Mindfuck.

23

Ik opende kreunend mijn ogen toen ik heftig door elkaar werd geschud. 'Wakker worden, wifey. Vandaag is de dag.' Gaven zat naast me op het grote tweepersoonsbed en grijnsde loom naar me. 'Sophia komt je straks klaarmaken.' Hij drukte een kus op mijn lippen en verliet de kamer. Ik ging zuchtend rechtop zitten en zwaaide mijn benen uit bed. Voor ik überhaupt mijn bed uit kon stappen kwam Sophia binnenstormen en een enorme koffer en een grote hoes. Met straks bedoelde Gaven dus nu... 'Goeiemorgen bruidje.' Sophia grijnsde breed en legde de hoes voorzichtig op bed en zette de koffer op de grond. 'Ga je maar vlug douchen, daarna ga ik je helemaal mooi opmaken!' Zij was overduidelijk enthousiaster dan ik. Ik knikte en deed wat me gevraagd werd. Ik verdween in de badkamer en gooide mijn oversized slaapshirt en onderbroek op de grond en sprong onder de warme douche. Ik probeerde niet te denken aan dat dit de laatste douche zou zijn die ik als ongehuwd meisje zou nemen. Ik was officieel niet eens oud genoeg om te trouwen, maar die gekken hier zouden vast wel een loophole in de wet hebben gevonden. Of gewoon hun vreemde krachten gebruiken om de wet te beïnvloeden. Ik zuchtte gefrustreerd en droogde me af. Ik zou vandaag wel eindelijk mijn vader ontmoeten. En Lucio terugzien. Die gedachten maakten de situatie al iets dragelijker. Gewikkeld in een grote handdoek liep ik terug naar de slaapkamer, waar Sophia al een stoel had neergezet. Ze drukte me een setje wit kanten ondergoed in mijn handen en draaide zich om. Fijn, zij gunde me wél privacy. Kon ik niet met haar trouwen? Ik trok het setje aan en pakte de dikke, zwarte badjas van Gaven om mezelf warm te houden. Daarna nam ik plaats in de stoel.

