"Κι έτσι όπως χόρευα άγγιξε το σώμα μου απαλά, σαν να ήθελε να προσέξει μην διαλυθώ..Η ανάσα του χάιδευε βασανιστικά το λαιμό μου και ένιωθα την καρδιά του να πάλλεται στον ρυθμό της μουσικής.
"Τον θελω.. Όχι όχι Έβελιν σύνελθε",σκεφτόμουν..
Με κατέ...
Οι πρώτες βροχές του φθινοπώρου είχαν ήδη αρχίσει. Ξύπνησα το πρωί απ' τον ήχο της βροχής που χτυπούσε με μανία το παράθυρό μου. Κοίταξα το ημερολόγιο: Πέμπτη, 11 Νοεμβρίου. Αύριο φεύγω μα μου φαίνεται τόσο παράξενο. Αισθάνομαι ότι θα πάω κάπου και θα είμαι εντελώς ξένη. Δεν το αισθάνομαι μάλλον, σίγουρα θα είμαι ξένη. Και ίσως να μου χρειαστεί κάποιος για παρέα. Αλλά είμαι κλειστός άνθρωπος, δεν νομίζω να κάνω εύκολα φίλους. Δε έκανα εδώ, θα κάνω εκεί; Έφτιαξα έναν καφέ φίλτρου και κάθισα στο περβάζι του παραθύρου μου. Μου άρεσει να χαζεύω τη βροχή του φθινοπώρου να χτυπάει πάνω στα ολόχρυσα φύλλα που μόλις είχαν πέσει απ'τα δέντρα αφήνωντάς τα γυμνά. Ένιωθα την μυρωδιά της βροχής σε συνδυασμό με το χώμα να μου τρυπάει τη μύτη. Κάτω η μαμά με τον μπαμπά δεν τσακώνονταν. Εκείνη μαγείρευε καθώς ο μπαμπάς διάβαζε στην εφημερίδα του τα νέα απ' το χρηματιστήριο. Επικρατούσε απόλυτη ησυχία και το κλίμα μέσα στο σπίτι ήταν πολύ ήσυχο. Ίσως να έφταιγε και ο καιρός που ήταν μουντός ή το γεγονός ότι αύριο φεύγω. Η μαμά είναι ήδη πεσμένη. Μία ακτίνα του ήλιου ξεπρόβαλε μέσα από ένα γκρίζο σύννεφο καθώς αυτό υποχωρούσε και η βροχή τελείωσε. Είπα να μαζέψω και τα τελευταία πράγματά μου για να μην αγχωθώ αύριο γιατί η πτήση είναι το πρωί στις 7:30. Προσπαθούσα να μην ξεχάσω τίποτα γιατί μετά θα ήταν δύσκολο να γυρίσω να το πάρω. Λογικά θα ξαναγυρίσω στο Πόρτλαντ τα Χριστούγεννα, αν μας δώσουν άδεια. Η μαμά με φώναξε κάτω για φαγητό.
-Να είσαι προσεχτική αύριο, είπε ο μπαμπάς κοιτώντας το πιάτο του. -Θα είμαι. -Και να με παιρνεις τηλέφωνο, παρακάλεσε η μαμά. -Εμένα δηλαδή να μην με παίρνει;, είπε υψώνοντας τη φωνή του ο μπαμπάς.
Η μαμά τον κοίταξε με ειρωνικό ύφος.
-Μην αρχίζετε. Και τους δύο θα σας παίρνω.
Πήγα πάλι στο δωμάτιό μου κι εκείνη τη στιγμή άκουσα τον ήχο των ειδοποιήσεών μου στο κινητό. Είχα μήνυμα από τον Έντμοντ.
📩Μπορείς να σε δω για λίγο τώρα; ↪Όχι. 📩Μόνο για λίγο σε παρακαλώ. ↪Πρέπει να μαζέψω πράγματα. 📩Μην με αποφεύγεις.Στις 5 στο πάρκο.
