[…]
"Θα γυρισω σπιτι μου" λεει απλα. Εγκεφαλικό. Την κοιταω σαστισμένος χωρις να μπορώ να πω λέξη. Τοσο κράτησε λοιπον η δηθεν αγαπη της; γιατι δεν καταλαβαίνει οτι την χρειάζομαι; Ανταμ σκεψου λογικα. Πρεπει να γυρισει. Ειναι για το καλο της. "Δεν προκειται να σε αφησω, ηρέμισε". Χαμογελάει σε εμενα οταν βλεπει οτι εχω αλλαξει δεκαπέντε χρώματα. Δεν πρόκειται να σε αφησω, ηρέμισε. Πρωτη φορα που μου λενε κατι τετοιο. Δεν πρόκεται να σε αφησω, ηρέμισε. Το λεω πολλες φορες στο μυαλο μου για να το συνηδειτοποιησω.
*End of Adam's Pov*
Μετα απο καποιες ωρες και αφου βράδιασε αποφασίσαμε να γυρίσουμε σπίτι. Αποφάσισα να γυρισω στους δικούς μου ακομα και αν εκείνοι δεν με δέχονται τωρα γιατι αληθεια πρεπει να γυρισω στο σχολειο. Ομως υποσχέθηκα στον εαυτο μου να μην αφησω τον Ανταμ για κανενα λογο. Σίγουρα στους γονεις μου δεν θα αρεσει αυτό αλλα τα θελω μου ειναι πολλα παραπανω για να με κανουν να φοβηθώ, δεν χρειαζεται να το μάθουν άλλωστε.
[…]
Καθόμαστε στον καναπε και εκείνος ακουμπάει το κεφάλι του στο στομάχι μου και εχει το ενα του χερι περασμένο γυρω μου. "Νυσταξες;" λεω αφου τον βλέπω να κλεινει τα ματακια του. "Μμμ" ειναι το μονο που παιρνω ως απαντηση και περνάω τα δάχτυλα μου αναμεσα απο τα μαλλια του. Μετα απο λιγο σηκώνεται και με φιλάει ενω με φερνει στην αγκαλια του. Νομίζω οτι καταλαβαινω που το παει οποτε ανεβαίνω πανω του οσο εκείνος ειναι καθιστός. Γελάει αναμεσα στο φιλι μας και τον χτυπάω στο στέρνο. "Ελα αφου ξερω ποσο θελεις το κορμί μου"
"Μεγαλη ιδεα εχεις για τον εαυτό σου" λεω χωρις να σταματησω να χαμογελάω. "Θες να κανεις κατι για μενα;". Ρωτάει και αμεσως αγχώνομαι. Ενταξει ισως ξερω που το παει. Κοκκινίζω κατευθείαν και κατεβαίνω από πανω του οσο πιο διακριτικά μπορω. "Εμμ σαν τι; "
"Χαιρομαι που καταλαβες, μην ντρεπεσαι μωρε. Θες; "
"Εμ δεν το εχω ξανακάνει", λεω αποφευγωντας το βλέμμα του. "Το ξερω αυτο, μπορω να σε βοηθησω"
"Εμ ενταξει υποθετω". Βλεπω την ικανοποίηση στο προσωπο του και θελω να του ορμηξω πραγματικα. "Ελα εδώ", μου λεει και ανοιγει τα χερια του για να κατσω επανω του όπως πριν. Οταν το κανω αρχίζει να με φιλάει ξανα στα χείλη και επειτα στον λαιμό. Τα χερια του τοποθετούνται στην ακρη της μπλούζας μου και την βγαζει. Χώνει το προσωπο του στο στήθος μου και με επιδεξιότητα βγάζει το σουτιέν μου. Γλύφει και δαγκώνει τις ρόγες μου στέλνοντας ρίγος στην περιοχη μου και υγραινομαι γρηγορα. Βγάζω τη δικια του μπλουζα και χαϊδεύω κατευθείαν τα σημάδια του που τοσο αγαπω. "Βγαλε το παντελόνι σου" υπακούω σε αυτον και σηκώνομαι να το βγάλω. "Και αυτο", λεει αναφερόμενος στο εσώρουχο μου. Διστάζω αρχικά αλλα μετα σκέφτομαι οτι με εχει ξαναδει γυμνή οποτε διχνω την ντροπη και το βγάζω. Καθομαι στα γόνατα μου ανάμεσα στα ποδια του και με νευρικές κινήσεις προσπαθω να του ξεκουμπωσω το παντελόνι. Κατεβάζω βιαστικά το φερμουάρ. Πιανει με τα χέρια του τους καρπούς μου και με σταματάει. Χαϊδεύει για λιγο με τους αντίχειρες του. "Ηρέμισε μωρο μου", ειναι το μονο που λεει και μπορω να πω οτι δεν με καθησύχασε ιδιαιτερα. Παρολαυτα το πως με αποκάλεσαι ξανα με κανει να ανατριχιάζω. Σηκώνεται όρθιος και κατεβάζει το παντελόνι του μαζι με το εσώρουχο του ενω το πέος του βρισκεται σχεδον απέναντι μου. Ξανακαθεται στον καναπε και με κοιτάει. Εχει αυτο το ύφος που θα μπορουσε να κανει πλακα με τη μούρη μου αλλα δεν το κανει και ειμαι ευγνώμων για αυτο. "Θες να κάνουμε απλα σεξ;" ενταξει δεν πιστεύω αυτο που του είπα μολις. Χασκογελαει "θα κάνουμε και σεξ...