DAVETSİZ (Yeniden Düzenleniyor)

"5 Yıl Sonra İlk Defa" (Düzenlendi)

"Molly!! Şu elbiseye bir bakar mısın? Çok mu abarttım acaba,sanırım biraz fazla kısa oldu?"

Molly, Sarah'nın seslendiğini duyunca merdivenlere doğru ilerledi ve o anda odasının kapısından çıkan arkadaşıyla karşılaştı. "Vay canına! Bebeğim harika görünüyorsun,istediğin ilgiyi fazlasıyla toplayacağına eminim. Bence bundan daha iyi bir seçim olamazdı."

Sarah sevincini gizleyemiyordu. "Gerçekten böyle mi düşünüyorsun? "

"Kesinlikle! Değil mi kızım?" diyerek odasının kapısından annesini izleyen April'e bir öpücük gönderdi. Sorunun kendisine yöneldiğini farkeden April, koşarak Sarah'ya sarıldı. "Anneciğim,çok güzelsin. Benden bile güzelsin."

Sarah kıkırdayıp kızının saçlarını öptü. "Hayır bebeğim,prensesler annelerinden daha güzel olmuyor muydu?" Küçük kız mutlulukla başını salladı. April,güzel olmaya hastaydı. Bütün gün ayna karşısında elbise değiştirir ve çoğu çocuğun yapmadığı gibi saç tarardı. Sarah bazen kızının tuhaf düzenine şaşırırdı ama kızının güzellik merakını atlamaz,her zaman desteklerdi. Çünkü onun babası Jacob'tı. Kendini beğenmiş Jacob. Elbette ki kızının -sadece-yüzü babasına benzemiyordu. Malesef...

Sarah aynada bir daha kendine baktı. Beyaz tenine uyumlu menekşe rengi, tasarım mini elbise onu olduğundan daha çekici göstermişti. Bu akşam için uzun zamandır dolapta bekliyordu ve bu akşam görevini yapacaktı. Orada dikkat çekeceğine emindi ama kimin? Jacob'ın dikkatini çekmek zorundaydı ve nişanın organizasyonunu Sarah'nın şirketinin yaptığından da hala haberi yoktu. Bu da Sarah'nın yapmak istediği şey için çılgın bir avantaj olmuştu. Bununla ilgili planları yapmak uzun sürmüştü. Birkaç seçenek düşünmüşler ve vazgeçmişlerdi ama en sonunda en güzelini bulmuşlardı. Sarah nişan töreninin olduğu bahçeye bir dev ekran koydurmuştu. Bu gece Jacob için eğlenceli olacaktı. Tabi kendisi için de .

Genç kadın arabasını parkedip son kez aynaya baktı. Ne olur ne olmaz,belki o kalpsizle karşılaşabilirdi. Kendisini sevmediğini biliyordu ama uzun süren yokluğun ardından ona yaptiklarını hatırlatirken fazlasiyla akilda kalıcı olmaya çalışıyordu. Ara sıra bu özgüven çabasına sinirlenip umutsuzluğa kapılıyordu ama bu tabi ki çok kısa sürüyordu. O güzeldi, o bir anneydi, güçlüydü. Kendi ayakları üzerinde durmuştu, herşeye rağmen...

Geniş kapılardan içeri girdiğinde sol tarafta elinde bir dosyayla alelacele koşuşturan çalışanını gördü.

"Hah! Allie, seninle karşılaştığım iyi oldu. Herşey yolunda mı?"

"Yolunda efendim. Herhangi bir aksilik yok."

"Masa dekorasyonu için sipariş verdiğimiz lila ortancalar?"

"Yetişti yetişti,merak etmeyin."

"Oh, nihayet. O zaman size kolaylıklar diliyorum. Bu akşam güzel geçerse, hepinize minik hediyelerim var."

Burada herşey yolunda olduğuna göre son kontrolünü yapıp, beklemeye koyulabilirdi. Bahçeye açılan lüks kapılardan geçip sol taraftan devam etti. Törenin olduğu yere giden çim ve minik ağaç süslemelerinin aralarından geçip, en sona, dev ekranın olduğu yere ulaştı. Herşey istediği ve çalışanlarına anlattığı gibiydi. Alandaki tüm ağaçlarda, hasır iplerle desteklenmiş, modern gaz lambası şeklinde renkli ışıklar asılıydı. Sağ tarafta gelin ve damadın duracağı bölüm, daha özel, genellikle beyazın hakim olduğu bir dekorasyonla donatılmıştı. Tüm bunlara bakıp ekranın arka tarafındaki kontrol paneline geçti.

"Selam Daniel."

Bilgisayar başındaki genç adam ona bakıp gülümsedi.

"Selam Sarah. Beni kontrole mi geldin?"