Τα ετερώνυμα έλκονται?

Nice to meet you!

"Πάω να ανοίξω και έρχομαι." Λέω το προφανές .....

Μπροστά μου στέκεται ένας ΘΕΟΣ .

Είναι ψηλός με πολύ γυμνασμένο σώμα. Δεν είναι όμως το σώμα του που ξεχωρίζει στην εμφάνισή του αλλά τα καταγάλανα μάτια του που ταιριάζουν απόλυτα με τα ξανθά του μαλλιά. Εντάξει βέβαια δεν συγκρίνεται με τον Δημήτρη μου αλλά η αλήθεια να λέγεται , το παιδί είναι κούκλος.

"Γεια σου" μου λεει με ένα λαμπερό χαμόγελο που σχηματίζει δυο λακακια στην άκρη των χειλιών.

"Γεια σου" του απαντάω κι εγώ με την σειρά μου περιμένοντας να δω που το 'παει'.

"Εεε...μένω από δίπλα με τους γονεις μου και η μαμά μου σας ετοίμασε ενα γλυκό για το καλωσόρισμα." μου εξηγεί και τα μάτια μου πέφτουν στην πιατέλα με την σοκολατόπιτα που κρατάει στα χέρια του.

"Ααα τι ευγενικό εκ μέρους της. Καλέ τι αγενής που είμαι, πέρασε μέσα."
του προτείνω και κάνω στην άκρη για να περάσει μέσα.

"Παρεμπιπτόντως, με λένε Χρίστο . Εσένα?"

"Ελπίδα ,χαίρομαι που σε γνωρίζω. Τώρα θα γνωρίσεις και την παρέα μου." του λέω καθώς πηγαίνουμε προς το σαλόνι που κάθονται οι υπόλοιποι.

Και να που τώρα βρισκόμαστε στο σαλόνι σε μια σούπερ αμήχανη κατάσταση . Τα κορίτσια έχουν κολλήσει τα μάτια τους στο καινούριο μου γείτονα και τον κοιτάνε λες και είναι το τελευταίο κουτί νουτελα του κόσμου. Μισό μισό μην φύγετε , πάω να φέρω την σφουγκαριστρα για να μαζέψω τα σάλια, επιστρέφω σε λίγο.
Αντιθέτως τα αγόρια αποδεικνύονται τρομερές σνομπαριες μιας και του ρίχνουν ένα απαξιωτικό βλέμμα. Πωπωωω ζήλιααααα , ιδικά ο Δημήτρης. Ας το διασκεδάσουμε λιγάκι . Μήπως το παρατραβηξω? Φυσικά και ΝΑΙ.

"Λοιπόν να σου συστήσω τους φίλους μου. Η Μαρία, η Νεφέλη, η Ζωή, ο Χάρης και ο Δημήτρης. Παιδιά από εδώ είναι ο Χρίστος ο καινούριος μου γείτονας." τους συστήνω ενώ παραλείπω να αναφέρω  το γεγονός πως ο Δημήτρης είναι το αγόρι μου κάτι που βέβαια δεν περνάει απαρατήρητο από τον ίδιο αφού έχει αρχίσει να κοκκινίζει από τα νεύρα του .

"Γκχμμμ γκχμμμμμ, άσε μωρό μου μπορώ να συστηθώ και μόνος μου. Εγώ είμαι ο Δημήτρης το αγόρι της Ελπίδας. Χάρηκα."  συμπληρώνει ο Δημήτρης με εμφανή νεύρα. Ας το τραβήξω λίγο ακόμα μουαχαχα.

"Το αγόρι, σιγά μωρέ τώρα στα χωρίσματα είμαστε." πετάω και ο Δημήτρης με κοιτάζει λυπημένος ενώ οι υπόλοιποι με γουρλωμένα μάτια.