Ερωτεύτηκα τον λάθος διάσημο [GOT7 - Jackson]

Ζήλια

"...Και μετά πήραμε το αεροπλάνο και γυρίσαμε στη Σεούλ." Επιτέλους, η Σεμίνα τελείωσε την αφήγησή της.

"Πέρασες τέλεια..." αναφωνώ ενώ στηρίζω το κεφάλι μου στη παλάμη μου.

"Ναι..." απαντάει η Σεμίνα με χαμένο βλέμμα. Είναι πολύ τυχερή που έχει αγόρι σαν τον Jaebum. "Βέβαια..." αρχίζει να λέει και το βλέμμα της χαμηλώνει. Την κοιτάζω συνοφρυωμένη. "...Αισθάνομαι πολύ άβολα. Κάνει τόσα πράγματα για να με εντυπωσιάσει ενώ εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα." Συμφωνώ απόλυτα με τα λεγόμενά της. Κι εγώ νιώθω ακριβώς το ίδιο με τον Jackson.

"Σε καταλαβαίνω..." της απαντάω. "Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν κάνεις τίποτα για εκείνον. Μπορεί να μη το βλέπεις εσύ αλλά σίγουρα ο Jaebum το σκέφτεται διαφορετικά από ό,τι εσύ."

Η Σεμίνα με κοιτάζει αρχικά με απορία αλλά ένα χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπό της. "Το πιστεύεις αυτό;" της χαμογελάω και νεύω καταφατικά το κεφάλι μου. "Ναι, έχεις δίκιο." αναφωνεί και της πιάνω το χέρι. "Το ίδιο συμβαίνει με σένα και τον Jackson." για μια στιγμή τα λόγια της Σεμίνας με έκαναν να σκεφτώ. Μπορεί να τα είπα όλα αυτά για να την καθησυχάσω αλλά δεν ξέρω αν όντως αληθεύουν στην δική μου περίπτωση.

"Μάλλον ναι..." της απαντάω αβέβαιη.

"Γιατί το είπες έτσι;" ρωτάει η Σεμίνα με το ένα φρύδι ανασηκωμένο. Αποστρέφω το βλέμμα μου.

"Τίποτα μωρέ" η Σεμίνα πιάνει τα χέρια μου.

"Χαζούλα, ο Jackson σ' αγαπάει έτσι ακριβώς όπως είσαι. Και είσαι καταπληκτική που μπορείς και τον κουμαντάρεις." γελάω στα λόγια της. Από μία άποψη έχει δίκιο.

"Ασ'τα αυτά τώρα και πάμε καμιά βόλτα, εντάξει;" σηκώνομαι από τον καναπέ και απλώνω το χέρι μου για να σηκωθεί η Σεμίνα. Η Σεμίνα σηκώνεται και με αγκαλιάζει. Σφίγγω κι εγώ τα χέρια μου γύρω από τη μέση της.

"Μου έλειψες ρε χαζή" λέει η Σεμίνα.

"Κι εμένα" αποκρίνομαι και τη σφίγγω ακόμη περισσότερο.

***********************

Έχει πολύ ωραία μέρα σήμερα. Καλή ιδέα θα ήταν να πήγαινα καμιά βόλτα. Βγαίνω από το σπίτι και κάνω μια μικρή βόλτα στη γειτονιά. Πόσο μου έλειψε! Έχω πολύ καιρό να βγω για περίπατο. Τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Χαιρετάω κάποιους γνώριμους γείτονες και με χαιρετούν κι εκείνοι. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που με συμπαθούν.