Aynaların bir boyut kapısı olduğunu
herkes bilir...
Bunu öğrendikten sonra odamda ayna bulundurmamaya çalışırım.Ama odamdan çıkaramadığım bir ayna var.Ne zaman çıkarsam olmayacak dolapların içinde odaya geri geliyor.Ben artık çileden çıkmak üzereyken aklıma bir fikir geldi.Bu gece kuzenimle beraber gece boyunca uyumayıp aynayı izleyecektik.Fikir kuzeniminde hoşuna gitti.Hazırlıkları tamamladık ve aynanın karşısına geçtik.1-2 saat bekledik ama hiçbir şey yok.Biraz sonra aynada bir karaltı belirdi.Ve gittikçe büyümeye başladı.Biz korku ve şokla geriye doğru giderken kuzenimin çığlığı kulaklarımı doldurdu.Korkuyla onun olduğu tarafa döndüm.Ama kuzenim yoktu.Onun yerinde kesilmiş kafası vardı.Çığlık atıp ağlamaya başladım.
Hemen ardından arkamdan bir el uzandı.Sivri,uzun parmaklarını boğazıma dayadı.Çok korkuyordum.Bir anda ayna parçalandı ve kendimi başka bir odada buldum.Olamaz... Şu an karşımda odanın tavanına asılmış ve gözleri yerinden çıkartılmış en yakın arkadaşım Kate var.Daha çok ağlamaya başladım.Bu sefer boynumdaki sızı ile yere düşerken tek gördüğüm karşımdaki aynadan bana sırıtan kırmızı bir yüz...
