Ελπίδα: είναι ένα 16χρονο κορίτσι που είναι προσηλωμένο στα μαθήματα του. Όχι και τόσο κλειστός χαρακτήρας και κανείς θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει ανταγωνιστική.
Δημήτρης: είναι φημισμένος player με πληθώρα κατακτήσεων . Καμία δεν μπορεί να του...
Έχεις δίκιο, ήταν ένα λάθος , μία βλακεία. Ευτυχώς που τα σχέδια άλλαξαν και δεν θα χρειαστεί να ζήσουμε μαζί. Τώρα με συγχωρείς πρέπει να πάω στην τουαλέτα." μου λέει ήρεμα αλλά θυμωμένα και με μια κίνηση με σηκώνει από τα πόδια του και κατευθύνεται προς το μπάνιο.
Ωχχχχχ μαλακία έκανα. Λες να θύμωσε πολύ?
Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Κρήτης ,όπου θα ζήσουμε από εδώ και πέρα, πριν λίγο όμως ο Δημήτρης ακόμα δεν μου έχει πει κουβέντα.
Κατάλαβα πως έκανα μαλακία και τον θύμωσα αλλά του είπα την αλήθεια. Αφού δεν ήμουν έτοιμη για συγκατοίκηση τι να έκανα? Με αυτές τις σκέψεις πέρασε η ώρα στο αεροπλάνο και φυσικά με τα "παιδιά" , τον Χαράλαμπο και τον Χάρη που με τις ιστορίες τους με βοηθούσαν να ξεχαστώ.
Τώρα βρισκόμαστε στο αμάξι που νοίκιασε προσωρινά η μαμά μου και πάμε στο καινούριο μας σπίτι (εγώ κάθομαι μπροστά , ο Δημήτρης, η Ζωή και ο Χάρης πίσω ενώ η Μαρία και η Μελίνα έχουν κυριολεκτικά ξαπλώσει πάνω τους σε στυλ ντίβας ).
"Τι γίνεται παιδιά στην μούγκα θα την βγάλουμε?" πετάει μια στιγμή η Ζωή σπάζοντας την σιωπή που επικρατούσε.
"Εεεε...... πως σας φάνηκε η πτήση?" λέω το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό μιας και κανένας άλλος δεν μιλάει.
"Υπέροχη . Ειδικά μετά από ένα σημείο και μετά....." μου απαντάει ειρωνικά ο Δημήτρης και τα μάτια μου αποφεύγουν να συναντήσουν τα δικά του. Μετά από αυτό αμήχανη ησυχία έπεσε και πάλι μέχρι να φτάσουμε στο καινούριο μας σπίτι.
Όταν φτάσαμε επιτέλους , αυτό που αντίκρισα ήταν πέρα από κάθε φαντασία :
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
"Εεεεεε...... μαμά , είσαι σίγουρη πως αυτό είναι το σπίτι μας?" ρωτάω με μια έκφραση έκπληξης αποτυπωμένη στο πρόσωπό μου .
