Μελαγχολική Στοκχόλμη

04❌

"Και γιατί δεν το έκανες λοιπον;". Τι λέω γαμω θα νομίζει οτι θέλω. "Ειλικρινά δεν εχω ουτε εγώ ο ίδιος ιδέα πως κρατήθηκα. Φοράει το μποξερακι του και εχω μια μικρή απογοήτευση μέσα μου καθώς τον βλέπω. "Αφού πηδας αλλες". Γιατί δεν κραταω το στόμα μου κλειστό όταν πρεπει; Γελάει. "Ζηλευεις;"
"Οχι αν ειναι δυνατόν"
"Ειναι" λέει χαμογελώντας πονηρά. "Περνάμε σχεδόν όλη τη μέρα μαζί, δεν βλέπεις κανένα άλλο οποτε λογικο να με ερωτευτεις μικρή"
"Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου!" λέω αμέσως. "Με είδες με αλλη και άρχισες να κλαις Μία". Το όνομα μου στα χείλη του πρωτη φορά. Δεν ξερω γιατί δίνω τόση σημασία. "Δεν εκλαιγα για αυτο".
"Γιατί έκλαιγες τοτε;"
"Θα με αφήσεις στην ησυχία μου; σε εκλιπαρω".
"Αλλάζεις θέμα. Γιατί απλα δεν με αφήνεις να σου κάνω κάτι; τι εχεις να χάσεις;"
"Την παρθενία μου" λέω γελώντας. Ναι δεν ξερω γιατί γελαω. "Σου υπόσχομαι οτι θα την αφήσω εκεί που ειναι για μετα το γάμο σου" ειρωνεύεται. "Δεν θέλω να παντρευτώ"
"Κάτι ειναι και αυτο, λοιπόν θα με αφήσεις;"
"Να κανείς τι;"
"Απλα να σου δώσω εναν οργασμό"
"Απλα".
"Ναι"
"Ναι" γουρλωνει τα ματια του ενω με κοιτάει.
"Τι ναι;"
Χαμογελάει κατευθείαν πονηρά. Ερχεται προς εμένα και ξεκινάει να με φιλάει ξανά. Οτάν αφήσει τα χείλη μου για το λαιμό μου αποφασιζω να του πω αυτό που θέλω. "Βγάλε το μποξερακι σου" σηκώνει το βλέμμα του σε εμένα και εγώ κλείνω τα ματια με τα χέρια μου κατευθείαν. Ενα πνιχτο γελακι του ξεφεύγει και ακολουθεί και ενα δικο μου. "Απλα κάντο πριν το μετανιωσω" λέω κατευθείαν. "Βγαλτο μου εσυ" λέει με το πονηρό χαμόγελο να βρίσκεται ακόμα στα χείλη του. "Ξεχνά το" σηκώνεται και το αφαιρεί βγάζοντας και το προφυλακτικό που είχε βάλει νωρίτερα. Πιάνει το στήθος μου και την γλωσσα του να με γλύφει. Η αίσθηση ειναι πολύ ωραία αν και νιώθω ακόμα σφιγμενη. Θέλω τόσο πολύ να του βγάλω αυτή την κουκούλα αλλά αποφασιζω να είμαι "καλό κορίτσι" και να μην το κάνω. Καθώς παιζει με το στήθος μου κατεβάζει το χερι του στην περιοχή μου, τα χέρια μου ασυναίσθητα τυλίγονται γύρω απο το λαιμό του. Τρίβει την κλειτορίδα μου ενώ η λεκάνη μου κουνιεται στο ρυθμο του. Λίγο μετα νιώθω ενα δάχτυλο να μπαίνει μέσα μου ενω η μέση μου κυρτωνει λόγω του πόνου. Οσο συνεχίζει να μπαινοβγαίνει ο πόνος γίνεται ευχαρίστηση. Νιώθω και δεύτερο δάχτυλο ενώ ο ίδιος βρίσκεται ακόμα στο στήθος μου. Τα χέρια μου ειναι στην πλάτη του δημιουργώντας γρατσουνιές. Τα χείλη του κατεβαίνουν όλο και πιο κάτω. Αφήνει ενα φιλί κάτω απο τον αφαλο μου, ενα πανω στην κλειτορίδα μου και βάζει τη γλώσσα του εκεί που ηταν τα δάχτυλα του. Και τοτε νιώθω ενα εκατομμύριο συναισθήματα να σκάνε μαζί και να νιώθω μια έκρηξη ευχαρίστησης. Τα νύχια μου μπαίνουν όλο και πιο μέσα στο δέρμα του, οι αναστεναγμοι μου όλο και πιο δυνατοί. Εχω φτασει στην απόλυτη κορύφωση. Μετα απο λίγο σταματάει και επανέρχεται στα χείλη μου. Τώρα νιώθω τον ανδρισμό του πανω μου. "Δεν ειναι καλυτερα απο όταν το κανεις μονη σου; "
"Ποιο;"
"Τι δεν το εχεις κανει;" αναρωτιέται έκπληκτος.
"Οχι δεν εχω κανει τίποτα". Λέω απόλυτα.
"Ολο εκπλήξεις είσαι" σηκώνεται απο πάνω μου και ξεκινάει να ντύνεται. Απογοητευση επανέρχεται αλλά εντάξει δεν νόμιζα οτι θα κρατήσει και για παντα. Μα γιατί στο καλό το σκέφτομαι; "χρειάζεται τίποτα; " λέει ενω παει να φύγει γιατί περιμένει την γνωστή απάντηση οχι. "Ναι θα ήθελα κάτι"
"Και οι εκπλήξεις συνεχίζονται, λεγε" λέει ευδιαθετα. Μου αρέσει κάπως όταν ειναι έτσι. Σπάνια δηλαδή. "Καθαρά ρούχα, μπάνιο, φαγητο και ενα τηλεφώνημα"
"Θα εχεις οτι θες εκτός απο το τελευταιο". Βγαίνει κατευθείαν απο το δωμάτιο σαν να μην θέλει να το συζητήσει άλλο. Πλεον δεν ειναι ευδιαθετος. Σκατά.

_____________________________________________
Ξερω οτι ειναι μικρο αλλά πιστεύω εφτασα σχεδόν στο σημείο που περιμενατε απο μένα!

Ελπίζω να σας άρεσε το πρωτο δυνατό μου παρτ γιατί θα υπάρξουν πολλά απο αυτά. 🔥

Τα λέμε σε μερικές μέρες 😘

Υ. Γ. Για να βλέπετε τα update προσθέστε το στη συλλογή σας!

Social platforms:
Facebook:Ντενίζ Αρβανιτάκη
Instagram:arvanitakiii
Snapchat:arvden
Tumblr:denisearv24