Ερωτεύτηκα τον λάθος διάσημο [GOT7 - Jackson]

너와나 (Εγώ κι εσύ) μέρος 2ο

"Αγγελική!" φωνάζει και γυρίζω να τον κοιτάξω. "Ξέχασες ένα τσιμπιδάκι." λέω ενώ σηκώνει στον αέρα το χέρι του που κρατάει το τσιμπιδάκι. Στριφογυρίζω τα μάτια μου. Πάλι πρέπει να γυρίσω πίσω;

Κάνω γοργά βήματα και φτάνω μπροστά του. Απλώνω το χέρι για να πάρω το τσιμπιδάκι όμως ο Jackson το πετάει πίσω του.

Προτού προλάβω να νευριάσω, ο Jackson βάζει το ένα του χέρι στη μέση μου και το άλλο στον αυχένα μου και τραβάει προς το μέρος του και ενώνει τα χείλια του με τα δικά μου. Δεν συνειδητοποιώ αμέσως αυτό που γίνεται. Ο Jackson με φιλάει. Με κρατάει τόσο σφιχτά που δεν μπορώ να ξεφύγω. Αλλά δεν θέλω να ξεφύγω.

Τα μάτια μου κλείνουν ενώ τα χέρια μου αναζητούν το σώμα του. Το φιλί μας είναι το ίδιο πεινασμένο με εκείνα που δίναμε αφότου είχαμε καιρό να ιδωθούμε, όμως και τόσο διαφορετικό.

Πλέον δεν με φιλάει μόνο ο Jackson, αλλά τον φιλάω κι εγώ.

Μένουμε εκεί, ακίνητοι, στο κατώφλι της πόρτας, κολλημένος ο ένας πάνω στον άλλον. Πόσο μου έλειψε...

<3

Ξεκολλάμε τα χείλια μας με κόπο. Αισθάνομαι μουδιασμένη σε όλο μου το σώμα. Παρόλο που έχουν απομακρυνθεί τα χείλια μας έχω την αίσθηση ότι ακόμα φιλιόμαστε.

"Αγγελική", ψιθυρίζει το όνομά μου. Και είναι η τρυφεράδα στη φωνή του που με ξαναγυρίζει στη πραγματικότητα.

Ανοίγω τα μάτια μου απότομα και τον σπρώχνω από κοντά μου. "ΤΙ ΚΆΝΕΙΣ; ΤΙ ΚΆΝΩ; ΤΙ ΚΆΝΟΥΜΕ;" Έχω τρελαθεί. Ο Jackson έχει το ίδιο βλέμμα με μένα. Σοκαρισμένος. Σηκώνω το χέρι μου στον αέρα για να τον χαστουκίσω. Ο Jackson σφίγγει τα μάτια του αλλά πριν ακουμπήσει η παλάμη μου στο μάγουλό του, σταματάω. Μα γιατί να τον χαστουκίσω; Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη ότι αυτό που έκανε με προσέβαλε. Γιατί είμαι συνέχεια μπερδεμένη;

Ο Jackson ανοίγει δειλά τα μάτια του και βλέπει το χέρι μου. "Νόμιζα πως θα με χτυπούσες."

"Ω, μην με προκαλείς!" τον απειλώ, παίρνοντας φόρα για να τον χτυπήσω. Εκείνος πάλι κλείνει τα μάτια του. Αλλά και πάλι σταματάω. Κοιτάζω για μια στιγμή το χέρι μου.

"Είναι ανώφελο." μουρμουράω προτού το ρίξω απότομα.

Ο Jackson με τραβάει από το χέρι και μπαίνουμε στο σπίτι. Κοπανάει την πόρτα και με πετάει πάνω της βάζοντας τα χέρια του δίπλα από το κεφάλι μου. "Νομίζω πως πρέπει να μιλήσουμε" λέει με το άγριο και συνάμα ελκυστικό του βλέμμα. Τα μάτια του κοιτάζουν βαθιά στα δικά μου και δε το αντέχω. Αλλά δεν μπορώ ούτε να στρέψω το βλέμμα μου κάπου αλλού.