If I'm Not In Love

12

I sighed. I knew this will come. I thought I'm prepared but deep inside me was still shocked.

"Pero hindi ako pumayag," mabilis na dagdag niya.

Immediately, Iopened my eyes and looked at her then smiled. "It's okay. Hindi mo naman siya mapipigilan kung gusto ka niyang ligawan," I said convincingly.

Worry etched on her face as she reached for my hands. I gave her my sweetest smile at tinapik ang kamay niyang nakahawak sa kamay ko.

"Don't worry about my feelings," I chuckled, "At least hindi na siya susunod sayo ng patago," I shrugged as if it doesn't matter.

"Wrong timing ba ang dating ko?" tanong ng bagong dating na si Troy at naupo sa tabi ko.

"Sakto lang. Ito kasing si Melissa, nagdadrama," pabiro kong sinabi.

Troy tilted his head then stared at Melissa "Problem?" he asked.

Melissa released my hand and shook her head as she avoided to look at him. Tumingin sakin si Troy ng nakakunot ang noo but I shrugged my shoulders. Troy extended his hand to reached Melissa's cheeks and turned it to face him.

"What's bothering you?" malambing na tanong ni Troy which made me smile sheepishly. It somehow, diverted my bitter feelings. I've never imagine I would be able to see my best friend acted as a caring boyfriend. Kung hindi ko lang sila kilala, I would conclude na sila na.

Melissa blushed instantly kaya mas lumaki yung ngiti ko. Sinasabi ko na e, their feelings are mutual. Bakit kasi ayaw nilang umamin sa isa't isa? Ang simple lang naman talaga ng love and relationship. People just make it complicated. Parang 'tong dalawang to. Pwede namang sabihin yung feelings nila for each other, wala namang mawawala, then after that, they could decide kung aakyat ng ibang level yung friendship nila into something else.

Hindi ako nagsalita, kahit gusto ko silang bigyan ng alone time, I know na kapag kumilos ako, Troy would snapped at makukuha ko ang atensyon niya. So, kahit magmukha akong sagabal dito, okay lang at least witness ako sa sweet scene nila.

"Melissa," a manly deep voice suddenly reverberated.

It's not Troy at kilalang kilala ko na ang boses na yun. Nag-angat ako ng tingin and I saw Ethon was standing just a few feets away from where we are. His jaw clenched and his brows were deeply furrowed. Dahan dahang inalis ni Troy ang kamay niya sa pisngi ni Melissa. The latter seemed shocked and immediately stood up na parang na-caught in the act. I tilted my head and stared at Ethon. My smile grew wide when his deep set of brown orbs caught my eyes. One.. two.. Then looked back to Melissa. I sighed. Back to two seconds na naman.

"I have a class na. See you later!" paalam ni Melissa.

I watched them, Ethon tailed behind Melissa as they've walked away from us. Naramdaman ko ang mahinang paghila sa buhok ko kaya nilingon ko si Troy.

"Lika na," yaya nito saka tumayo at naglahad ng kamay sakin para alalayan akong tumayo.

*

"Ma," I answered my phone.

"Nak. Check your account after school, nagpadala na ako. Make sure na magsstock ka ng maraming pagkain sa bahay, Troy called me, lumalabas ka pa rin daw ng disoras ng gabi para bumili ng lugaw," mahabang sabi ni Mama sa kabilang linya.

I narrowed my eyes to Troy na nag-angat lang ng mga kilay saka bahagyang ngumiti.

"Sorry po, nakakatamad nang magluto kapag gabi e, pero sige po, aagahan ko na lang ang bili tapos iiinit ko na lang," I assured her.

"Okay. Make sure. Ipapacheck ko yan kay Troy. Yun lang nak. Tatawag na lang ulit ako mamaya. I miss you baby. I love you"

"I miss you too Ma. Love you," I ended the call.

Binalingan ko agad si Troy pagkabulsa ko sa phone ko. "Nagsumbong ka talaga!" I playfully slapped his arm.

