DAVETSİZ (Yeniden Düzenleniyor)

"Harry"

Ertesi sabah çekirdek aile misali kahvaltıda otururken genç adam kızına ve annesine baktı. April minicik elleriyle büyümüş de küçülmüş gibi kahvaltı yapmaya çalışırken,Sarah karşısındaki adamın kendisini hayranlıkla izlediğinden habersiz hararetle telefonda Molly ile konuşuyordu. Jacob kadının her hareketini takibe almıştı. Kaşlarını çattığında ortada beliren iki çizginin onu daha da güzel göstediğini düşünüyordu. Telefonu sağ elinde tutuyor,diğer eliyle de hareketlerle konuşuyordu. İşleri yolunda gitmediğinde çattığı kaşlarının arasını hafifçe ovardı. Mutlu olduğunda yürüyosa ayakları asla durmaz,oturuyorsa birbiri ardınca yere vururdu. Jacob duraksayıp bir an bu kadar ayrıntıyı nasıl belleğine kazıdığını düşündü. Ev halinde o kadar rahattı ki Sarah. Bu sabah saçlarını gelişigüzel bir topuz yapmış ve önünde yazılar yazan bir tişört giymişti. Ronnie gibi herhangi bir güzellik takıntısı yoktu ve adam bu haliyle bile onu istiyordu.

"Anneciğim,bugün de okula gitmeyeceğim değil mi?"

Sarah küçük kızına baktı ve yüzünü okşayarak "Evet prensesim."dedi.

"Molly'le ilgili bir sorun yok değil mi? Açılış ne zaman?"diye sordu Jacob.

"Herşey yolunda,cumartesi açıyoruz."

"O zaman cumartesi Phoenix'teyiz."

"Sen..gelecek misin?"

Genç adam Sarah'nın tereddütünü fark edince "İstemiyorsan gelmem."dedi.

Sarah fark etmeden Jacob'ın eline uzandı. "Hayır,hayır. Tabi ki istiyorum.Ronnie'yle vakit geçirmek istersin diye düşünmüştüm."

"Sizinle olmak isterim."dedi samimiyetle.

"Peki o zaman."diyerek yeni fark ettiği elini çekti Sarah.

"Hepimiz evde ve bugün de Pazar olduğuna göre sizi bir yere götürmek istiyorum."

Sarah, en az April kadar heyecanla Jacob'a baktı ve en son pikniği hatırladı. April neşeyle ellerini çırparken genç kadın "Nereye?"dedi.

"Sürpriz. Hadi hemen hazırlanın yolumuz uzun."

Sarah,April'i elinden tutarak merdivenleri çıkıyordu ki aklına gelenle birkaç basamak aşağı inerek Jacob'ı görmeye çalıştı. "Hiç olmazsa ne tür bir yere gideceğimizi söyle de kızımla ona göre giyinelim."

Genç adam merdivenlerdeki kadına bakarak gülümsedi. "Rahat bir şeyler giyin demem yeterli mi?"

Genç kadın gözlerini devirdi ve söylenerek merdivenleri çıkmaya devam etti. "Seni inatçı kaçık!"

"Seni duyuyorum Sarah!"

Yaklaşık bir saat sonra toparlanıp nihayet yola çıkabilmişlerdi. Jacob arabayı çalıştırırken Sarah'yla uğraşmayı da bırakmadı. "Her zaman bu kadar uzun mu hazırlanırsın?"

"Ne?! Uzun mu dedin sen?" dedi genç kadın hayretle ve devam etti. "Neredeyse yirmi dakikada hazırlandım Jacob!"

"O zaman en az yirmi dakika diye beynime not alıyorum."derken gülüyordu genç adam.

"Bence sen Ronnie'nin ne kadar sürede hazırlandığına odaklanmalısın."

Jacob'ın bağlamaya çalıştığı emniyet kemeri Sarah'nın cümlesiyle yarıda kalmıştı. Tabi ki haklıydı. Yakında Ronnie'yle evlenecekti ve yalancı ailesine korkunç derecede alışmıştı. Onların olmadığı bir evde yaşamaya alışmak ise çok zor olacaktı. Ama neyse ki yakındalardı,gelip görebilme imkanı vardı kızını. Sadece kızımı dedi Jacob içinden. Ronnie'yle evlenme fikrine hazır hissetmese de eninde sonunda evlenecekti,ertelemenin bir anlamı yoktu. Sarah'ya karşı bir şeyler hissediyordu ama aşk olmamalıydı. Bu ortamda huzur bulmuştu,bu psikolojide olmasını sebebi de buydu. Zaten o aile ortamlarına da uzun süre katlanamazdı. Ronnie'de yıllardır bulamadığı yakınlığı,Sarah'da bulmasıydı onu etkileyen. Genç adam sabahları Sarah'yı ve kızını göreceğini düşünerek mutlu uyanıyordu. Gerçekten bunun bir anlamı yok muydu?