The Badgirls Good Diary (nederlands

Hoofdstuk 10

'Hoe heet hij?' Joshua haalt zijn schouders op. 

'Dat hoor ik zo.' 

Ik loop weifelend met Hailey mee naar Scheikunde en ga bijna achterin zitten. Er staat een moeilijk uitziende constructie op alle tafels. 'We gaan vandaag Destilleren, dus trek snel jullie labjas aan.' Oh, dit meen je niet. Ik pak zuchtend weer mijn krukken op, maar Hailey snapt de stille hint.

'Blijf jij nou maar lekker zitten, rebel. Dan houden we dat mooie beentje van jou ongedeerd.' Ik grijns en kijk haar dankbaar aan. Ze komt terug met twee oude labjassen die alle kleuren van de regenboog hebben. Ze helpt me hem aan te trekken en komt dan naast me zitten.

'Ik ben echt benieuwd over die nieuwe jongen.' Ik knik, in gedachten verzonken.

'Hmhm.' Ik kijk weg en op dat moment begint de leraar de proef uit te leggen. Ik leg mijn hoofd op mijn vuist en luister naar zijn stem, ookal dringt het niet erg door. 

'Hé.' Hailey zwaait haar hand voor mijn ogen. 'Rebel Robbie?' Ik kijk haar verveeld aan.

'Hailey, hou je kop.' Ze grijnst en ik moet lachen. Ze zet de brander aan en verwarmt het goedje dat ze in het glaswerk heeft gegooid. 

'Schrijf even op wat je ziet, wil je?' Ik knik afwezig en schrijf vage dingen op zoals de kleur. Ik hoor de deur piepend opengaan, maar ik ga door met dingen opschrijven. Wie zou de nieuwe jongen zijn? Zou ik hem kennen? Beter dat hij me het niet nog moeilijker gaat maken dan het al is. Hailey klopt zachtjes op mijn schouder. Ik negeer haar.

'Rob. Robin, ken je hem?' Ik kijk eindelijk op. Ik voel me misselijk worden, terwijl de ijsblauwe ogen naar me staren. Ze grijnzen, omdat ze weten hoe ik me voel. Ik wil zo snel mogelijk weggaan, ik wil me verschuilen tot hij weg is. Ik krijg kotsneigingen, maar ik hou ze in. De jongen voor in de klas zwaait spottend naar me. Ik kan hem alleen glazig aanstaren.

'Robin, wie is dat? Gaat het wel?' Hailey neemt me bezorgd op.

'Heel, haal me hier zo snel mogelijk weg, als de les is afgelopen,oké?' Ze kijkt me vreemd aan en wil een vraag stellen, maar ik hou haar tegen. 'Weg, oké? Beloof het. Beloof het, Hailey.' Ik heb een trillende stem. 

Meneer Whitelaw komt naast de jongen staan. Zijn gezicht is neutraal.

'Jongens en meisjes, dit is Mason Rosewood.' Wat doet hij hier? Hij hoort in de gevangenis! Mason grijnst weer wolfachtig naar me. 'Hij komt hier ook op school met zoals Robin Adams eerder deze weken.' Zeg mijn naam nou niet! Laat me alsjeblieft verdwijnen. 'Oh, Robin zit hier in de klas, Mason. Jullie kunnen met elkaar optrekken.' Ik friemel met mijn handen en kijk hem angstig aan. Ik ben bang voor hem. Ik ben doodsbang. Ik schud haast onmerkbaar met mijn hoofd. 'Laat hem zich thuisvoelen, want dat is wat we willen bereiken met ons doel. Een tweede kans geven voor ontspoorde mensen.' Ontspoorde mensen? Psychopathische monsters, zul je bedoelen. Ik kijk weg. Meneer Whitelaw geeft Mason een klap op de schouder en loopt weg. Ik voel Masons ogen in mijn gezicht prikken als hij naar me toe loopt en bij mijn tafel stopt.

'Dan zullen we maar wat tijd met elkaar moeten doorbrengen, hé, prinses?' Ik kijk hem grimmig aan.

'Maak dat je wegkomt, Mason, voor ik daarvoor zorg.' Hij kijkt me bang aan.

