Ideal Time for Everything (Ολοκληρωμένη)

Φθινοπωρο

Στεκω και κοιτω εξω απο το γυαλινο παραθυρο του δωματιου μου
Το κοσμο που περναει απο κατω
με κατευθυνση τη δικη του δουλεια ο καθενας.

Ποσο μικροι και ευθραστοι φαινονται οι ανθρωποι ενω περπατανε τον ιδιο θορυβωδη ασφαλτωστρωτο δρομο.
Λες και ειναι κιαυτοι γυαλινοι
και μπορουν να σπασουν σε κομματια.

Κανενα δεν φαινεται να νοιαζει που αλλαξαν οι εποχες και ηρθε το φθινοπωρο.
Κανενα δεν φαινεται να νοιαζει
αν βρεχει αυτη τη στιγμη.
Ολοι μοιαζουν κλεισμενοι στο δικο τους κοσμο
καθως κινουνται στους δρομους της πολυβουης πολης.

Και η βροχη πεφτει στην ασφαλτο και στο τσιμεντο.
Αργα και αβεβαια στην αρχη.
Υστερα ξεσπαει γρηγορα και μανιασμενα σαν λυτρωτικο κλαμα που ερχεται ν' ακουστει απο τα βουβά στόμματα των ανθρώπων που για λίγο η πολυ καιρό πονάνε μέσα τους.

Κάποιοι κλαίνε και φαίνεται η λύπη τους
Άλλοι κρύβουν τη λύπη τους πίσω από ένα πλατύ ή μικρό χαμόγελο.
Όλοι ωστόσο πονάνε.
Το καημό και τα δάκρυα όλων θα σκεπάσει η βροχή η σημερινή.
Και τις σιωπηλες ή μη κραυγές τους θα σκεπάσουν οι βροντές οι γνώριμες της τωρινής φθινοπωρινής καταιγίδας.
Τα νεκρά τους όνειρα και οι άψυχες τους ελπίδες θα χαθούν όπως τα νεκρά φύλλα που παρασύρονται από τον ψυχρό αέρα.

Πάλι βρέχει
Πάλι έχουμε φθινόπωρο
Πάλι έχουμε κακοκαιρία
και γκρίζο ουρανό.
Ωστόσο πάλι με το που καθαρίσει ο ουρανός θα φανεί το ουράνιο τόξο
και οι ακτίνες του ήλιου θα φωτίσουν τον ουρανό και πάλι.
Ας μην το συνηθίσουμε
Μην το ξεχνάμε.