Ερωτεύτηκα τον λάθος διάσημο [GOT7 - Jackson]

Μου λείπεις

      "Αγγελική θες να πάμε πρώτα στο σπίτι να αφήσεις τα πράγματά σου;" η θεία μου με διακόπτει από τις σκέψεις μου. "Βασικά θέλω να πάω να δω τη μαμά μου." της απαντάω κι κουνάει το κεφάλι της. Έπειτα παίρνει τη μία βαλίτσα μου και πηγαίνουμε στο αυτοκίνητό της. Ανοίγει το πορτμπαγκάζ και βάζουμε μέσα τις βαλίτσες μου. Καθόμαστε στις θέσεις μας και οδεύουμε προς το νοσοκομείο.

           "Τώρα μπορείς να μου πεις τι ακριβώς έπαθε η μαμά μου;" την ρωτάω ξαφνικά. "Δεν ήθελα να σου το πω μέσω τηλεφώνου γιατί δεν ήξερα πως θα το πάρεις." παρατηρώ πως η θεία μου σφίγγει περισσότερο το τιμόνι. "Η μαμά σου είχε ένα τροχαίο." έμεινα με ανοιχτό το στόμα καθώς μου μιλούσε η θεία μου. 

     Τότε οι σκέψεις μου έτρεξαν στο παρελθόν, στο δυστύχημα του πατέρα μου. Τα μάτια  μου γεμίζουν δάκρυα αλλά δεν τα αφήνω να κυλήσουν. Πρέπει να είμαι δυνατή. "Ξέρω τι σκέφτεσαι." αναφωνεί η θεία μου ενώ κοιτάζει συγκεντρωμένη τον δρόμο. "Θα ήταν μεγάλος πόνος να έχανες και τους δυο γονείς σου με τον ίδιο τρόπο."

    Δεν βγαίνουν λέξεις από το στόμα  μου πλέον. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο και παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου. "Δεν χρειάζεται να ανησυχείς πλέον Αγγελική. Η μαμά σου έχει αποφύγει τον κίνδυνο." η θεία μου προσπαθεί να με καθησυχάσει.

     

     Μετά από μισή ώρα φτάσαμε στο νοσοκομείο. Η θεία μου με οδήγησε στο δωμάτιο της μαμάς μου. Καθώς πλησιάζαμε το δωμάτιο, είδαμε έναν γιατρό να βγαίνει από εκεί. Η θεία μου έτρεξε προς το μέρος του κι εγώ την ακολούθησα. "Γιατρέ, είναι καλά;" ρωτάει ανήσυχη η θεία μου. 

     "Ναι, μη φοβάστε. Ήρθαμε να της κάνουμε κάποιες εξετάσεις. Ευτυχώς το ατύχημα δεν ήταν σοβαρό." απαντάει ο γιατρός και η θεία μου ξεφυσάει ως ανακούφιση. "Πότε θα γίνει εντελώς καλά;" τον ρωτάω και με αντικρίζει. "Είστε συγγενείς με την ασθενή;" με ρωτάει ο γιατρός. "Η μητέρα της είναι." προλαβαίνει να απαντήσει η θεία μου για μένα.

       "Αυτό εξαρτάται από την ίδια την ασθενή. Προς το παρόν χρειάζεται πολύ ξεκούραση.Εγώ τώρα πρέπει να φύγω. Εσείς μπορείτε να τη δείτε άμα θέλετε." λέει ο γιατρός και φεύγει. Εγώ χτυπάω την πόρτα του δωματίου και περιμένω να ακουστεί η φωνή της μαμάς μου. Έπειτα ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα.