Mindfuck.

8

Zijn andere hand gleed soepel over mijn heup, waar ik hem liever niet had. 

'Darling, ik weet dat ik onweerstaanbaar ben, maar ik wist niet dat je me zó graag wilde.' Ik zag door het donker zijn witte tanden, die door zijn grijns onthuld werden. 'In ieder geval niet zo graag dat je me er wakker voor maakt.' 

'Nee ik-' begon ik mijn protest. Ik wilde eigenlijk vertellen wat ik echt aan het doen was, maar dat leek me niet erg snugger. 'Ik ehm... slaapwandelde vast... ofzoiets...' Wauw, Noor, goed verhaal man. Ik voelde mijn kaken rood worden.

'Goed excuus.' Fluisterde hij, zijn lippen dicht bij mijn oor. Ik voelde zijn warme adem tegen mijn huid, en zijn hand die nog steeds op mijn heup lag maakte me nerveus. Ik had nog nooit eerder in één bed gelegen met een jongen, laat staan in deze "intieme" houding. Ik voelde een sterke golf van verdriet me overspoelen toen het besef kwam dat dit een speciaal moment hoorde te zijn, niet een die je deelt met de idioot die je uit je leven heeft weggerukt.

'Waarom lig ik hier?' Ik draaide me terug naar mijn helft van het bed en voelde zijn hand van mijn heup glijden.

'Je kreeg een paniekaanval.' David kwam iets omhoog en leunde op zijn elleboog. Zijn armspieren spanden. 'Justin heeft je kalmeringsmiddelen gegeven.' 

'Dat is geen antwoord op mijn vraag.' Zei ik geïrriteerd.

'Hij vond het beter om je niet te verplaatsen.' David keek me aan zonder een zweempje van zijn gladde gedrag.

'Hoe weet hij dat?' Informeerde ik achterdochtig.

'Justin heeft medicijnen gestudeerd.' Hij geeuwde.

'Hoe oud zijn jullie?' Vroeg ik met opgetrokken wenkbrauwen. Justin leek me nog vrij jong, het verbaasde me dat hij al een universitaire opleiding in zijn zak had gestoken.

'Justin 24, ik ben 21.' Antwoordde David.

'Pedo.' Het was eruit voor ik er erg in had. 

David fronste. 'Luister, darling, ik heb je niet aangeraakt, dus technisch gezien ben ik geen pedo.' Hij grijnsde onheilspellend. 'Al zou ik het nog zou graag willen.' 

Ik voelde mijn wangen gloeien. 'Als je het maar laat.' gromde ik. Zijn antwoord daarop was een arm om mijn middel waarmee hij me dichter naar zich toe trok. Ik probeerde zijn arm van me af te duwen en uit zijn greep te komen. 'Laat los, eikel.' 

Zijn greep werd strakker en ik voelde de lucht uit mijn longen geperst worden. 'Zeg dat nog eens, als je het lef hebt.' Siste hij in mijn oor. 'Ik doe niks, ik leg je alleen dichterbij.' Voegde hij eraan toe, zijn stem verzachtte.

'Dat wil ik niet.' snauwde ik hem toe.

'Dat boeit me niet.' Zei hij nonchalant, waarna hij zijn hoofd in zijn kussen legde en zijn ogen opnieuw sloot.

Ik zuchtte en volgde zijn voorbeeld. Ik was te moe om hem tegen te spreken, en het had ook weinig zin. Ik had ondertussen één ding geleerd daar: hij won, zolang hij op zijn eigen terrein was, altijd.

David had de deur naar de gang op slot gedraaid en was al enkele minuten in de badkamer verdwenen en had mij verbouwereerd achtergelaten.

Ik zuchtte en dacht aan thuis. Nu ja... thuis was niet echt de goede omschrijving. Het was meer de plek waar ik was opgegroeid. De afwezigheid van liefde was er overduidelijk voelbaar, maar toch was ik liever alleen in het appartement van mijn moeder dan hier.

