Book 1: Unchanged Hearts

XIX

Nang makarating ako sa tapat ng opisina niya nanginginig ako ng hawakan ko ang sliding door ni Matthew

"Miss Eve"

Bati ni Justin

"s-si Matthew?"

"M-Miss. Eve m-may meeting po siya ngayon bawal daw po siyang istorbohin"

Napansin ko ang kaba sa tono ng pananalita niya

Tinignan ko siya ng seryoso kahit yung kaba ng puso ko hindi ko na mapigilan

" gaano ba kaimportante ang meeting na yan? "

" basta po hindi pupuwedeng pumasok"

Hindi ako nagpapigil I just want to know kung totoo yung balita halos mabaliw na ako sa nararamdaman ko ngayon hindi ko maintindihan nanginginig ako

Nang binuksan ko ang pinto bumungad saakin sila Matthew at Jewel

Matthew was sitting in his swivel chair while Jewel is sitting at the table of Matthew while laughing at each other

Matthew stared at me directly

I was about to speak when he stand up

Buong akala ko lalapit siya saakin at mag papaliwanag but I was wrong they just walk pass by.
na parang wala ako doon

Until they left me standing and stunned

Unti unti akong napaluhod sa sahig at nag simulang tumulo ang luha ko

Wala akong ibang maisip kundi ang umiyak

Oo ang pag iyak nalang ang tutulong saakin ngayon hindi si Matthew o kahit na sino

I was so fuck*ng hurt

Ni paliwanag wala akong narinig
Ni sorry wala akong natanggap
Ni salitang ayaw ko na wala akong narinig they just left me hanging
Hindi manlang ako hinanda sa ganitong pangyayari

Kung pwede lang sana na inunti unti niya na kaso hindi

Mali ako maling mali

Biglang bumukas ang pinto agad akong napalingon wishing it was him coming back saying sorry for what he did but again

I was wrong he never come back

" what happened?!"

Bungad ni Brittany at agad lumapit saakin

She really look so worried

I just smiled at her and stood up

" where are you going?"

Hindi ako sumagot lumabas na ako sa kompanya at dumerecho na sa bahay

Dere-derecho lang akong umakyat sa kuwarto at umupo sa kama

I hope this is just a bad dream

Umupo ako habang yakap yakap ang aking tuhod

Bumuhos nanaman ang mga luha ko

Hanggang sa makatulog ako

Nang magising ako pumasok na ako agad sa opisina ko at sinimulan magtrabaho

Pumasok si Brittany sa opisina ko at umupo sa tapat ko

"you okay?"

" yeah kinda "

" pwede ka naman na siguro mag kuwento?"

" wala namang dapat ikuwento "

" wala o wala na?"

" wala nang ikukuwento "

" I saw them actually sabay silang pumasok"

" Brit pwede ba wag na natin pag usapan ang mga hindi dapat pinag uusapan naibuhos ko na kagabi lahat ayoko ng dagdagan pa"

Tumango siya at tumingin saakin

" cheer up hindi lang siya ang lalaki sa mundo he's such a dumb ass because he left you"

Tinuon ko nalang ang sarili ko sa trabaho ko without thinking of everything

I just want to move on hindi naman siguro masama yun? I just want to be okay again just like before I haven't met him

Lunch time kaya napagusapan namin ni Brit na kumain sa labas

Pag kalabas ko ng opisina sakto namang dumaan silang dalawa

Again they just walk pass by me holding hands as if I was just a ghost

Ako yun eh dapat kamay ko yung hawak niya
Dapat ako yung kasama niya
Dapat ako yung nag papangiti sakanya

Kaso noon yun hindi na ngayon at malabong mangyari ulit yon

I should stop this even it breaks my heart into million pieces

Ang sakit sobrang sakit hindi ko maipaliwanag yung sakit nanararamdaman ko

Hindi ko nga alam yung dahilan eh kung bakit sa isang iglap nalang hindi na ako yung kasama niya
Kung bakit si Jewel na yung kasama niya ngayon na dapat ako

I don't even know the fuck*ng answer why'd he left me hanging

I was like a lost kid searching for my family searching for answers

Napahawak ako sa dibdib ko

Does it still beat like the way it used to be?

" nandito ka na pala kanina pa kita hinahanap usap usapan na sa lobby yung pag alis ni Sir. Matthew papuntang states "

That's great kahit papaano may narinig akong good news

Matagal siyang mawawala ibig sabihin may pag kakataon akong mag move on

Pero sana nga maka tulong yon