'Nou, dan zal ik maar heel snel doorlopen. Robin, mijn schoonheid, ik heb je zo gemist. Kunnen we niet overnieuw beginnen?' Hij legt zijn hand op mijn wang en ik trek hem weg. 

'Blijf uit mijn buurt, Mason. Ik ben niet meer van jou.' Hij moet lachen.

'Maar je weet net zoals ik dat ik je nog wel in mijn handen heb.' Hij drukt een kus op mijn wang en loopt grijnzend weg, mij trillend achterlatend. Ik staar met grote ogen naar de tafel. Wat moet ik nu doen? De les gaat niet voorbij met ook maar één moment waarin ik Masons aanwezigheid even kan vergeten. Hailey neemt me bezorgd op, maar zegt niets. Als de bel gaat pakt ze zoals ik gevraagd had mijn spullen zo snel mogelijk in en leidt ze me het lokaal uit. Mason volgt me niet, zoals ik wel gedacht had. We gaan niet naar de kantine, maar naar de gangen met grote vensterbanken, waar je rustig kan zitten.

'Robin, wie is dat in hemelsnaam? Je bent lijkbleek.' Je kijkt me indringend aan.

'Dat is Mason. Mijn ex.'

'Je ex? Je was de vriendin van dat monster?'

'Je hebt het opgemerkt?'

'Elke idioot in de klas kan vertellen dat hij niet spoort. Hoe hij naar je keek... Hij leek hongerig.' Ze rilt even en slaat dan haar armen om me heen. 'Ze hadden wel rekening mogen houden met de relaties tussen de "ontspoorde mensen"' Louise rent de gang in. 

'Jullie moeten naar de kantine komen. Die nieuwe jongen is geváárlijk knap-' Ze stopt als ze onze gezichten ziet. 'Wat is er gebeurt?' Hailey kijkt haar boos aan. 

'Mason is er gebeurt. En stil over die jongen!' Louise kijkt haar niet-begrijpend aan. 'Het is haar ex.', fluistert ze vervolgens. 

'Het is goed, Hailey.', zucht ik. 'Ik ben niet helemaal van suiker.' Ik leg mijn hoofd in mijn handen. 'Ook een beetje van chocola.' Louise lacht zachtjes. 

'Die Mason moet weten dat als hij je met een vinger aanraakt, hij met mij te maken krijgt.' Ik kijk op.

'Ik denk niet dat dat helpt. Ik weet genoeg over hem om te weten dat je gerust doodsbang voor hem mag zijn.' 

'Dat mag je niet zeggen, rebel.' Ik kijk haar gefrustreerd aan.

'Snap het dan, Lou! Mason is een moordenaar! Hij is een drugsbaron, hij is machtig in New York. Hij is de jongen waar ouders 's avonds enge verhalen over vertellen aan hun kleine kinderen. Hij is niet zoals ik, hij zal niet zomaar even ombuigen voor een nieuw leven, dit is omdat hij zo beschermd is van de politie én zijn vijanden. Hij is niet gek.' Ik kreun. 'Ik moet iets doen voor hij iemand iets aandoet.'

'Denk je dat hij wraak wil?'

'Voor wat?' Hailey rolt haar ogen.

'Voor jou, natuurlijk. Je hebt het met hem uitgemaakt, toch? Hij wil je terug, daar was hij nogal duidelijk over daarnet.' 

'Hij wil me bang maken en dat is hem gelukt.' 

'Robin, ik denk dat je met Hellen moet praten.', zegt Louise.

'En wat dan? Ze zal niets kunnen doen aan het 'help gestoorde gekken fonds'' Ze houdt zuchtend haar hoofd schuin. 

'Ik heb je nooit echt aangezien als een opgever.' 

'Dit is anders. Je weet niet met wie je te maken hebt.'

'Mason Rosewood, jonge drugsbaron in New York, extreem gevaarlijk en jaloerse ex van mijn beste vriendin.' Ik glimlach. Een beste vriendin klinkt wel goed.

'Wie heeft gezegd dat ik jaloers was?' Mason staat aan het eind van de gang en komt tergend langzaam onze kant op. Mijn hart slaat onregelmatig tegen mijn borst. 'Ik wil je alleen terug aan mijn zijde, Robin. Ben je de goede tijden vergeten die we hebben gehad samen?' Hij legt zijn handen om de mijne heen en kijkt me diep in de ogen.