'Ik presenteer: een echte bruid.' Sophia draaide me met stoel en al om naar de spiegel. Ik moest toegeven dat deze vrouw echt talent had. Ze had mijn ogen onopvallend opgemaakt met zwart en zilver, en mijn lippen waren hadden een natuurlijke kleur. De voorste plukken van mijn haar waren opgestoken en de rest krulde zacht over mijn schouders. In de opgestoken plukken was een doorzichtige sluier vastgezet. Ik had nooit verwacht dat ik er zo uit kon zien. Ik keek Sophia verbaasd aan. 'Je bent een natuurtalent.' Ze schonk me een glimlach. 'Laten we jou eerst maar even in die jurk gaan hijsen.' Ze pakte de hoes van het bed en ritste hem open. Mijn droomjurk kwam tevoorschijn in mijn nachtmerrie. Sophia hees me in de jurk en snoerde de achterkant dicht. Hij paste perfect om mijn lichaam. Ik draaide me om en keek in het vrolijke gezicht van Sophia. 'Ik zal je naar de auto begeleiden.' Ze stak haar hand uit, die ik aannam, en nam me mee naar buiten. Enkele gangen en een hoop starende soldaten verder stonden we voor de dubbele deuren die naar de buitenlucht zouden leiden. Ik was al in geen dagen buiten geweest en snakte ondertussen naar wat frisse lucht. Sophia duwde de deuren open en een fel licht overviel me. Ik kneep mijn ogen dicht en hief mijn vrije hand om het licht tegen te houden. Voor ik goed en wel gewend was aan de zon werd ik achterin een grote, zwarte auto gezet. Sophia duwde voorzichtig mijn rokken achter me aan de auto in en schonk me nog een stralende glimlach. 'Shine bright, bruidje.' Ik schonk haar een oprechte glimlach terug. Ze was een van de weinige mensen hier die wél aardig voor me was. De auto kwam langzaam in beweging, maar ik kon niet goed zien waarheen door de geblindeerde ramen. Ik probeerde via de binnenspiegel te zien wie de wagen bestuurde, maar ik geloof niet dat ik de jongeman kende. Hij droeg een zonnebril en een oortje in zijn rechteroor. 'Ik ben onderweg baas, bruid zit achterin.' Zei hij hardop. Er kwam een antwoord in het oortje dat ik niet kon verstaan, maar eerlijk gezegd kon het me ook weinig schelen. Het voelde vreemd om rondgereden te worden. Ik had van mijn moeder überhaupt nooit een lift gekregen naar school, en om dan nu een privéchauffeur te hebben maakte me lichtelijk ongemakkelijk. Ik fixeerde me op het uitzicht via de voorruit en keek hoe bomen en gebouwen langszoefden. Na een tijdje stopte de auto voor een groot, fancy gebouw. De chauffeur stapte uit en opende het portier voor mij. Hij hielp me galant uit de auto door me een hand aan te bieden en begeleidde me naar binnen. Toen de deur achter me dichtviel moest ik me vasthouden aan mijn onbekende chauffeur om niet om te vallen. Alles was zo ongelooflijk mooi versierd, Gaven had daadwerkelijk zijn best gedaan om er geen shitshow van te maken. Er liepen allerlei mensen door elkaar, waarschijnlijk dingen te regelen, maar toen ze mij zagen viel alles stil. Enkele seconden bleef de stilte als een ongemakkelijke wolk in de ruimte hangen, waardoor ik een beetje nerveus aan mijn vingers begon te plukken. 'De bruid is er!' Een jonge vrouw verbrak de stilte en liep op me af. 'Kom maar met mij mee.' Zij nam mijn hand en trok me mee naar een deur. 'Je krijgt een kwartier.' Zei ze streng. Daarna draaide ze zich om en beende weg. Waar had ze het over? Ik duwde nieuwsgierig de deur open. Het was een kleine ruimte waar enkele verdwaalde stoelen willekeurig verspreid stonden. Maar het waren niet de stoelen die me interesseerden, het was de man die erop zat. Hij had zijn hoofd gebogen en zijn handen gefrustreerd in zijn asblonde haren. Hij leek mijn aanwezigheid niet op te merken. Ik hoefde geen twee keer na te denken om te weten wie dit was. 'Pap?' Het woord kwam aarzelend over mijn lippen. Ik kende deze man niet, maar hij was toch zeker wel mijn vader. Hij hief zijn hoofd en keek me met zijn groenblauwe ogen doordringend aan. Hij stond langzaam op, als in slowmotion, en kwam aarzelend op me af. 'Noor?' Zijn stem klonk zacht, bijna fluisterend. Ik twijfelde geen seconde en viel hem om de nek. Hij sloeg zijn armen om me heen en maakte een vreemd geluid, alsof hij een snik onderdrukte. Ik hield het zelf ook niet droog. Gelukkig had Sophia aan alles gedacht en me waterproof makeup op gedaan. Ik heb geen idee hoe lang we daar zo stonden. Seconden, minuten, naar mijn gevoel misschien zelfs wel uren, tot we onderbroken werden door de deur die open ging. Ik maakte me los van mijn vader en draaide me naar de indringer van ons moment. Ik wilde pissig worden, maar toen ik zag wie het was slaakte ik een opgewonden gil. Ik nam een aanloop en sprong Lucio in zijn sterke armen. Hij ving me behendig op en schonk me een scheve grijns. Hij had, net als mijn vader, een zwarte smoking aan die hem enorm goed stond. Zijn zwarte haren waren netjes in model gebracht en een net strikje sierde zijn nek. 'Wat zie jij er netjes uit.' Ik schonk hem een glimlach en hervond mijn evenwicht toen hij me weer voorzichtig op de grond zette. 'Dat kan ik ook wel van jou zeggen, lieve Noor.' Hij nam enkele seconden om me van top tot teen te bekijken. 'I approve.' Hij gaf me een knipoog en trok me opnieuw tegen zich aan. Op dat moment zakten zijn mondhoeken omlaag. 'Alleen niet met het huwelijk.' Verzuchtte hij verdrietig. 'Daar moet ik me helaas bij aansluiten.' Mijn vader kwam naast me staan en legde voorzichtig een hand op mijn schouder. 'We wilden je hier vandaag al weghalen, maar Gaven heeft met alle scenario's rekening gehouden.' Ik knikte verdrietig. Ik had kleine hoop gehad dat ze me nu al konden redden, maar ik had al gerekend op een teleurstelling. 'Ik ben al blij dat hij ons dit kleine kwartiertje gunt om elkaar te zien.' Mijn vaders mondhoeken krulden op in een verdrietige glimlach. 'Normaal gesproken is hij niet zo genereus.' Voegde Lucio daaraan toe. Voor er ook nog maar een woord gewisseld kon worden, vloog de deur open. Gaven, David en nog wat andere soldaten stonden in de deuropening. 'Time to get married, wifey.' 

Lieve lezers ik probeer met enige regelmaat te gaan updaten, maar helaas komt inspiratie niet op commando. Ik weet dat er wat weinig vaart in het boek zit, maar dat is mijn manier van schrijven. Dit verhaal zal gesplit worden in twee boeken (of meer?). Ik wilde graag even een shoutout doen naar mijn lieve vriend, die me altijd steunt en aanzet om verder te schrijven. Ly dikke <3

Ook wil ik een shoutout doen naar @kato-bertels1 @writer---girl @MlainA voor het vele stemmen op mijn boek. Mede dankzij jullie ben ik gemotiveerd om door te gaan :) Dankjewel!