DAVETSİZ (Yeniden Düzenleniyor)

"1041 nolu oda"

İki genç adam özlemle ve bir o kadar öfkeyle sevdikleri kadınlara baktılar. Jacob, April'i gördüğüne sevinirken Matt hala yaptığı şeye inanamıyordu. Molly onu yüzüstü bırakan kadındı ama yine de kalbi onu buraya getirmişti. Ayrıca ona sorması gereken bir hesap vardı.

Jacob kendisine yaklaşan küçük kıza sarılıp kucağına aldı. Onu bir buçuk ay oncesinde de çok sevmesine rağmen bu bambaşka bir kavuşmaydı. Sarı saçlarının yüzüne dağıldığı minik kızına özlemle sarıldı uzun uzun.

"Babacığım,seni çok özledim."dedi April sitem edercesine.

"Ben de seni Prensesim. Geldim işte."

Matt,Molly'nin şaşkın yüzüne bakarak "İçeri davet etmeyecek misiniz? Dışarısı buz gibi de."dedi.

"Özür dilerim. Girin tabi."

İki adam usulca içeriye süzüldüler ama Sarah hala olduğu yerde dikiliyordu ve Jacob'ın yüzündeki ifadesizlik onu korkutuyordu.

Genç adam kızını kucağından indirip "Biraz konuşabilir miyiz?"dedi Sarah'ya. Sesi oldukça mesafeli ve öfke kokuyordu. Genç kadının tüyleri diken diken oldu,usulca başını evet anlamında sallayarak mutfağa yürüdü. Arkasindan takip eden Jacob,kapıyı kapatır kapatmaz öfkesini kustu. "Sen ne halt ettiğini sanıyorsun?! Kaçmak da neyin nesi?!"

Sarah diyecek birşey bulamadığı için en kurtarıcı cevabı verdi. "Öyle gerekti."

"Öyle gerekti ne demek Tanrı aşkına. Sizi bulacagımı düşünemeyecek kadar aptal mısın? April benim kızım. Kimliğinde kocaman Tyson soyadı var!!!"

"Ronnie'yle evlenseydin senin kızın olmayacaktı. Anlaşma tamamen feshedilecekti."

Jacob duyduklariyla derin bir nefes aldı ve öfkeyle genç kadını üzerine yürüdü. "Yani o imzayi atsaydım April'i tamamen kaybedecektim?!"

Sarah bir adım gerileyerek cevap verdi. "Evet."

"Tanrım.. Sen lanet olası bir kaçıksın. Intikam hırsından gözün dönmüş. Beş yıldır neler kaçırdığımi düşündükçe deli oluyorum."

Genç kadınin artik sabrı taşmıştı. "Bu zamana kadar sana bunu söylesem,bu tepkiyi mi verecektin yoksa bizden kurtulma planları mi yapacaktın? Bunu bir düşün istersen!"

Jacob bir süre duraksayıp etrafında tur atsa da "Bilmem gerekiyordu. Ben onun babasıyım."dedi sonunda.

"Hahaha! Zoraki baba. Hatırlatmam gerek,o gece çok eğleniyor muydun benimle? Acaba babası olmayı ne kadar hakettin?"

"Bitmek tükenmek bilmeyen öfkene de lanet olsun Sarah! Ama bu yaptığını ödeyeceksin. Herşeyin bir bedeli var!"diyerek hızla mutfak kapısından çıktı Jacob. "Hadi Matt gidiyoruz."diyerek genç adamı uyardı.

"Babacığım nereye? Lütfen burada kal."

Jacob kızının üzgün sesini duyunca öfkesini bastırdı. "Geleceğim bitanem. Uslu bir kız ol ve anneni dinle. Seni çok seviyorum."

Jacob aceleyle merdivenleri inerken Sarah daha fazla dayanamayarak dışarı fırladı. Soğuk bütün vücudunu titrettiğinde üzerine birşey almadığını farketti ama artık çok geçti. Jacob'ın arkasından bağırdı sinirle. "Öyle söyleyeceğini söyleyip çekip gidemezsin! Beş yıl önce bir seçim yapmıştın ve bedelini ödüyorsun!"

"Lanet olsun! Kızım olduğunu öğrenmek hakkımdı diyorum sana. Yanında olmasam bile bilmem gerekiyordu."

"Hayır değildi. Bazı şeyler sonu düşünülerek yapılmalı. Sen düşüncesizliğinin ve şımarıklığının cezasıni çekiyorsun. Bak ne diyeceğim,sahte rapor düzenlediğimi itiraf edeceğim ve seni April'in babası olmaktan men edeceğim. Ne de olsa o raporlar gerçek değil!"