Δεν απάντησα ξανά. Η αλήθεια είναι πως ήθελα να τον δω αλλά φοβόμουν απ' το προηγούμενο βράδυ πως είχα αρχίσει να θυμάμαι τα παλιά. Και δεν θέλω να κολλήσω πάλι σε αυτόν. Ιδίως τώρα που φεύγω θα είναι πολύ δύσκολο αν συμβεί. Αλλά ήταν τόσο όμορφος που δεν μπορούσα να υποχωρήσω..
Ντύθηκα και βγήκα έξω. Ο δρόμος ήταν γεμάτος νερά και είχε υγρασία. Προχωρούσα προς το πάρκο και όταν έφτασα εκείνος ήταν ήδη εκεί. Έτρεξε κοντά μου και με έσφιξε στην αγκαλιά του φιλώντας με στο μέτωπο.
-Μην φύγεις. Σε θέλω εδώ. -Έντμοντ μην το δυσκολεύεις κι άλλο.. -Ήθελα να σε δω τελευταία φορά. -Έντμοντ σε παρακαλώ.. -Νιώθω ότι μου λείπεις. -Το ένιωσα κι εγώ χτες το βράδυ, είπα νιώθωντας να σπάει κάτι μέσα μου. -Και τώρα; -Τώρα τίποτα. Πρέπει να φύγω. Ας μην δεθούμε. Θα πληγωθούμε και οι δύο. Αντίο.. -Θα περιμένω να γυρίσεις..
Έφυγα όσο πιο γρήγορα γινόταν. Δεν ήθελα να μου κάνω κακό γιατί στ' αλήθεια ένιωθα πως ξαναερωτεύομαι..
Όταν νύχτωσε ξάπλωσα και η μαμά ήρθε να με καληνυχτίσει. Με φίλησε γλυκά και με ρώτησε αν πήρα όλα μου τα πράγματα. Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα πως είχα ξεχάσει το διαβατήριό μου. Πού το έχω βάλει;,σκέφτηκα. Ψαχούλευα σε όλα μου τα συρτάρια μα δεν το έβρισκα πουθενά. Ξαφνικά θυμήθηκα ότι τελευταλαία φορά το είχε στα χέρια του ο μπαμπάς όταν πήγε να το ανανεώσει. Βγήκα απ' το δωμάτιο για να τον ρωτήσω αλλά κοιμόταν ήδη. Οπότε αναγκάστηκα να πάω στο γραφείο του και να κοιτάξω. Έψαξα στο ντουλάπι του αλλά δεν ήταν μαζί με όλα τα βιβλιάρια. Κοίταξα πάνω στο γραφείο πουθενά. Έμενε το συρτάρι. Το άνοιξα και το βρήκα αλλά όταν το πήρα στα χέρια μου, ανακάλυψα πως κάτω από αυτό ήταν ο φάκελος που είχα παραλάβει πριν λίγες μέρες όταν έβλεπα ταινία με τη μαμά μου. Ήταν αυτός που ο μπαμπάς μου εκείνο το πρωινό τον κοιτούσε καπνίζοντας το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Κι ήταν εκείνο το πρωινό που υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα μάθαινα το περιεχόμενό του.. Χωρίς να χάνω χρόνο αψήφησα τον κίνδυνο να ξυπνήσει ο μπαμπάς και να με δει και άνοιξα τον φάκελο που έγραφε Προς τον κ. Τζέικομπ Στόουνς. Μέσα υπήρχε ένα χαρτί..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ένας υπέρηχος μήτρας. Με θετικό αποτέλεσμα. Της Κέιτι Κλουμ. Ποια είναι αυτή; Και τι σχέση έχει με τον πατέρα μου; Μέσα είχε ένα σημείωμα..
"Τζέικ, είναι δικό σου. Μην απομακρυνθείς.. Όποτε μπορέσεις έλα να μιλήσουμε στο σπίτι. Έχω πάρει άδεια εγκυμοσύνης απ' το γραφειο. Κέιτι."
Η γκόμενα του πατέρα μου είναι έγκυος. Κι εγώ απέκτησα αδερφάκι..