My Baby Girl

XV.

Hesitation, yan ang na fe-feel ko when I was entering sa ICU room kung nasaan nandoon si dad.

Hindi ko alam kung bakit but ito nga ang nararamdaman ko ngayon.

Hhhhaayyy

Inhale

Exhale

Sinimulan kong buksan ang pintuan and I saw dad lying in the hospital bed.

Sa mukha palang ay makikita na kung gaano sya kahina ngayon.

Napatawad ko na sila diba?

Baka panahon na ngayon para i-open ko ang sarili ko sakanila. Yun din ang nararamdaman ko nang nakikita ko na ang sitwasyon ni dad ngayon. He is so fail and looks like lifelessness na di ko na ko na kayang tiisin.

Dahan dahan naman akong lumapit sa kama kung nasaan si dad.

Pakiramdam ko parang babagsak na ang luha ko.

   Keep fighting dad nandito pa kami....please wag lang na pati ikaw.

Yung pinipihilan kong luha ay kusa nang bumaksak.

This feeling is so familiar to me. I'm so afraid of something and I dont know kung ano ito but its like what happens to me noong about sa kuya at ate ko.
I love them so much kaya sobra akong nasaktan at hanggat maari ayaw ko nang mangyare at maranasan pa yun ulit in dad's case.

Ayoko nang may mawala pa sakin, sobra sobra nang sakit.

Akala ko napagaling ko na ang sarili ko sa sakit pero when I saw dad lying in this hospital bed.......

It's all coming back again..

Kung paano ko nakitang nahihirapan at sumisigaw si kuya when the fire embracing him inside the room at kung paano ko nakitang tuluyang huminto ang pag-hinga ni ate.

Ang pagkawala ni Cloudie sa piling ko...

It was all like hell..

And I can't hold anymore kapag nangyari pa yun ulit.

----

"Daddy where are we going?"-tanong ng bata.

"In your Lolo honey, he is sick so we need to visit him."

"Really? Then I want to see him then, I will hug him so that he will be okay."-

Tumango nalamang sya.

Hindi pa man nya napag-planuhan ang pag bisita sa kayang manugang ay alam nya na ang posibilidad na mag kita ulit sila ng kanyang asawa or a should we say DATING asawa?

Ready na ang annulment papers nila pipirmahan nalang ito and the end, hindi nya din alam kung bakit nya ito napagdisisyunan, meron silang anak and aside of that meron din silang pinagsamahan noon. Hindi nya nga maintindihan ang sarili kung bakit sya galit na galit dito, at pinakamasaklap ay ang pag-nakaw sa sariling anak nya dito na kahit alam nyang mag-dudulot ito ng sobrang pangungulila at pag-aalala dito.

Hindi nya alam kung bakit at paano sya naging heartless pag-dating kay Ceven. Oo Ceven, talaga ang tawag nya dito simula noong maging magkaibigan sila.

Minsan ay nakukunsensya din sya ginawang pangangasabwat sa mga manugang para maihiwalay ang ang anak nya sa ina pero mas pinili nya paring sarilinin ang obligasyon sa anak at patuloy na itago ito sa ina ng bata.
Sabihin nyo na lahat at isipin dahil wala itong pakealam basta magawa nya lamang gusto nya.

----

"Anak I'm really sorry sa lahat ng nagawa namin ng daddy mo sayo. Patawarin mo kami Celen alam kong sobrang lake ng pagkukulang namin sayo. Marami kang pinag-daan na hindi kita nadamayan anak. You're kuya's death, naging bulag kmi ng daddy mo at isinisi sayo ang lahat. Masakit para saamin ag nangyare ."- tuloy na salita ng kanyang ina habag ito'y umiiyak.

"Bakit sa tinggin mo mom di ako nasaktan?! Kuya is-

"I know Celen. I know. Thats why we're so sorry about that anak. Buong buhay mo mula ng mangyari iyon sa kuya mo ay galit lang nararamdaman namin ng dad mo sa iyo."

Lumuha sya at pawang nadismaya.

"Mom you knew how much I love my kuya."

"Yes I know. Kaya naman humihingi kami ng tawad sa mga kamaliang nagawa namin, all that time di namin inalala ang nararamdaman mo."-mas lalong lumakas ang pag agos ng mga luha nito at napayak sa anak.

"Napatawad ko na kayo mom. Ang gusto ko lang ho ngayon ay kalimutan na natin ang lahat ng nangyari noon."-ngumiti naman ito habang pinupunasan nito ag luha nya.

Yes, that what she wants, ang mag-paraya na at mag patawad na.

"Anak babawi kami ng dad mo sa lahat."-patuloy parin nitong iyak.

"Shhh...thats enough wag na tayong mag-iyakan, and yes babawi kayo."

"Anak w-what C-cloudie? D-did you found h-her?"

"Mom, masama akong ina so I think...ahrgg hindi sa isinusuko ko na mom but, I think I don't deserve her kaya nawala sya sakin ng ganun ganun nalang, I still want to continue finding her but its impossible na makita ko pa sya. I don't know what to do mom, I don't know what to do."-muling tumulo ang luha nya.

Naawa naman si Mrs. Barenandes sa anak at syempre ay nakokonsensya sa pag-tylong nya rin na malayo ang bata dito. Misirable ang itsura ng anak nya hanggang ngayon dahil parin sa pag-aakalang nawala talaga ang anak nito, pero ang katotohan ay nasa harapan lamang nito na pilit itinatago ng matandang babaeng Barenandes.

Oo, aaminin nya na sobrang pag-kakamali ang nagawa pero eto na to eh, nangyari na.

Subalit napangiti sya ng sumagi ang mukha ng apo sa kanyang isip, kamukhang kamukha ito ng ina kapag nakingiti.
Lumaki itong, napakaganda, mabait at matalinong bata.

Pero bigla naman syang nakonsensya ng naisip na lumaki ito na walang pag-mamahal ng ina. Lagi nga nitong hinahanap ang mommy nya pero nag-papanggap na lamang sila na na hindi nila ito narinig o ku g hindi naman ay sinasabi nila na nag-tatrabaho ito sa malayong lugar.

Malungkot isipin pero yun ang katotohanan.

"Mom, I need to go home at kaylangan din pala mamili ng mga kakailanganin and foods dito."

"Okay anak. Then can you cook for me?"

"W-what do you want then?"

"A chicken tinola can do."

"Okay I'm going."

-------

Oh my gash mag-kikita na kaya si  Cloudie and Celen?

Tss eh bat pa ba ako nag tatanong no? Eh ako naman author nito? Hahahahahahaa