Φάλτσα Νότα

Αποχαιρετισμοί

  Μόλις τελείωσε η σημερινή προπόνηση, οι συμμαθήτριες μου με αποχαιρέτησαν λέγοντας ότι θα τους λείψω που φεύγω απ' τη σχολή μας. Δεν τις πολυπίστευα διότι δεν κάναμε παρέα και αισθανόμουν ότι με κορόιδευαν..
  Η δεσποινίς Ρέιτσελ φάνηκε να ενοχλήθηκε που έχασε μια μαθήτρια. Όχι τόσο για την απώλεια μου απ' το μάθημα όσο για την απώλεια των χρημάτων που πλήρωνα κάθε μήνα.
  Η Λίζελ καθώς αλλάζαμε στα αποδυτήρια με κοιτούσε γεμάτη χαρά..Έδειχνε όμως κι εκείνη μια σχετική στεναχώρια που θα έφευγα. Ε και επειδή ήταν η μόνη που ας πούμε κάπως συμπαθούσα, της πρότεινα να πάμε για ένα καφέ.
  Καθίσαμε στο Café du Paul και παραγείλαμε καφέδες. Ό,τι έπρεπε ήταν μετά από μια κουραστική προπόνηση. Η Λίζελ κατενθουσιασμένη με ρωτούσα για τις υποδομές της Dancestage και τον χώρο εκελί και μου έλεγε συνέχεια το πόσο θα ήθελε να είναι στη θέση μου.
  Άρχισε πάλι να φλυαρεί και να λέει τα δικά της για τον γκόμενό της και όλα τα συναφή. Δεν τη βαριόμουν όμως σήμερα διότι ήταν η τελευταία φορά που την έβλεπα.
  Ξαφνικά γύρισα το κεφάλι μου προς την είσοδο της καφετέριας και είδα το πρόσωπο που θα ορκιζόμουν ότι δεν θα ξανασυναντιόμασταν ποτέ.. Ζήτησα συγγνώμη στη Λίζελ και πήγα τουαλέτα. Έριξα νερό στο πρόσωπό μου και κρατούσα την ψυχραιμία μου.
  Πήγα να βγω αλλά δεν πρόλαβα. Το γερό ανάστημά του με εμπόδισε. Τα μάτια του πιο εκφραστικά από ποτέ και το άρωμα ίδιο όπως τότε..
-Έντμοντ.., ψυθύρισα με το στόμα ανοιχτό.
-Έβελιν. Πάει καιρός που έχουμε να τα πούμε μικρή μου.
-Μικρή σου;
-Δεν ήσουν παλιά;
-Έχεις κοπέλα.
-Μπα..ελεύθερος κι ωραίος είμαι..

Ελεύθερος.. Χριστέ μου.. Ποια άφησε ελεύθερο τέτοιον άντρα. Και ώραιος δεν λες τίποτα.. Ξεροκατάπια.

-Σκάλωσες;
-Δε το περίμενα..
-Ομόρφυνες μικρή..

Θέε μου..Συγκράτησέ με. Είμαι και 18..

-Ευχαριστώ, χαμογέλασα γλυκά.
-Λοιπόν θα ήθελες να βγούμε;
-Δεν..δεν ξέρω..
-Έλα τώρα.. Ακόμα μούτρα μου κρατάς; Από τότε; Εντάξει ίσως παραφέρθηκα αλλά τώρα έχουμε μεγαλώσει και οι δύο. Καιρός για ανακωχή..
-Μάλλον έχεις δίκιο..
-Το βράδυ στο Portland Bay στις 9.
- Θα τα πούμε.

Γύρισα στο τραπέζι απολογήθηκα στην Λίζελ χωρίς να της πω τι ακριβώς συνέβη. Πλήρωσα (την κέρασα) και φύγαμε. Στο δρόμο για το σπίτι σκεφτόμουν ότι έκανα βλακεία που δέχτηκα να βγω με το άτομο που με πλήγωσε όσο κανένας άλλος.. Αλλά τον είχα ερωτευτεί τότε. Ξαναλέω τότε. Ελπίζω δηλαδή να μην έγινε πάλι αυτό..Λες;

  Έφτασε το βράδυ. Πλύθηκα, έκανα αποτρίχωση και φόρεσα ό,τι πιο σέξι είχα. Ήθελα να δείξω στον Έντμοντ ότι δεν είμαι πια εκείνο το κοριτσάκι που ήξερε. Φόρεσα τα τακούνια μου και ξεκίνησα για το μπαρ.
Μπήκα μέσα και τον είδα να με περιμένει έχοντας παραγγείλει δύο ποτήρια κρασί.
- Πωπωω..
- Σ αρέσω;
-Έχεις γίνει σωστή γυναίκα.
- Με φλερτάρεις;
-Παρ' το όπως θες.. Χορεύουμε;

Για κάποιο λόγο ένιωθα τόση αυτοπεποίθηση. Δεν τον ντρεπόμουν καθόλου. Ήθελα να δείξω πως άλλαξα. Πώς δεν είμαι εκείνη η φοβιτσιάρα που συνήθιζα να είμαι. Παρέλειπα όμως μια λεπτομέρεια.. Δεν είχα κάνει σεξ και έδινα πολλές αφορμές. Κοινώς θα γινόμουν ρεζίλι αν προχωρούσαμε κι έβλεπε πως ακόμα ήμουν παρθένα.

-Πάμε σπίτι μου;
-Εε ξέρεις Έντμοντ είναι λίγο αργά για μένα. Άλλη φορά..
-Επιμένω.

Πώς να αρνηθείς σ' αυτά τα μάτια;

Το σπίτι του ήταν όπως το θυμόμουν..Έλειπαν όλοι. Με οδήγησε στο δωμάτιό του, έκλεισε την πόρτα και μου είπε ότι απόψε τον έιχα τρελάνει..
Άρχισε να με φιλάει στον λαιμό και να μου κατεβάζει το φόρεμα μου. Χάιδευε την πλάτη μου. Έβγαλε την μπλούζα του και με ξάπλωσε στο κρεβάτι. Ένιωθα τη γεύση του κρασιού από το στόμα του και η φαντασία μου οργίαζε. Μου φιλούσε το στήθος μου τρυφερά..Κατέβαινε πιο κάτω αλλά ισχυρίστηκα πως είχα περίοδο. Δεν ήθελα να δει πως ακόμα δεν είχα κάνει σεξ.
-Κάποια άλλη στιγμή.., του είπα.
-Μου έλειψες..Πότε θα σε ξαναδώ;
-Μάλλον σε τρία χρόνια. Φεύγω την Παρασκευή για Σαν Φρανσίσκο. Πήρα υποτροφία.
-Αδύνατο.., είπε και με αγκάλιασε σφιχτά.
-Κι όμως είνα αλήθεια.. λυπάμαι, είπα καθώς ντυνόμουν.

  Έκανα να φύγω και με τράβηξε πάνω του..
-Θέλω να σε ξαναδώ, μου είπε ψυθιριστά.
-Καλήνυχτα, είπα και έφυγα.