"Pasaway ka kasi," he shrugged.

Napailing na lang ako. Then I remembered the sweet scene nila ni Melissa kanina. I leaned forward on the table, nandito na kasi kami sa canteen pero hindi pa kami bumibili ng pagkain dahil wala pa si Melissa. Umangat pataas ang mga kilay ni Troy habang nakapangalumbaba nang mas lumapit ako sa kanya habang ngiting ngiti.

"It's nothing," sabi nito na parang nabasa yung itatanong ko.

I stared at him and smiled sheepishly. "Really? E, bakit kinilig ako?"

Umangat ang kabilang kamay niya at hinila niya ng mahina yung buhok ko. "Kinikilig ka naman sa lahat," he chuckled.

"Hindi no! Kanina lang ako kinilig sayo. Gosh Troy, ngayon napatunayan ko na talaga na lahat ng tao my sweet bone"

Hindi siya sumagot pero tumawa siya saka umiling. Inalis niya sa pagkakapatong sa palad niya yung chin niya at hinila na naman ng mahina yung buhok ko. "Sweet kaya ako sayo"

"Saan banda? Sa paghila ng buhok ko palagi?"

Umangat ang gilid ng labi niya. Yung tulad ng napapansin ko kay Tito Great kapag binibiro niya si Tita Honey, ganun din kay Kuya Trystan kapag natutuwa, I once saw it kay Tan pero hindi ako sure kung ngisi nga yun but I always saw it to Tai kapag umaatake ang pagkaspoiled brat niya. Si Tita Honey lang ang hindi ngumingisi. Trademark yata ni Tito Great yun na namana ng magkakapatid. Pero ngayon ko lang nakita yung kay Troy. Ano kayang ibig sabihin ng ngisi niya?

Sumandal siya sa upuan niya saka nagcrossed arms. "That's the only way I know to get your attention back to me," sagot nito.

I scowled at him pero hindi na ko nakapagtanong ulit dahil dumating na si Melissa and guess what? Kasama niya si Ethon. Mabilis na lumapad ang ngiti ko nang pareho silang lumapit sa table namin. Melissa mouthed me 'sorry' that I just shrugged off. Bakit siya kasi magsosorry kung pabor naman sakin ang pagbuntot sa kanya ngayon ni Ethon?

"Can I sit here?" Ethon suddenly asked.

He was looking at me and without hesitation, I nodded in agreement. Sino ba naman ako para tumanggi? It's God sweet mercy!

Naupo sa tabi ko si Melissa. "Bakit hindi pa kayo umoorder?" she asked.

"Hinihintay ka namin," I answered.

She shook her head but I can see clearly the amused smile on her lips. "Ang sweet niyo talaga," sabi nito.

Napatingin ako kay Troy then chuckled.

"Anong gusto mong kainin?" tanong ni Ethon kay Melissa.

"Ako na lang," mabilis na sabi ni Melissa nang tumayo si Ethon para umoorder.

"No. Just tell me what you want" he insisted.

Melissa sighed and sat back on her seat saka sinabi yung order niya. Walang sabi sabing naglakad si Ethon papunta sa pila. Tumayo na din ako kasabay ni Troy at sumunod sa pila. We were silent the whole lunch. Parang lahat nagpapakiramdaman dahil may bago kaming kasabay. Napapatigil lang ako sa pagkain kapag magsasalin ng kung anu ano si Ethon sa plate ni Melissa na hindi naman tinatanggihan ni Melissa dahil paborito niya yung mga yun. Then I would sigh and just ignored it.

"I think that was awkward," sabi ni Troy habang naglalakad kami papunta sa next class namin.

I chuckled. "Hindi naman. Nabusog nga pati mata ko"

I saw him shook his head and rested his arm on my shoulder. Tahimik lang kaming naglakad habang nakaakbay sakin si Troy nang mapahinto kami dahil may humarang bigla sa nilalakaran namin.