Δεν ξαναβγήκα από το δωμάτιό μου. Το θεώρησα άσκοπο. Οι δικοί μου για μία ακόμη φορά τσακώνονταν.
-Μην ξαναπατήσεις το πόδι σου εδώ μέσα, μ'ακούς?
-Άσε μας καημένη..
-Καημένη εγώ; Που φτύνω αίμα να μεγαλώσω το παιδί μας κι εσύ ούτε μία φορά να μην προσφερθείς να την βοηθήσεις;
-Είναι δεκαοχτώ πια. Μπορεί και μόνη.
-Γελοίε.Τους μισώ. Και τους δύο. Και περισσότερο νευριάζω με τη μαμά που δεν του δίνει πόδι.. Σπίτι της είναι άλλωστε.
-Και τι θες να κάνω;
-Όσα δεν έκανες σα πατέρας τόσα χρόνια. Δεν ντρέπεσαι;-Ας τον μαμά, φώναξα κατεβαίνοντας τις σκάλες.
-Αγάπη μου προσπαθώ να σας φέρω κοντά.Έριξα μία ειρωνική ματιά στον μπαμπά.
-Δεν θέλω. Ας πάει στη γκόμενα.
-Πρόσεχε πως μιλάς μικρό γιατί δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα.
-Μην αγχώνεσαι μπαμπά. Θα φύγω αν εγκριθεί η αίτησή μου και θα απαλλαγείς από εμένα μια για πάντα. Αυτό δεν θες;
-Δεν είναι έτσι.
-Αλλά; Πώς;
-Έχεις πολύ θράσσος κορίτσι μου!, ούρλιαξε γεμάτος νεύρα χτυπώντας το ποτήρι του στο τραπέζι.
-Λυπάμαι τη μαμά.Η μαμά δάκρυσε. Προσπάθησε να το κρύψει λέγοντας ότι άφησε τη βρύση του μπάνιου ανοιχτή.
Η Αμάντα, έτσι την λένε, είναι η καλύτερη μητέρα. Μου έχει σταθεί άπειρες φορές σε κάθε μου πρόβλημα. Δούλευε σε γηροκομείο ως κοινωνική λειτουργός και ψυχολογούσε τους ανήμπορους γέρους. Αναγκάστηκε όμως να υποβάλει την παραίτησή της μιας και έπρεπε να με μεγαλώσει. Έτσι από εκείνη την ημέρα ζούμε με τα λεφτά του μπαμπά και με κάτι ψιλά που μας χαρίζει η γιαγιά απ'τη σύνταξή της.Ο μπαμπάς μου, Τζέικομπ το όνομα, δουλεύει διευθυντής στην Εθνική Τράπεζα. Νεύρα πολλά, κούραση μεγάλη αλλά και γκόμενες. Ε βέβαια, και ποια δεν θα ήθελε να κάτσει στον διευθυντή που έχει το δικό του γραφείο και βγάζει τεσσεράμισι χιλιάρικα το μήνα..Δεν ξέρω αν θα το έκανα γιατί είμαι κλειστός άνθρωπος στην κοινωνική μου ζωή, αλλά σίγουρα θα μου περνούσε απ' το μυαλό. Δεν αφήνεις τέτοιες ευκαιρίες να φύγουν έτσι απλά. Αλλιώς ποιος θα σου πληρώνει το ενοίκιο; Μόνη σου; Χα..δεν σφαξανε..
Πήρα τη ζακέτα μου γιατί έξω είχε υγρασία. Θέλησα να πάω μια βόλτα. Όχι μακριά, δύο τετράγωνα παρακάτω. Βράδυ ήταν κιόλας φοβόμουν. Ήθελα να ξεσκάσω. Πνίγομαι στο σπίτι με όλα αυτά. Και με σκοτώνει που δεν έχω λάβει ακόμα εκείνο το email..
Έβαλα να ακούσω μουσική. Δεν μου αρέσουν αυτά που ακούει η νεολαία στα πάρτυ. Δεν πάω σε πάρτυ. Μου αρέσει να ακούω ήρεμη μουσική με ελάχιστα δυνατά κομμάτια. Να ταιρίαζει και με το αντικείμενό μου. Gary Moore, Armstrong και μετά κάτι σε κλασσική μουσική για να χορεύω και μπαλέτο στο μυαλό μου.
Αγαπώ τη τζαζ. Ξυπνάει στον άνθρωπο ερωτικές αισθήσεις. Διάθεση για έρωτα και παιχνίδια. Χαλαρώνει και προσφέρει ηδονή.. Η τέλεια επιλογή για εσένα και τον σύντροφό σου.Γύρισα σπίτι..Ξάπλωσα και ονειρεύτηκα πως θα ήταν η δική μου βραδιά τζαζ..
Και για να μην παρεξηγηθούμε, όχι δεν έχω κάνει ακόμα σεξ. Είμαι παρθένα. Οπότε μένω στις φαντασιώσεις μου..
BẠN ĐANG ĐỌC
Φάλτσα Νότα
Teen Fiction"Κι έτσι όπως χόρευα άγγιξε το σώμα μου απαλά, σαν να ήθελε να προσέξει μην διαλυθώ..Η ανάσα του χάιδευε βασανιστικά το λαιμό μου και ένιωθα την καρδιά του να πάλλεται στον ρυθμό της μουσικής. "Τον θελω.. Όχι όχι Έβελιν σύνελθε",σκεφτόμουν.. Με κατέ...