ေလအေဝွ႕တစ္ခ်က္တြင္....သစ္ရြက္ဝါတို႔
ေျမေပၚကိုခၾကသည္..
ထို႔အတူ....တစ္စံုတစ္ေယာက္အား...
တမ္းတသတိရမိသလိုအျဖစ္မ်ားႏွင့္
ႏွလံုးသားသည္..သစ္ရြက္ဝါတို႔ႏွင့္အတူ...
ေလႏွင္ရာ...လြင့္ေမ်ာေနဆဲ..
...လြမ္းဆြက္ျခင္းဟု..အမည္တပ္ႏိုင္သည့္...
ခံစားမႈသာ...ႏွလံုးသားထဲတြင္...
ေနရာယူလ်က္႐ွိခဲ့ၿပီး....စိတ္အာ႐ုံတြင္
အရာအားလံုးဗလာနတိၳ......
တစ္ျဖည္းျဖည္း...ပုဇြန္ဆီေရာင္ေတာက္လာသည့္
ေကာင္းကင္သည္...ဆည္းဆာအခ်ိန္သို႔
ေရာက္႐ွိခဲ့ၿပီကို...ၫြန္ျပသည္....
လြန္ခဲ့ေသာ...တစ္ခါတစ္ရံက...ယခုလို
အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္....တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္..
ဆည္းဆာ၏...မပါမျဖစ္...ဇာတ္ေဆာင္
တစ္ေယာက္လို.....ေရာင္စံုျခယ္..ပန္းခင္းႀကီး၏..
အလယ္တြင္......သဘာဝတရားႀကီး၏...
အလွအပ...မ်ားအား...ေဆးစက္တင္ေနၾကျဖစ္၏...
ထိုစဥ္က...မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့သည့္
ပံုရိပ္သည္...ယခုအခါ....အဘယ္သို႔ေၾကာင့္
အေႏွးျပကြက္မ်ားလို...ထင္ထင္႐ွား႐ွား...
အာ႐ုံထဲစြဲထင္လာရပါသနည္း...
႐ုတ္တရက္....ျခံလမ္းတစ္ေလ်ွာက္...
ေမာင္းဝင္လာေသာ.....ကားတစ္စီးသည္..
ဆင္ဝင္ေအာက္သို႔ရပ္လိုက္ၿပီး...ထိုကားေပၚမွ..
အရပ္႐ွည္မွန္းသိသာေသာ...လူတစ္ေယာက္သည္..
ကြၽန္ေတာ့္ထံသို႔....တစ္ျဖည္းျဖည္းလွမ္းလာေလသည္..
ေျသာ္..Chanyeolပါလား...
နီးကပ္လာေသာ...ပံုရိပ္သည္..
Chanyeolျဖစ္မွန္း...ဆံုးျဖတ္ေပးသည့္အခါ...
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုေၾကာင့္...ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လံုး
မ်ားသည္...အေရာင္ေတာက္လာေလသည္...
"Sehun.."
စိတ္အလိုမက်စရာတစ္ခုခု႐ွိေနလ်ွင္ျပဳမူတတ္သည့္
သူ႔အက်င့္အတိုင္း...နဖူးျပင္ကိုတြန္႔ကာ...
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကိုသာ...အသံထြက္ေအာင္
ခ်ၿပီး...ပန္းခင္းႀကီးဘက္...မ်က္ႏွာမူေလ၏...
"အင္း...သူ႔အေျခအေန...ဘယ္လိုလဲ..."
သူ႔ထံမွ...စကားစျခင္းကို...စိတ္မ႐ွည္စြာ..
သိလိုရာအား...တဲ့တိုးေမးလိုက္သည့္အခါ...
YOU ARE READING
Apology
Fanfiction#ေတာင္းပန္ပါတယ္......ႏွလံုးသားကိုခ်ျပမိတဲ့အတြက္....# Hunhan(yaoi)
