Electric Blue (Niall Horan FanFiction)

2.Bölüm-Gorgeous Shadow-(Göz Alıcı Gölge).

Uyuyamadığım için yataktan kalktım,daha saat 04.00 -bu şekilde uyuyamam-

yavaş yavaş sakinleştiğimi,kalp atışımın normale döndüğünü fark ettim.Lavoboya gidip elimi yüzümü yıkadım 1-2 dakika aynada kendimi izledim,ardından odama döndüm ve masamın üzerindeki siyah deri kaplı defterimi aldım ve kendimi yatağa attım.İçinde rüyamı çizmediğim sayfa yoktur herhalde.

Bu defter ne mi?

Bu defter benim herşeyim,şu ana kadar benden başka kimse dokunamamıştır...

Yeniden bir şeyler çiziyorum,

Anlamıyorum ya anlamıyorum neden sürekli ben bu rüyayı görüyorum, değişik hisler hissediyorum AN LA MI YO RUM ! 

Gerçekten tüyler ürpertici...

O sıra da yatağımın başında duran kulaklığıma uzandım ve kulaklığımı taktığım an rahatladığımı hissettim ...sırtüstü yatıp tavanın desenlerini seyrederken dalmışım.

Saatimin çalışıyla uyandım,aşağı indiğimde beni bekleyen yeni hazırlanmış bir omlet ve bir fincan sıcak kahve buldum ve tabi bir de not;

-kızım toplantıdan dolayı erken çıkmam gerekti öptüm bye_

 Çok güzel,yine yalnızım ,kahvemden bir kaç yudum aldıktan sonra yukarı çıktım,okul formalarımı giydim ve saçımı her zaman ki gibi topuz yaptım.Şu an ki ruh halime benzedi -DAĞINIK-o sıra kapı çaldı,

''Ah kesin Venna'dır ''

kapıyı açtığımda yanılmadığımı anladım, çantamı aldım ve çıktım...

'Günaydın '

'Günaydın'

'Gecen nasıldı ?'

'Sorma mükemmeldi ya ... ne oldu biliyor musun ? !'

'?'

'Aynı şey! Ah Ven gerçekten bunu hala sorduğuna inanamıyorum'

'Doğru gerçekten sinir bozucu üzgnüm,her neyse bu gün ...'

'Ah olamaz kulaklığım! kulaklığım evde kalmış biliyorsun onsuz yapamam.Sen devam et ben onu alıp geliyorum'

'Saçmalama Char,okulun önüne geldik,birazdan ders başlayacak bile.Char ! Char !'

Koşmaya başladım,10 dk sonra evin önündeydim,gelene kadar ve halada hissediyorum sanki beri beni takip ediyor gibi hissettim.Etrafa bakmaya başladım,evimizin karşısında bir kömürlük var,

Evet! evet! kömürlüğün arkasından biri bana....bana bakıyordu ama kayboldu!

Koşmak için öylece yola atlayınca,arabayı görmedim ve az kalsın çarpıyordu...Hiç birşey hissetmedim bir kaç saniyeliğine şoka girmiş gibiydim,kulağımda bir uğultu vardı,arabanın şöförü,arabadan inmiş bana bir şeyler söylüyor gibiydi ve ben ondan kurtulup direk kömürlüğün oraya koştum.

Tam olarak 2 tur attım! 2 tur ! Ve sonuç sadece bir 'hiç 'ti. 

Evden kulaklığımı aldım ve okula gelebileceğim en hızlı şekilde gelidim.Şanslıyım ki geldiğimde daha yeni zil çalıyordu,okulun bahçesinden girdiğim an Ven in beni beklediğini gördüm,

Ona doğru yürümeye başladım...kulağım çınlamaya başladı ve sonradan farkettim ki bana bakan sadece Ven değil,tüm okuldu... ne olduğunu kestiremiyordum -BUNLAR BANA NEDEN BAKIYOR?- diye geçiridm içimden ve o an canımın çoktandır bir acı içerisinde olduğunu anladım,Çığlık sesi geldi ve irkildim...o an durdum olduğum yerde ve ellerimi vücudum da gezdirmeye başladım kendimi uyuşmuş hissediyordum...

Ve ellim belli bir süre sonra sol göğüsümün bir kaç parmak aşağısında durdu... bir ....bir ıslaklık vardı,tahmin ettiğim şey olamazdı,ne olabilirdi ki ?.

Başımı ellerimin olduğu yere indirdim ve gördüğüm şey....gördüğüm şey...

KANDI ! ...kan !

'Ah olamaz ! nasıl?'

Başımı kaldırdım ve etraf o an bulanıklaştı...etrafımda ki her şey silindi ve sadece...

Bir çift mavi ...mas mavi gözler,gözlerimin içinde belirdi... o an dünya ile irtibatımı kesmiş gibi hissettim,o mavi gözlerin gözlerimden hiç gitmemelerini istedim...Sadece istedim...

Arkadaşlar bayadır yazmadım,tek bölümde kaldım bende devam ediyim dedim umarım beğenirsiniz,diğer bölümleri daha uzun  yazmayı planlıyorum...yeni bir hikaye daha geliyor haberiniz olsun. :D 

NİALLER ♫