawa niya?"

Tumayo ako at agad na lumapit sakanya

"Doc a-anong n-nangyari o-okay na ba siya?"

Napatungo siya sa harap ko

Agad na may tumulong luha sa mga mata ko

"Doc hindi please sabihin niyo okay na siya!"

"I'm sorry Mrs.Thompson pero ginawa na namin ang lahat pero hindi na niya kinaya masiyadong malala ang pag kakabundol niya sa truck"

Halos maubusan na ako ng hininga ng marinig ko yon

Biglang sumigaw si Jewel habang humahagulgol

"I'm really sorry Eve!!! Hindi ko sinasadya p-patawid ako n-non h-hindi ko napansin n-na may T-truck n-"

*pak*

I slap her very hard at isa pa hanggang makarami ako ng sampal sakanya

Wala siyang ginawa kundi umiyak kahit pilit na kaming inaawat ng mga tao don tuluy-tuloy parin ang pag sampal ko sakanya

Hanggang maawat kami ni Daddy

Halos lumuhod na ako kakaiyak ang sakit sakit sobrang sakit!

Hindi ganito yung pinlano naming dalawa hindi ganito kaaga siya mawawala!

Hinahagod hagod lang ako ni Brittany habang walang tigil ang luha ko

May lumapit na mga pulis at nilapitan si Jewel

Inaresto nila ito pero bago siya lumayo

"Eve h-he said h-he loves you I'm really sorry "

Yung luha ko hindi ko parin magawang pigilan hanggang sa wala na akong mailabas pa

Ilang oras akong nakatingin sa singsing namin kahit ang mismong anak ko na ang lumapit saakin hindi parin ako umimik

"pwede niyo napo siyang lapitan "

Narinig ko yun pero para akong walang lakas na tumayo hindi ako umimik kahit gumalaw man lang

"Eve hindi mo ba titignan ang asawa mo?"

"hindi si Matthew yon"

Sagot ko

Pumasok na sila sa loob kinuha ko ang phone ko at dinial ang phone niya

"the subscriber cannot be reach please try again later"

Tinext ko kaagad siya

*saan kana? I've been waiting for your call *

Hindi, hindi si Matthew yon

Lumabas silang nag iiyakan lahat

"hindi mo ba titignan ang asawa mo Eve?"

Tanong ni Dad yung papa niya

"hindi po siya ang asawa ko "

Umiyak sila lalo

"come on Eve wag ka namang ganyan take a look at him now!"

Sigaw ni Daddy

Tumayo ako at tinignan sila

"pano ko titignan yun? Eh hindi siya yon! He's not there! Tinext ko na siya magrereply na siya mamaya na nakauwi na siya! hindi siya namatay! Okay! Plano lang din ito ni Jewel!! "

At agad akong tumakbo paalis ng ospital