DOĞRU İZ

12.Bölüm

Emir okuldan gitmişti... Umay'ın surat ifadesini görünce ben de listelere bakmak istemedim. Bakmamış halimle kaldıramadım,baksam kalp krizinden falan giderdim herhalde.

Gözümü açtığımda hastane tavanı ve duvarları karşıladı yorgun bakışlarımı. Hemen yanımdaki yatakta yatan kişiyi görmem uzun sürmedi. Sırtı bana dönüktü ama nerede görsem tanırdım Umay'ı. Bir dakika onda niye serum takılıydı?

"Umay"diye fısıldadım. Ben bile sesimi duyamamıştım ama Umay yavaşça bana döndü. "Belizim uyandın mı?"diye sordu soluk sesiyle. Her halinden belliydi yorgun olduğu. Zorla gülümsemesi karşısında konuştum. "Zorla gülümseme bebeğim anlıyorum. Özür dilerim. Seni de yordum. Şu haline bak."diye mırıldandım yine. Ah şu sesim çıkmıyordu ki! Bu sefer gerçekten gülümsedi. "Bana yorgun diyene bak!"dedi. "Gözlerinin altı 3500 gün uyumadığını belli edercesine mosmor. Sanki kocandan dayak yedin amk." Umay böyle söylediğinde kocaman bir gülümseme yayıldı yüzümde. Ah en yakın arkadaşım. Ona çok ihtiyacım vardı. "Onat nerede?"dedim sormaya çekinerek. "Üzgünüm Beliz. Onat sen ona saydırınca gitti ve bir daha gelmedi. Agâh da kendileri halletsinler demiş hemşireye ve bizi böylece bırakıp gitmiş."dedi dudaklarını  büzerek. "Ah piçler! İnsanlık namına bir şeyleri yok! Buraya getirmesi bile zorla oldu kesin."diye söylendim. "Yok kanka aslında bayağı korktu. Benim yüzümden bayıldı falan dedi. Baya üzülmüştü senden özür bile dileyebilirdi hatta ama sen küfür edince gitti ve gelmedi. Çok sinirlendi."dedi. Ben ne yaptım ya?

Bir saat sonra işlemleri halledip bir taksiye atladık. Babamların bu konuda haberi olsun istemedim. Ne diyecektim. Eski sevgilim yüzünden kriz geçirdim mi? Ah kriz sebebi bir konuşma olurdu kesinlikle. Eve yaklaşırken Umay kendi evine gitmek istediğini söyledi. Ona da bir şey diyemezdim ki. Kız benim yüzümden hiç yaşamadığı şeyleri yaşadı. Onu metronun önünde indirip taksiye evi tarif ettim. Sokaktan dönerken Onat'ı gördüm. Telefonda konuşuyordu. Ve gülüyordu. Kime gülüyor bu çocuk? Taksiye durmasını söyledim ve parayı verip gönderdim. Onat'a doğru ilerlerken söylendim kendi kendime. Neden indim ki şu taksiden? Ne güzel evde duş alıp yatardım. Ah valla durduk yere başıma iş açıyordum. Onat beni fark edince gülümsemesi kayboldu ve hızlı adımlarla aramızdaki mesafeyi artırmaya başladı. "Onat dur!"diye bağırdım. Sadece yavaşladı. Koşmaya başladım. Yetiştiğimde kolundan tutup yüzünü bana çevirmesini sağladım. Tiksinircesine kolundaki elime baktı. "Gelirim birazdan. Kapatıyorum." dedi ardından telefonda konuşan kişiyi dinledi ve "Gelince tamam mı? Görüşürüz. Öptüm"dedi ve bana baktı. Kimi öpüyorsun oğlum sen?

"Hastane masrafları pahalı geldi onu mu ödetecektin?"dedi ukala bir tavırla. "Özür dilerim Onat. Konuşsak mı?"dedim. Yine öküz gibi girmiştim konuya."Seni dinlemek istemiyorum Beliz. Gider misin? Bir daha beni gördüğünde tanımıyormuş gibi yap lütfen."dedi ve mesafeyi yine artırmaya başladı. Ah hadi ama! "Onat yalvarırım dur. Hastanede gitmişsin bari şimdi gitme."dedim. Onat yürüdü yürüdü. Arkasına bir kere bile bakmadı. Yaptığım hareketin hatadan ibaret olduğunu düşünüp gerisingeri gitmeye başladım. 

"Çirkin gidiyor musun?" Afalladım Onat'ın seslenmesiyle. Ah bana mı diyor? Hızla kafamı çevirdim. "Bana mı diyorsun?"dedim merakla. "Lan senden başka çirkin mi var bizim mahallede?"dedi gülerek. Tip tip baktım Onat'a. Yeter artık ya vurma yüzüme çirkinliğimi. "Kızım tip tip bakma da gel artık."dedi Onat. "Nereye geleyim?"dedim. "Lan gelsene yanıma."dedi yalandan sinirlenerek. Koşarak yanına gittim ve sarıldım. "Onat çok iyi arkadaş olabiliriz seninle. Biliyorsun değil mii?"dedim. Onat bana sarılmadı. Bir boşluk hissettim. Ellerini tutunca benden çekti bedenini. "Yapma." dedi.Ellerini sırtıma koydum ve ona bir defa daha sarıldım. Anında ellerini çekti. "Beliz yapma!"dedi. Ses tonu uyarı veriyordu adeta. Korkarak kendimi çektim Onat'tan. "Neyi yapmayayım?"dedim merakla. Boş boş suratıma baktı. "Boşver hadi gidelim."diye kısa kesti.

