Ερωτεύτηκα τον λάθος διάσημο [GOT7 - Jackson]

너와나 (Εγώ κι εσύ) μέρος 3o (τέλος)

~Αυτή τη φορά Jackson, δεν θέλω να σε χάσω και δεν θα σε χάσω.~

5 Χρόνια Μετά...

Και, ΝΑΙ! Επιτέλους, η μέρα της αποφοίτησής μου έφτασε! Επιτέλους, επιτέλους! Νιώθω τόση χαρά που κυνήγησα το όνειρό μου και πέτυχα τον στόχο. Αισθάνομαι τόσο περήφανη για τον εαυτό μου! Και σίγουρα η μαμά μου θα καυχιέται για μένα στην Ελλάδα σε όλες τις φίλες της.

Κρίμα όμως που δεν θα είναι μαζί μου για να με δει να πετάω το τήβεννο. Αλλά της υποσχέθηκα ότι θα γυρίσω στην Ελλάδα όσο πιο σύντομα μπορώ για να γιορτάσουμε την αποφοίτησή μου.

Πλέον είμαι έτοιμη να βρω μια καριέρα που να μου ταιριάζει. Πιστεύω πως αφότου φοίτησα στο Korea Art School και δούλεψα στη JYP Entertainment θα έχω ενδιαφέρον βιογραφικό.

Η στιγμή που θα πάρω το δίπλωμά μου στα χέρια μου έφτασε! Ο καθηγητής ανακοινώνει ένα-ένα τα ονόματα των φοιτητών. "Αγγελική Τζώρτζη." Με το που άκουσα το όνομά μου, η καρδιά μου παραλίγο να πεταχτεί έξω από το στήθος μου.

Σηκώνομαι από τη θέση μου και κατευθύνομαι προς τον καθηγητή. Όλοι οι συμφοιτητές μου χειροκροτούν. "ANGEL ANGEL!" ακούω την Σεμίνα να φωνάζει από πίσω μου. Φτάνω στον καθηγητή και στον διευθυντή της σχολής. Υποκλίνομαι στον διευθυντή κι εκείνος μου προσφέρει το δίπλωμά μου.

"Ευχαριστώ." λέω χαμογελαστή. Έπειτα ο καθηγητής φωνάζει το όνομα του επόμενου τελειόφοιτου. Πηγαίνω πάλι στη θέση μου.

"Αααα φιλενάδα!!" φωνάζει ψιθυριστά η Σεμίνα όταν κάθομαι στην καρέκλα μου. "Πλέον είμαστε τελειόφοιτες. Δεν είναι τέλειο;" η Σεμίνα δεν σταματάει να χαμογελάει. Της νεύω καταφατικά. Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη.

Μακάρι να ήταν εδώ τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Αλλά ούτε η μαμά μου ούτε ο Jackson μπορούν να είναι εδώ.

*

Αφότου τελείωσε η ορκωμοσία, εγώ και η Σεμίνα γυρίσαμε στο σπίτι. "Κανονικά έπρεπε να βγούμε έξω. Γιατί καθόμαστε μέσα;" γκρινιάζει η Σεμίνα.

"Μήπως ξέχασες ότι θα έρθει ο καλός σου με τον καλό μου και με την υπόλοιπη συμμορία για να το κάψουμε;"

"Ναι αλλά βαριέμαι. Πότε θα 'ρθουν;" αρχίσαμε πάλι... Η Σεμίνα όταν βαριέται κάθεται στον καναπέ σαν ένα σακί με πατάτες.

"Μέχρι να έρθουν, πάρε τηλέφωνο τους δικούς σου. Το ίδιο θα κάνω κι εγώ." λέω και παίρνω το κινητό μου από τη τσέπη μου.