Book 1: Unchanged Hearts

XLIII

Pagkauwi ko ng bahay agad kong hinalughog ang bahay baka isusurprise ako ni Matthew na baka okay na kasi ang lahat

I looked every part of our house but there was no presence of my love

Hanggang umakyat ako

Maybe tomorrow he'll come back or baka panaginip lang lahat ng to kailangan ko ng magising

But f*ck I can't even have the guts to close my eyes

Everytime I close my Eyes I see him only him

Buong gabi, araw akong tulala sa loob ng kuwarto ko yakap yakap ko yung unan ni Matthew smelling his scent minute by minute

Matthew umuwi kana

Pumasok si Brittany sa loob she came near me and tapped my shoulder

"you can cry Eve andito ako para sayo "

"Brit pano ko magagawang umiyak? Wala na akong mailabas gustung gusto ko pero hindi ko magawa "

Naiyak siya at niyakap ako all I can do was stared at our Wedding Picture

Napapikit ako ng madiin

Ang sakit talaga

"kaya mo to para sa anak ninyo andito kami para sayo"

"but I need my husband more without him I can't be a good mother"

"Eve wag kang magsalita ng ganyan "

"you don't understand losing him was like losing my whole life too"

Tumayo siya at pinahid ang luha niya

"hindi ka ba pupunta sa burol niya huling lamay niya na?"

"hindi ko alam ayoko siyang makitang nakahiga doon kasi baka mas lalong hindi na kayanin ng puso ko"

Ilang oras ulit akong natulala sa bintana nababaliw na ako kung anu ano ng pumapasok sa isip ko

Napalingon ako dahil naiimagine ko na katabi ko lang si Matthew na kagaya lang ng dati na yayakapin niya ako kapag marami akong iniisip

Asan kana?ang dami dami kong iniisip Matthew pero bakit wala ka sa tabi ko para yakapin ako

Hindi ko alam pero naligo ako at nagbihis hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko hinayaan ko lang na dalhin ako nito hanggang saan nito gusto

Napahinto ako ng makita ko na nasa pinag buburulan pala ako ni Matthew ng asawa ko

Lumapit ako sa picture niya na nakatarpaulin

"Our beloved Matthew Nicholas"

I still can't believe everything Matthew hindi pa ako handa

Hanggang sa unti unti akong pumasok sa loob it was full of white roses ang dami sigurong nagbigay sakanya

Hanggang sa makita ko ang kabaong niya

Every step I made my heart was breaking into million pieces yung kabog ng dibdib ko sobrang lakas

Until I get closer to him

That's how my tears started to fall really hard

Nanginginig ang kamay ko ng lumapit ako sakanya

"Dad.."

I whispered

Nilapit ko ang ulo ko sa salamin nito at hinalikan ito

Habang tuluy tuloy parin ang luha ko

Wala akong ibang nasabi non kundi ang sakit ng luha na tumutulo sa mga mata ko

Ngayon halos sampalin ako ng katotohanan na wala na ang taong sobrang mahal na mahal ko

Pinaupo nila ako doon ng kumalma ako pero hindi parin tumitigil ang pag tulo ng mga luha ko

Why did you leave me Matthew?