και οτι αλλο θέλεις". Ενταξει αυτος ειναι διατεθημενος να κανει οτι θελω οποτε θα προσπαθήσω να τον ευχαριστήσω και επιτελους να σταματήσω να ντρεπομαι. Πλησιάζω πιο κοντα και τον πιάνω στα χερια μου. "Το μονο που εχεις να κανεις ειναι να προσπαθήσεις να μην βαλεις δόντια". Ενταξει αυτο ειναι ευκολο υποθετω. Τον κοιταω μια τελευταια φορα και ανοιγω το στομα μου αρκετα ωστε να χωρέσει και ξεκιναω να πηγαίνω πανω κατω σε συνδιασμό με τα χερια μου και εκείνος με καθοδηγεί αφου με κραταει απο το κεφαλι και με σπρώχνει μαλακα. Σηκώνω το βλέμμα μου σε αυτόν και ικανοποιουμαι οταν τον βλέπω να μην ακουμπάει το κεφαλι μου και να εχει αφησει το κεφαλι του πισω και ανασταιναζει βαριά. Ανα διαστήματα μου μαζεύει τα μαλλια ενω εγω μετα απο λίγο παίρνω παραπάνω θάρρος και συνεχίζω. "Αν δεν θες να τελειώσω στο στομα σου αστο τωρα". Αποφασίζω να μην τον αφησω και να τελειωσει στο στόμα μου χωρις να το σκεφτω παραπανω. Νιωθω τα υγρά του μετα απο δευτερολεπτα να κυλούν στο λαιμο μου και χωρις να ειναι οτι πιο ευχάριστο τα καταπίνω. Τον γλύφω μια τελευταία φορα απο τη βαση εως την κορυφη και τον αφήνω τελικα. Η περίσσια ντροπη μου εχει φυγει και η περιοχη μου εχει γινει υπερβολικά υγρή. Ανεβαίνω κατευθείαν πανω του και ενω τριβομαι στο σηκωμένο πέος του ορμαω στα χείλη του. Εκείνος κατευθείαν χουφτωνει τους μοιρους και τον κωλο μου. Τα χερια του προχωρούν πιο ψηλα στην πλατη μου και με φερνει ακομα πιο κοντα του. Με φιλάει παντου, στο πρόσωπο, τα χείλη, το λαιμο. "Σ'αγαπώ" ακουω αμυδρά αναμεσα στα φιλια του και τιναζομαι αμεσως πισω σοκαρισμένη. "Δεν το εννοείς ετσι;", λεω αδυνατωντας να το πιστεψω οτι ειπε κατι τετοιο. "Παιζει να ειναι και η πρωτη φορα που το λεω", αποκρινεται. "Το εννοω όμως" συμπληρώνει. "Επειδη ειμαι έτσι; " λεω αναφερόμενη στην γύμνια μου. "Ποσες φορες ακομα πρέπει να σου πω οτι αν ηθελα μονο το σώμα σου θα το επαιρνα χωρις ολα τα υπολοιπα; "
"Συγνωμη, εχεις δικιο. Απλα δεν το εχω συνηθίσει αυτο".
"Δεν εχεις συνηθίσει να σ'αγαπάνε;". Αποφεύγω ξανα το βλέμμα του. "Κοιτα με γαμω".
"Ε ναι η μονη αγαπη που εχω νιώσει είναι απο τους γονείς μου οταν επαιρνα 20".
"Τωρα δεν πέρνεις; "
"Οχι οι στόχοι μου δεν ειναι τοσο υψηλοί και αποφάσισα να μην τρελαθω κιολας για τους ηλίθιους βαθμους".
"Χαιρομαι για αυτο αλήθεια"
"Να σου πω, ειμαι γυμνή πανω σου θα μπορούσαμε να σταματήσουμε να μιλαμε για την άθλια ζωη μου; "
"Ναι θα μπορούσαμε να το κανουμε αυτο". Τον αγγαλιαζω ξανα και ενω τον φιλαω αρχίζω να τριβομαι ξανα πανω του.______________________________________________
Τι θα γινει στη συνέχεια; 🤔🤔🤔
Μα φυσικα σεξ!Φτανουμε στο τελος οποτε δειξτε του αγαπη ❤
Υ. Γ. Για να βλέπετε τα update προσθέστε το στη συλλογή σας!
Social platforms:
Facebook:Ντενίζ Αρβανιτάκη
Instagram:arvanitakiii
Snapchat:arvden
Tumblr:denisearv24
YOU ARE READING
Μελαγχολική Στοκχόλμη
Short StoryΠάντα παρεξηγήσιμη. Κανένας ποτε δεν θα καταλάβει αν δεν βρεθεί σε αυτή τη θέση. Μίσος. Αυτο ειναι το σωστο συναίσθημα, όμως εκείνη δεν είχε τίποτα απο αυτο μέσα της. Συμπάθεια. Ετσι ξεκίνησε. Γιατί; ένιωθε ασφάλεια, παραπανω απο εκείνη που της πρόσ...