My Baby Girl

VIII. Baby

He was in his business trip in almost 1month. Pero sabi ng secretary 1week and 3days lang dapat sya doon.
So I was hoping na uuwi sya agad kase one of this days manganganak na ako.

Pero nabigo ako.

Hanggang ngayon wala parin sya. At hindi ko ikinakaila na hanggang ngayon gusto ko parin syang hintayin.

Napa isip naman ako bigla na baka tinakasan nya na ang ubligasyon nya samin ng anak nya.

Oo yun ang iniisip ko, what do you want me to think?

Na hindi nya ako kayang iwanan dahil mahal nya ako?

No, you're wrong.

I hope balikan nya pa ako.
Pero kahit para nalang sa anak nya, kahit wag na ako.
Dahil tanggap ko na ang buong katotohan na wala talagang pag-asa para mahalin nya ako. Na mag alala din sya at mag karoon ng pakialam saakin.

Sumusuko na ako.

"AAAHH! AHH! SHIT! M-MY WATER B-BAG! AHH! he-help me some-someone he-help me."-nagawa ko pang sumigaw.
I was in lobby of our condo building. And suddenly this is happening.

Sobrang sakit ng nararamdaman ko. Pero napangiti pa ako.

    Sa wakas lalabas na si baby ko.

"Tulungan nyo si ma'am!!"-that was the last thing I can hear dahil sobrang sakit na ng nararamdaman ko wala na akong gustong pakinggan kundi ang daing ko.

     God please help me and my baby.

"AH! PLEASE HELP ME! BRING ME TO THE NEAREST HOSPITAL PLEA- AHH!"

"Oo, but please relax lang. Ate Lusingggg! Iwan mo muna yang mop tulungan mo muna kami dito!"

"Si-sige sige sagli- Nestorr tulungan mo si Sir Gio mag-buhat may ma'am Cevenn!!"

------------------------------------------------

Someone's POV

Nasa hospital kami ngayon. Nag babantay kami kay ma'am Ceven dahil nga nag-le-labor sya ngayon.

Hayyy, kamusta na kaya ang batang yun?naka anak na ba sya? Wala na kaming naririnig na umiire eh.

"UHA!UHHA!UHA!"*baby's cry*

"Salamat naman sa diyos at naka panganak si Ma'am ng maayos!"

Pero naawa parin ako kay ma'am Ceven kase wala yung asawa nya dito para alagaan at asikasuhin sya. Ni hindi nga siguro nito alam kung na ka panganak na ang asawa nya dito kase hanggang ngayon wala parin eh.

Anong klaseng asawa ang meron si Ma'am Ceven?!

------------------------—----------------------

CEVEN'S

I slowly open my eyes. Masakit pa ang pwerta ko kaya di na muna ako nag-abala na bumangon at sa tingin ko din ay di ko pa talaga kaya.

Nag-palinga linga ako sa buong kwarto ngunit wala akong masilayang tao kundi ay si Ate lusing lang nag-aalalang naka tingin saakin.

"Kamusta na ang pakiramdam mo Ma'am Ceven?"-tanong pa nito habang patungo sa akin.

Ngumiti muna ako bago mag-salita.

"Me-medyo okay na naman ho, salamat po pala ate lusing sa tulong nyo na maka punta ako ng hospital. Mabuti at nandoon kayo ng kailangan ko ng tulong."-ngumiti ulit ako.

Pero napawi naman ang ngiti ko ng may na realize ako.

Buti pala  nandoon sila para tulungan ako. Pero ang pinaka inaasan ko sa lahat na tumulong at mag-aruga saakin ay wala.

Wala na siguro talaga syang balak. Pero wala na ba talaga syang puso kahit ang anak nya ay di nya makayang lingunin?
Wag naman sana nyang idamay ang bata dahil dugo't laman nila to ng pinaka mamahal nya.

Ano bang klaseng tao sya?! Ganon ba talaga nya ako kinamumuhian?!

Wala naman akong ginawang masama sakanya ah.

Grabe naman sya.

Napansin ko nalang na umuiiyak na pala ako.

"Shhhh, wag kang umiyak anak. Makakasama yan sayo. Kaka panganak mo lang at bawal kang maistress."-kasabay sa pag hagod nito sa likod ko.

Buti pa si Ate Lusing.

Even my mom and dad are not around. They're in Denmark now for vacation.
Ayoko din namang ipaalam sakanila na nanganak na ako dahil baka di ko rin kayanin ang reaksyon nila.

    Why I'm so unwanted?

I ask my self.

But I know I will not get the answer.

Pinunasan ko naman ang aking luha ng bumukas ang pintuan at bumungad saakin ang dalawang nurse na nakaalalay at kumakarga sa munting anghel ko.

Again I manage to cry again but this time its comes out with a happy tears dahil sa wakas ay mahahawakan ko na ang anak ko.

Ibinigay naman agad nila ito ng dahan dahan sa akin. Marunong naman akong mag karga ng babies so walang akong problema pag-dating sa pag-karga.

           My baby Cloudie

"Claudn Simoenette Barenandes.. Villazanta."-binanggit ko iyon na may ngiti sa labi. Sabay naman niyon ay ang pag-tulo ng aking munting luha sa kanyang munting anghel na mukha.

Agad ko namang pinahid iyon ng sobrang ingat at dahan dahan dahil baka masaktan ko sya.

"Ang ganda-ganda nya ma'am manang mana sainyo."-singit naman ulit ni Ate lusing.

Napangiti naman ako lalo.

       

    Finally, nailabas din kita baby kahit wala si DADDY.