DAVETSİZ (Yeniden Düzenleniyor)

"-Özür Dilerim Sarah"

Jacob Sarah'ya hiçbir şey söylemeden kapıya yöneldi. "Bekle,nereye gidiyorsun?"

"Ronnie'yle konuşmam gereken bir mesele var."

Sarah bir şey söylemedi ve kapıdan çıkarken April babasını durdurdu. Jacob kızının konuşmasına fırsat vermeden önünde diz çöktü. "Küçük bir işim var,sen uyumadan gelmiş olacağım tamam mı kızım?"

April sevgi dolu bir gülümsemeyle karşılık verdi. Sarah,baba kızı izlerken birbirlerini gerçekten sevdiklerini anlayabiliyordu. Auraları yeterdi. Genç adam kızını saçlarından öptü ve "Ben gelmeden uyuma."diye fısıldadı.

Sarah bu ikiliyi ömrünün sonuna kadar böyle görmek isterdi. Ama gerçekçi olmalıydı. Jacob,Ronnie'yle evlenmeye kararlıydı ve April'in öz kızı olduğunu öğrenirse ne olacaktı? Ya kızımı alırsa korkusu içini kemirmeye başlamıştı bile. Bu oyuna belki de hiç girmemeliydi. Jacob güçlü ve acımasızdı ve bazı şeyleri elbet öğrenecekti. Sarah adamın onu affetmeyeceğini bilse de intikamını alacaktı. Alacak mıydı? Kızıyla beş senesini ayrı geçirtmişti,belki de Jacob'a bir seçme hakkı vermeliydi. Ama yok,dedi genç kadın. Ayrılmak,terk etmek bile değildi adamın ona yaptığı. Bütün kasabaya rezil etmişti. Bir de ona al senin çocuğun mu diyecekti? Sarah hep böyleydi işte. Bir an çok seviyor,bir an nefret ediyordu. Ama ne kadar çok seviyor olsa da şöyle bir gerçek vardı; adam onu sevmiyordu. Kıskançlık da karışmış,bütün oyunu bulandırmıştı. Ronnie'yle evlenmesini engelleyemeyebilirdi evet ama intikamını almak zorunda mıydı? Gerçekten baba kıza kıyabilecek miydi? Peki böyle nereye kadar gidebilirdi ki?

Her akşam olduğu gibi yine Jacob'ın öpüşü vardı aklında. Her seferinde bunu düşünürken önce bir mutluluk yayılıyordu benliğine,sonra da hayal kırıklığı.Sarah Jacob'ın onu arzulamasından memnun olması gerekirken yıkılıyordu. Ondan hiçbir şey beklemeyerek oyuna başlasa da aşık olduğu adamın da kendine aşık olmasını elbette isterdi.

Sarah bir an gözünün önünde sağa sola giden beş parmak gördü.

"İyi misin Sarah?"demişti genç adam. Sonunda kendiyle cebelleştiği dünyadan çıkabilmişti. Tedirginlikle bakan Jacob'a "İyiyim,dalmışım."diyerek zoraki gülümsedi.

"Peki öyleyse,ben iki saate kadar gelirim."

"Tamam,kendine dikkat et!"diyerek kapıyı kapatan Sarah kapının ardında öylece kalakalan adamdan habersizdi. Genç adam resmen hasret çekiyordu,bunun adı bu olmalıydı. Her evden çıkışında ya Sarah ya da April tarafından uğurlanıyordu. Herhalde bu anne kızın adetiydi ama çok özel hissettiriyordu. Yaşından mı bilmiyordu ama bir aileye ihtiyaç duyduğunu hissediyordu. Oyuna başladığından beri bu kadını ve kızını ailesi olarak hayal etmediği tek bir gece yoktu. Belki Sarah ile bir şansı olurdu,tabi ona bu kadar acı yaşatmasaydı. Ne diyorum ben böyle dedi kendi kendine.

Ronnie'ye ne söyleyeceğini düşünmeye çalışarak arabayı gazladı. Her ne olursa olsun April'i üzecek veya sorun çıkaracak bir şey yapmayacaktı. Her şeyi olduğu gibi anlatıp dürüst olacak,rahatlayacaktı. Yavaş yavaş değişmeye başladığını fark etti genç adam. Eski işkolikliği bitmişti. Belki de hayatın daha anlamlı bir bölümünü keşfettiği için maddi varlıklar arka planda kalmaya başlamıştı.. Artık para için değil,o küçük kız için her şeyi yapardı. Artık para için işine gelmeyen biriyle evlenmeye çalışmazdı belki de. Bu akşam ne konuşulursa konuşulsun sonucu kesinlikle Ronnie belirleyecekti.

Arabasını kilitleyip,görkemli bahçeye girdiğinde zili çalmaya gerek kalmadan hizmetliler kapıyı açmıştı. "Hanımefendi sizi salonda bekliyor Efendim."