Olayın üstünden 4 gün geçmişti ve abim hala hapishanedeydi. Civarda kamera bulunamamıştı. Sadece bir tanığımız vardı ama onu da bulamıyordum. Hastahanede yatan çocuk hala yoğun bakımdaydı ve durumu kritikti. 4 gündür çocuğu belki görebiliriz diye Umut ile oralarda dolanıyorduk ama elde var sıfır. Bu arada Umut benim çocukluk arkadaşım, 2. Abim gibidir. Benden sadece 2 yaş büyük bu yüzden ona abi diyecek değilim tabiki saçmalamayın lütfen. Her ne kadar tekrar oraya gitmek istemesem de vicdan azabı çekiyordum. Abim benim yüzümden oradaydı. Yataktan kalkıp banyodaki işlerimi hallettikten sonra üzerime siyah bol kazağımı geçirip altına siyah taytımı giydim. Saçlarımı tarayıp düz olmasına şükrederken salık bıraktım. Üstüme montumu alıp çıktığımda Umut arabasına yaslanmış beni bekliyordu.
"Günaydın" diyerek sarıldığımda sarılışıma karşılık vererek arabaya bindiğimizde
"Moraller nasıl?" Diye sorduğunda
"Aynı." Dediğimde sürmeye başladı. 20 dakika sonra o tenha sokağa geldiğimizde arabadan indik.
" Kahvaltı ettin mi?"
"Hayır"
"Birşeyler alıp geliyorum ayrılma buradan" diyerek uzaklaşmaya başladı. Arabaya yaslanmış telefonuma gelen mesajları kontrol ederken karşı binadaki dış kapının kapanma sesiyle oraya döndüm.
Hayal görmüyorum değil mi? Yediklerim falan da dokumadı. İnanamıyorum, oydu. Mavi göz. O merdivenlerden inerken, İçime dolan heyecan ve 2 katı mutlulukla mavi göze ilerledim çoktan binanın merdivenlerinden inmiş arabasına doğru giderken arkasından koşup kolundan tuttum.
"Sen osun, kavgayı gören çocuk sensin." Diye heyecanla konuştuğumda
Vücudunu bana çevirip
"Kolumu bırakman için 3 saniyen var küçük kız." Dedi sert bir tavırla.
"Pekala mavi göz konuşmamız gerekiyor ve ben küçük kız değilim." Dediğimde
"Senden daha önemli işlerim var yatakta nasıl olduğunu hatırlayamıyorum ihtiyacım olursa numaranı bulurum şimdi arkanı dönüp ikilemeye ne dersin?"
"Ne diyorsun sen be? Hayvan herif Sen biraz insan olamaz mısın ? Ben senin yatağına giren kızlardan falan değilim iğrenç ithamlarını kendine sakla önemli bir konu bak yoksa niye geleyim yanına?" Diye çirkefleştim. Tavırları insanı sinir etmeye yetiyordu.
Cevap vermeden arkasına dönüp arabasının kapısını açtığında düşünmek için kendime 3 saniye verdim ve kendimi onun arabasının içinde buldum. Evet, evet çocuğun arabasına zorla binmiştim resmen. Ben son model arabayı incelemekle meşgulken sert sesiyle ona döndüm
"Manyak mısın kızım sen? Senden önemli işlerim var dedim ya, in arabadan"
"Bak geçen beni gördüğün kavgayı hatırlıyorsun değil mi? Herşeyi gördün abim şuan suçlu durumda ve suçsuz olduğunu kanıtlayabilecek tek şey sensin. Mahkemede tanık olacaksın sadece."
"Bak güzelim, tahmin edemeyeceğin kadar çok kavga gördüm. Abin de, sende umurumda değilsiniz. Haydi in arabadan yoksa ben başka yöntemlerle indireceğim seni."
"Bana yardım etmek zorundasın. Orada durup sadece izledin zaten biraz insanlığın olsaydı ayırıp birşey yapardın. Sana ihtiyacım var. Lütfen." Sonlara doğru alçaltmıştım sesimi.
"İn arabadan." Yine sertliğiyle konuştuğunda
"İnmeyeceğim" diye direttim.
Kapısını açıp beni kaldırmak için geleceğini anladığımda Umutun sesini duydum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TANIK
Romance"Sonra biri çıkar karşına, bildiğin tüm yanlışlar emin olduğun doğrular olur."