Ik snapte nog altijd niet waarom ik daar was, en waarom ze me gek wilden maken met hun vage verhaal. Ik liet mijn hersenen kraken, opzoek naar de reden, maar vond er geen.

Ik keek verveeld de kamer rond, op zoek naar afleiding, toen mijn blik bleef hangen op het nachtkastje. Zijn zwarte Iphone lag nog altijd onbewaakt op zijn plek. Ik gluurde vanonder mijn wimpers naar de badkamerdeur. De douche stond nog aan.

Ik dook op de telefoon af en pakte het ding op. 

Vergrendeld. Fuck.

Ik dacht even na, en toetste toen vier keer een nul in.Vrijwel meteen ontgrendelde het ding en kreeg ik het appmenu. Ik rolde met mijn ogen. Sukkel. Zonder aarzeling toetste ik het alarmnummer in.

'Hallo.' Zei de vrouwenstem aan de lijn kalm.

Voordat ze nog iets kon toevoegen aan haar begroeting begon ik te praten. 'Ik heb hulp nodig.' Ik slikte mijn tranen weg. 'Ik ben ont-' Ik kreeg het woord er amper uitgeperst. Ik haalde diep adem. 'Ik ben ontvoerd en ik weet niet waar ik ben.' 

'Kun je misschien omschrijven wat je ziet? Dan sturen we meteen hulp.' De vrouw was nog altijd kalm.

Ik wilde net antwoorden, toen ik een gemis hoorde. De douche was gestopt.

Ik keek met een ruk om. Mijn ogen ontmoetten die van David. Hij rukte de telefoon uit mijn handen en zei met zijn dwingende stem: 'Er is niks aan de hand, fijne dag.' Hij stak het toestel in zijn broekzak en keek me woest aan.

Mijn mond voelde droog aan en mijn hart bonsde in mijn keel. Ik had geen idee wat deze frats me voor problemen zou opleveren.

'Wat bezielt jou!?' Riep hij.

Ik antwoordde niet. Waren mijn pogingen om te ontsnappen dan écht zo onlogisch?

Hij greep mijn kin en dwong me om hem aan te kijken. 'Antwoord!' beval hij dreigend.

Ik fronste diep. 'Wat mij bezielt?' fluisterde ik. 'Denk eens na.' Ik rukte mijn kin los en sprong verwoed op. 'Wat dacht je van uit je leefwereld te worden weggerukt?' Mijn stem werd steeds luider. 'Of worden vastgehouden en gedrogeerd op deze idiote plek waar een stelletje imbeciele duivels je gek proberen te maken met hun achterlijke verhalen?' riep ik nu, razend van woede. Om mijn woorden te versterken maakte ik grove armgebaren. 'En dan ook nog met de grootste klootzak in één kamer vast te zitten.' Gilde ik.

Het bleef even stil. Ik peilde Davids blik, maar die was niet op mij gericht. Hij keek langs me heen, zijn wenkbrauwen in een diepe frons samengetrokken.

Ik volgde zijn blik, me langzaam omdraaiend, en zag dat de deur van zijn kast compleet in tweeën was gesplitst. David vloekte zacht. Hij stond op en pakte mijn arm. Hij sleurde me achter zich aan de gang op.

'W-wat ga je doen?' stotterde ik. Ik had geen flauw idee wat er zojuist gebeurd was. Ik zocht naar een verklaring voor de kapotte kastdeur, maar vond er geen. 

David negeerde mijn vraag en duwde een deur open. Gaven en enkele andere jongens zaten blijkbaar midden in een discussie, die stil viel zodra David me naar binnen sleurde.

Gaven keek David geërgerd aan. 'Je weet dat je niet mag storen?' Zei hij kalm, maar zijn ogen verrieden dat hij zeker niet blij was met dit onaangekondigde bezoekje.

'Het is dringend.' David duwde me naar voren.

Ik struikelde naar voren en voelde hoe alle blikken zich mijn kant op stuurden. Ik wilde wegrennen, maar de enige weg naar buiten werd geblokkeerd door David. 

Fuck.