BINABASA MO ANG

My Ultimate Crush (On-going)

Teen Fiction

#humor #teenfiction

A night with you

122 1 6

ni Mhialabs

ni Mhialabs

Chapter 24: A night with you

Maaga kami gumising para mag hanap ng historical place sa loob ng woods. Mas magandang background history mas mataas na grades.

Kaniya-kaniyang lakad bawat partner. Si Sammy at si Stephen, ayun mukhang masaya naman sila kaya lang minsan nahuhuli ko si Stephen na nakatingin sa akin tapos bigla siyang iiwas ng tingin. Hmp. ano kayang meron dito. nagiging weird na lately si Stephen,

Pero parang may kakaiba kay Stephen.. Parang ang familiar ng mukha niya. May naaalala kasi ako sakaniya eh.

"Tulala ka nanaman." nag salita si Russell

Oo nga pala. kasama ko nga pala siya nag lalakad kasi kami ngayon.

"Ah hindi, may naaalala lang kasi ako." sabi ko.

Mukhang malayo na ang narating namin, mag hahapon na pero konti palang ang mga pictures na nakukuha namin.

"Russell, mag hiwalay na muna kaya tayo para mabilis agad tayo makahanap?" sabi ko sakaniya.

"Sigurado ka bang kaya mo?" tanong niya.

"Oo naman."

"Sige mag ingat ka. pero after 30 mins dito rin tayo mag kita ah."

"Okay."

tapos nagkaniya-kaniya na kami. Ayoko sanang mahiwalay kay Russell my Love pero kasi wala pa kaming nagagawa.

* tooot toooot toooot *

Aw shete lowbat na ako. buti nalang nag dala ako ng camera.

Lakad...

Lakad..

*click*

Kahit ano nalang ma picturan ko, for sure may makukuha naman si Russell eh. Mamimili nalang kami ng maganda gandang shots.

Lakad...

*click*

*clock*

aaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh!!!!!

ang sakit. Nahulog ako. T___T

bakit naman kasi may bangin dito. Ang tanga tanga mo Krishia T__T

ang sakit ng paa ko.T__T

Anong oras na ba? kinuha ko phone ko pag tingin ko... 4:53 na.. tapos bigla pang na deadbat. hala.. pano na

Hinawakan ko yung tuhod ko kasi ang sakit ng pagkakabagsak ko.

Pagtingin ko, may dugo. Ano ba itong nangyayari sakin. T___T

"Tulong!!!.........Tulong!!!....."

wala akong marinig T_T

natatakot na ako.

"Tulong!!!........Tulong!!....."

wala paring sumasagot

dumidilim na

"Parang awa niyo na!!! Tulungan niyo ko!!!....."

hindi ko na napigilan bumuhos na ang luha ko...

napahagulgol na ako.

"Mama!!... ....tulungan niyo ko!!!....Mamaaa...." sigaw ko habang umiiyak

bigla pang kumulog ng malakas na parang nag babadya ng pag ulan.

at umulan na nga ng tulyan..

nawawalan na ako ng pag asa, dito nalang siguro ako..

"Tulungan niyo ko,," nasabi ko na parang wala na bang pag asa.

"Krishia?"

nabuhayan ako bigla ng may marinig ako..

-----

Russell's POV

Mahigit isang oras na wala parin si Krishia, usapan dito kami magkikita eh.. Nasan na kaya yung weird na yun?

nilibot ko na ang buong paligid..

"Krishia!!"

pero wala naman akong makita ni isang bakas niya.

may pumatak sa noo ko.. tubig pala... sabay ang pag buhos ng malakas na ulan.

Nasan na kaya yun?

Ang lakas na ng ulan ah...

"Tulungan niyo ko!!" may narinig akong boses na parang umiiyak

pinuntahan ko agad ito.

tama nga ang hinala ko.. si Krishia nga ito.

"Krishia?" tawag ko .

"Russell? Tulungan mo ko..." sabi niya habang humahagulgol.

Umiiyak siya? Ngayon ko lang siyang nakitang umiiyak.. at ayoko ng nakikita ko ngayon.

dahan dahan akong bumaba sa kaniya... madulas ang lupa.

The hell! May sugat siya.

Iyak siya ng iyak ngayon, hindi ko na tinanong kung pano siya nahulog dito kasi nakikita ko ngayon sa mata niya na takot na takot siya. Ang lakas ng ulan... Nialalamig siya.. Kaya niyakap ko siya.

Im so stupid sabi ko na dapat hindi ko siya iniwan eh.

"Rus-sell , na-tata-kot ako.." pautal utal niyang sabi.

"shh.. don't be scared.. im here... i won't leave you." sabi ko habang hinahagod ko ang likod niya.

sinubukan kong umakyat para makaalis na kami pero masyadong madulas ang lupa.

May nakita akong malaking dahon at pinasilong ko muna siya dun. Kaya lang nanginginig parin siya. Kaya niyakap ko ulit siya.. We stayed like that for the whole night.

---Kinabukasan---

Nagising ako, nakahiga siya sa balikat ko.

Kailangan maka alis na kami.. hindi pwedeng maabutan nila kaming ganito. Malilintikan kami.. Lalo na si Krishia dahil Scholar pa siya.

ginising ko na siya..

Nauna na ako umakyat, mabuti medyo matigas na yung lupa.

nang makaakyat ako inabot ko ang kamay ko kay Krishia at inalalayan ko siya paakyat.

Maglalakad na sana kami kaya lang nakita kong hirap siyang lumakad kaya pinasan ko na siya. Hinanap ko yung daan papunta sa kotse ko at umalis na kami.

Habang nag da-drive ako. Napansin ko nakatulog si Krishia tinignan ko yung bandang paa niya may pasa na.

I just don't know what to feel.. Sobrang nagsisisi ako na hinayaan kita mag isa. Im sorry Krishia.

Kung iuuwi ko siya sakanila, wala namang mag aalaga sakaniya kasi wala yung mama nya.

kinuha ko Phone ko, and I dialed a number...

"Hello? Mike? I need a personal assistant."

----

[A/N]:

Sorry if it took 3 weeks for me to update. Busy kasi talaga... at dahil i gave my word na ngayon ako mag u-update ito na.. Enjoy! :>

Follow me on Twitter: @IloveAmbeerr

spread the word.

MY ULTIMATE CRUSH