The Badgirls Good Diary (nederlands

Hoofdstuk 2

Louise

Oh god, oh god, OH GOD! Ik ga het nieuwe meisje rondleiden. Spastische juich met je armen! Ik houd er echt van. Tenminste om nieuwe mensen te ontmoeten. Er wordt nu al over haar geroddeld, ze schijnt verscheidene keren bij conflicten te zijn betrokken. Maar ach, iedereen maakt fouten.

De klok tikt traag voorbij vandaag, ik wil gewoon dat meisje zien. Om halftwaalf wordt ik dan eindelijk naar het kantoor van directeur Whitelaw gestuurd. 'Hier is haar dossier', zegt hij fronsend. Robin Adams, zestien jaar. Geboorte datum: achttien juli, New York. 

Ze is ontzettend knap, zwart lang haar, witte huid, rode lippen en groenige ogen. Ze zou er nog leuker uitzien als ze had gelachen op haar foto. Nu kijkt ze verveelt in de camera en lijkt het alsof ze op het politiebureau is en moet ik weer denken aan alle roddels... Dit zou nog wel eens waar kunnen zijn ook. Stelen, vandalisme, gevechten en bedenk zo maar verder, het staat er allemaal bij. Een waslijst van misdaden, terwijl ze een leven als model kan beginnen, ik weet wel wat ik zou kiezen. Een beetje bang geworden wend ik me weer tot de directeur. 'Moet ik echt dit meisje begeleiden door school?' Moet ze geen escorte hebben?, is mijn eigenlijke vraag. Mijn gedachte van vanochtend is nu heel anders. Whitelaw glimlacht. 'Dit kan je wel aan, Louise. De commissaris heeft vermeld in zijn brief dat ze haar broer niet wilt teleurstellen. Ze heeft zich bij zíjn groep aangesloten, maar nu komt ze dus gelukkig wel op school. Ze is dus niet helemaal onhandelbaar.'

Een kwartier later lopen we naar buiten en wachten haar voor de school op. Even later stopt er een politiewagen voor onze neus en houd ik mijn adem in. Ik kruis mijn vingers en hoop dat ze niet zo erg is als haar strafblad aangeeft. Robin stapt uit. Haar steile haar zwiept vrolijk heen en weer en ze houdt haar Iphone in haar hand. Ongemakkelijk denk ik dat ze die misschien wel heeft gestolen. Ze kijkt op en haar groene ogen boren zich in de mijne. 'Ik heb hem betaald.'

Ik schrik van haar opmerking, kan ze gedachten lezen of zo? Haar stem is helder. 'Je koopt toch altijd je telefoon?', vraag ik haar twijfelend. 

Denkbeeldig zie ik haar met haar ogen rollen. Ik wil nu al door de grond zakken. 

Haar zwarte leren jack en grijze capuchon matchen perfect bij haar haar. 'Waarom staar je zo?', vraagt ze, niet eens gemeen. Ik schrik voor de tweede keer vandaag. 

'Ik, ehh, je ziet er leuk uit.', zeg ik snel. Ze laat een klein lachje zien. 

'Laten we naar binnen gaan. Jullie hebben mijn boeken, toch?', vraagt ze. ( is dit echt de houding van gangsters?)

Directeur Whitelaw knikt en gebaart ons hem te volgen. De bel is gegaan en het is nu super druk in de gangen. Robin kijkt bewonderend om zich heen en merkt volgens mij niet eens dat iedereen naar haar staart. Dan richt ze zich op haar laarzen en glimlacht. 'Volgens mij ben ik wel interessant.', zegt ze tegen me.

Ik kijk haar perplex aan. Ze heeft dus wel alles gezien. 'Je bent nieuw, iedereen vind je interessant.', antwoord ik. Ik zwaai even naar Hailey die langs loopt en haar duimen opsteekt. Ik kijk haar aan met een blik van:Ik heb geen idee wat ik moet doen! 

We lopen naar het kantoor en nemen plaats. Whitelaw overhandigt mij Robins kluissleutel en geeft ons allebei haar rooster. 'Dit zijn al je boeken.', zegt hij en Robin kijkt er met grote ogen naar. 'Dit... is een grapje toch?', antwoord ze ongelovig. Niemand geeft antwoord.

Ze blijft stil naar de stapel boeken voor haar kijken. 

'Oké, hoe harder ik werk, hoe gelukkiger ik ben als ik het haal.', mompelt ze zachtjes en tilt de boeken op. 

'Breng jij juffrouw Adams naar haar kluisje?', vraagt directeur Whitelaw. Ik knik.

'Ik haal je na school gewoon weer op, oké?', vraagt de agente daarna vriendelijk aan Robin.

'Whatever.', reageert ze opeens weer verveeld.

De agente kijkt haar waarschuwend aan, maar ze geeft geen kik. 

'Oké, zullen we dan maar gaan? Je eerste vak is geschiedenis.', stel ik voor. Ze knikt.

We lopen samen het kantoor uit. Ik kijk haar verlegen aan. 

'Hou je van make-up?', vraag ik, omdat ik niet houd van die stilte. 

'Nee.'

'Hou je van cheerleaden?'

'Nope.'

'Hou je van jongens?', waar moet ik in godsnaam met dit kind over praten?

Ze stopt en draait zich om naar mij. 

'Luister, ik ben niet de roddelende cheerleader waar jij me voor aanziet, oké?', zegt ze dreigend. 'Ik houd niet van cheerleaden, niet van jongens en al helemaal niet van schattige rokjes en jurkjes, dus vraag me er ook niet naar. Eigenlijk, vraag me maar helemaal nergens naar.' Ik knik heftig en ze ziet dat ze me bang heeft gemaakt. 'Het spijt me. Laten we maar gewoon doorlopen.', zegt ze zuchtend. Ik volg haar op de voet. 

'Hier is je kluisje.', wijs ik en ik maak hem onhandig open. Ze dumpt haar boeken er niet erg subtiel in en laat de boeken die ze voor deze uren nodig heeft in haar tas zitten. Mensen staren haar nog steeds aan. Ik hoor rumoer op de achtergrond en draai me om. Het populaire groepje (hoe verrassend! De cheerleaders en het footballteam) komen onze kant op. Robin ziet het ook en neemt hun met opgetrokken wenkbrauwen op. Beverly, de hoofdcheerleader ( a.k.a de hoofdbitch) stapt met een bigsmile op haar af. 'Hi, ik ben Beverly! Welkom op Middletown High! Je zou niet met deze lozer moeten omgaan, ze heeft vast een hele verkeerde indruk van onze school gegeven. Omg, je bent zo mooi, wil je missch-' Robin kapt haar bot af.

'Laat ik je het één keer duidelijk uitleggen. NEE. Ik wil geen cheerleader worden. Doe ook maar niet alsof je blij bent me te zien, want dat ben je niet, dus haal die nep grijns van je smoel af. Ik weet ook heel zeker dat Louise me een betere indruk geeft dan jij op dit moment en voor alle keren hierna. En ookal word je door de hele WERELD aanbeden, dat geld niet voor mij.', deelt ze in één ademteug mee. Opeens is ze niet meer het verlegen schoolmeisje, ze lijkt nogal geïrriteerd.

Ik ben inwendig aan het gieren van het lachen. Beverly's gezicht is goud waard, ze is nog nooit zo toegesproken. Zonder nog één keer om te kijken klapt Robin haar kluisje dicht en loopt langs de groep heen. Ik volg haar als paparazzi die hun idool zien zoenen met een onbekende.

Hope you like it  

Comment and vote !