Yavaş yavaş yürüyordu. Konuşmamı bekliyordu sanırım. "Özür dilerim." diye mırıldandım. "Tamam."dedi düz bir sesle. 2-3 dakika sonra bizim evin önüne gelmiştik. Dış kapıya kadar benimle geldi,kapıdan girmemi bekledi ve ben kapıdan girince tek kelime etmeden gitti. Ben de "Görüşürüz Uyuz."diye mırıldandım sadece kendi kendime.

Eve girince annemin ısrarla cevap beklediği tüm sorularını yanıtsız bırakarak kendimi yatağa attım. Okulların açılmasına 1 hafta kaldı ve ben deli gibi okulun Emir olmadan nasıl geçeceğini düşünüyorum. Bir saniye Onat neden bana "Yapma. Bölüz yapma."diye bağırdı ki Bağırınca adımı düzgün söylemiyor tamam ama Bölüz nedir? Ayrıca neyi yapmayayım ya? Arkadaş mı olmak istemiyor yoksa çok samimi davrandım diye mi kızıyor.? Sarılmam onu rahatsız mı etti acaba? Ama daha önce de sarıldım kii! Hem o da karşılık verdii. "Sonra da sarılmam bile fazlaydı zaten."demişti diye uyardı ses tonum. Aman iki dakika Onat'ı şey yapma bana şurada. Nasıl iç sessin sen? Kendine gel Onat'ın değil benim iç sesimsin!

Onat neden böyle saçma salak davranıyor ki ya. Önce yanımda olup teselli ediyor.Sonra da bir anda sinirleniyor kızıp gidiyor. Olacak iş mi! Ay bide öptüm diyor kimi öpüyor ya o?? Konu nasıl Onat'a geldi?! Emir diyordum hani. Off vallaha kafayı yedim.!

Onat'ın Ağzından;

Beliz'i hastaneye götürdüğümüzde çok endişeliydim. Bir çocuk yüzünden nasıl bu hale gelebilmişti? Ben Şafak yüzünden panik atak olmuştum. Ama o sevdiği çocuk Emir yüzünden ilaç mı alıyordu bir yıldır? Emir nasıl bir şerefsizdi ki kızı kullanıp bu hale getirdi? Benim de Emir'den aşağı kalır yanım yoktu. Kız iki küfür etti hemen ortamı terk ettim. Yanında olmalıydım. Emir gibi yaptım. Onu bıraktım. Emir ile aramızda iki fark var. O Beliz'i kullanıp terk etti. Ben ise onu severken. O Beliz'i hasta etti. Ben ise daha da hasta ettim. Ve bundan deli gibi pişmanlık duyuyorum.

Annemle konuşurken taksinin kapısının kapanması dikkatimi çekmişti. Hayır dikkatimi çeken taksinin kapısının kapatılması değil, Beliz tarafından kapatılmasıydı. Bana baktığını ve bana doğru geldiğini görünce  aramızdaki mesafeyi arttırmak için hızla eve doğru yürümeye başladım. Beliz "Onat dur!" diye bağırınca inat edeceğini anladım ve yavaşladım. Bana doğru koşmaya başladı. Yanıma gelince kolumdan tuttu ve ona bakmamı sağladı. Kolumu tutan eline baktım bir süre. Annemle konuştuğumu öğrenmemeliydi. Belki kız olduğunu duyunca kıskanırdı. Allah'ım ne diyorum neler düşünüyorum ben ya!

"Beliz'in sesi miydi o?"

"Gelirim birazdan. Görüşürüz."

"Onat ne oluyor Beliz mi o kız? Anneannenin komşularıyla arasını bozma. Hangi anne kızının sevgilisini olgunlukla karşılar? 17 yaşındaki kızının bak! Onat o kızla aranızda ne var anlat bana." Ah anne sen de ne konuşkan biriymişsin ya!

"Gelince tamam mı? Görüşürüz. Öpüyorum."diyerek telefonu kapattım. Beliz söylediğim son şeyi duyunca gözlerini pörtletip bana baktı. Tam gülümseyecektim ki sert olmalıyım diye hatırlattım kendime. Birkaç lafımdan sonra gidiyordu ki seslendim. "Çirkin gidiyor musun?". Biliyordum bunu deyince gelirdi. Ona seslendiğimi anlamadı. Tekrar çirkin dediğimde darıldı. Ama hepsinde kalbimın hızını arttırdı. Sarıldığında vücudumu ona bıraktım. O kadar bıraktım ki ellerimi,kollarımı saramadım onun küçük vücuduna.O elime dokununca hissettim ve bunun tekrar olabilmesi için yalvardım. Bir şey ne kadar çok istenebilirse o kadar çok istedim o  anın tekrarlanmasını. Sonra şansıma küfrettim ve ondan ayrılıp ona kızdım yine. Kızın ne suçu vardı ki? Sonra bana tekrar sarıldı ellerimi sırtına koydu benim de ona sarılmamı istedi. Sarılmanın verdiği his en güzel Beliz'deydi. Ama ben yine durdurdum onu. Her ne kadar istemesem de durdurmam gerekirdi onu. Belki de annemin söylediklerini düşünmeliydim. Durdurdum onu sonra yine kızdım. Onu eve kadar bıraktım. Özür diledi benden ben ise sadece "Tamam."dedim. Tam bir öküz gibi davranıyordum. Kapıdan girene kadar bekledim ve Beliz'e tek bir kelime bile etmeden gittim. "Görüşürüz Çirkin."diye fısıldadım. "Artık sadece hoşlanmıyorum senden. Seni seviyorum."