Abdestsiz dolaşmayın !!!
Türkiye'ye izine gelmiştik. Anneannemin kocaman evi, evin arkasında da küçük bir kulübesi vardı orası benimdi her Türkiye'ye geldiğimde orada yalnız kalırdım. Geceleri karanlığın içinde kaybolur giderdi 17 yaşındaydım hastalığımın son günüydü, bende akşam olduğu için abdest almaya üşendim. Köy yeri ne yaparsın. Gece yatmaya yerime gittim, sonra babam beni çağırdı. İpek ipek diye bağırıyordu. Hemen ayağa kalktım ve bişey beni tuttuğu gibi duvara çarptı. Ne olduğunu anlayamadım, hiç birşeye benzemiyordu yüzü yoktu ufacık bir şeydi. Boğazımı sıkmaya başladı. Ölüyordum sanki. Can havliyle kendimi bağıra bağıra dışarı attım, arkamdan geliyordu. Ben merdivenlerden çıkıp eve girdim, karşımda annem vardı bana geri gidip yatmamı söylüyordu. O kadar tuhaf konuşuyordu ki korkum daha da arttı. Sonra yüzüne baktım aklım başıma geldi, 3 harflilerle ilgili bi dua biliyordum annem öğretmişti. Yüzüne okudum ve kayboldu, annem değildi. Derken diğer odadan babam çıktı ama bu gerçek babamdı. Sabaha kadar benimle oturdular şimdi yine Türkiyede'yim ve o kulübede yine yalnız yatıyorum o gün hatalıydım biliyorum şimdi içim rahat. Siz siz olun sakın CENABET KALMAYIN belki birgün sizinde peşinize düşerler ister inanın ister inanmayın benden size söylemesi...
