The Perfect Two

IV

I went home straight after.  Hindi pa rin ako makapaniwala sa narinig ko.

WTF!!?? SRSLY??

Nadatnan ko sa sala ang pinsan ko na masayang-masayang nilalantakan ang paborito kong potato chips. Sa sobrang frustration ko sa nangyari, pinaghahampas ko siya ng throw pillow. At dahil nagulat siya sa bigla kong paghampas sa kanya, tumilapon lahat ng laman ng potato chips ko.

"Hey.... ano bang nangyari sa'yo? Ang tagal nating di nagkita tapos hahampasin mo lang ako.. Grabe ang carino mo talaga, brutal!"

"YOU!! YOU!! I HATE YOU!!"

Tuloy-tuloy lang ako sa paghampas hanggang sa nanghina ako at napaupo nalang. I'm so damn tired with my work tapos dinagdagan pa ni Akiro. Sino ba naman ang di maiiyak non di ba? After all these years..

"Tell me, insan, ano ba talagang nangyari sa'yo?" tanong ulit ni Ryan.

"Hindi mo ba talaga alam? Bakit bigla kang sumulpot dito ngayon?"

It's very suspicious.. you know. Once a month nalang kung dumalaw tong kumag kong pinsan and usually di sa ganitong araw na working day. It's very unusual.

"Ano ka ba naman? Napadaan lang, nagsususpetsa ka na naman."

"I never said I'm suspecting anything."

Tahimik siya.

"So something's up. Tell me, what is it?"

I cocked my head to one side, as if expecting for him to confess about something.

"Eh kamusta pala araw mo? Mukha kang pagod na ewan pero parang inspired ka. May nakasalubong ka ba sa daan mo pauwi?"

I knew it!!!

Inabot ko ulit yung throw pillows at hinampas sa kanya. This time may kasama na talagang pwersa.

"You and your friend of a jerk should stop playing games with me. ARASO????"

"Aray! Hindi ako Aso!!" Kumuha din siya ng unan para ipangharang sa ginagawa kong panghampas sa kanya.

"It means OKAY in Korean!! Nakakainis ka!!"

Nakakapagod. Huminto muna ako panandalian.

"Di ka ba natutuwa na nagkita kayo ulit finally? After so many years?? Ayaw kitang makitang tumandang dalaga, insan. Nagmamalasakit lang ako."

"Well, I'm not a charity case so stop it. Hindi ko kailangan ang awa mo or kung ano pa man."

Bumuntong-hininga siya.

"Don't be too hard on him, insan. Wala akong kinalaman sa balak niya. Alam ko lang gusto ka niyang puntahan ngayon, yun lang. Kaya nga nandito ako ngayon para makibalita kung ano'ng nangyari eh. Nagkita ba kayo?"

Isang hampas na lang, pero nakailag ang mokong.

"Okay... wala naman akong magagawa eh.. "

So I told him every bloody details kung ano'ng napag-usapan namin ni Akiro.

"Ano'ng sinagot mo?" tanong niya.

"Wala. Sumakay na kasi ako sa MRT eh." nakatungong sabi ko.

"Hayy.. minsan iniisip ko kung pinsan nga ba talaga kita o hindi. Ang hina mo naman. Oo na nga lang eh, OO nalang!"

Medyo exaggerated yung pagkakasabi niya pero totoo.

"OA ha. Ikaw kaya. Kala mo naman kung sinong ano.... "

"So ano nang plano mo?"

Nangalumbaba lang ako.

Ano nga bang dapat kong gawin ngayon?

Bahala na siguro. Hindi naman siguro tototohanin ng mokong na yun yung sinabi niya.

Baka nabasted kaya naghahanap ng mapagti-tripan.