Kaçış planlarıma ara vermeden devam ediyorum. Planlarımın birinci sırasında bu olanları Oğuz'a anlatmak var. Ama bu konu hakkında çekingen olan tek yanım -Eğer Oğuz'da onlardansa tüm umutlarımın yerle bir olması- Yoksa,Oğuz gider de ihanetçilere yetişdirir de,hiç öyle bir sıkıntım yok. Durup düşündüğümde cidden korkum ölmek değil. Sevdiğimi bırakıp gitmek. Tabii ölüncede bırakıp gitmiş oluyorum ama o zaman kendi isteğimle değil, mecburiyetten. Ama kaçarsam,onsuz,tek başıma. O zaman kendi istegimle, bile bile kaçmış onu burada bırakmış olurum. Ve ben burdan kurtulsam bile,gün gelip hatırladığımda sevdiğini bırakıp kaçmış bir Mira olmak istemiyorum. Yani,ucunda ölüm de olsa Oğuz'a anlatıcam. Hemde en kısa zamanda.
Evet planımın birincisi normal olarak bu. İkincisi ise eğer yakışıklı prensim gerçekten onlardan değilse ve benimle kaçmaya 'evet' derse,zaten sırtımı ona yaslar, gözlerimi kapatır ve gerisini düşünmem.
Cidden çok aşık oldum ona ilk aşkım diye herhalde. Böyle karşıma geçse saatlerce konuşsa dinlerim onu. Yada hiç konuşmasa geçse karşıma otursa,sıkılmadan izlerim...
Dedim ya tek korkum Oğuz'dan yana kırılmam. Annemle babama gelirsek, Çok özledimm... İlk defa keçi inadını yenen bir Mira görüyorum aynaya baktığımda. Bazen duruyorum, keşke buralara hiç gelmeseydim diyorum. Sonra, Oğuz canlanıyo gözümde. Susuyorum. Gözlerimi kapatıp Oğuz'la buradan kaçışımın,onu annemlerle tanıştırışımın hatta evlenmemizin bile hayalini kuruyorum.
**********
Ne yapacağımı bilmiyorum, bir türlü cesaret edemiyorum. Ama cesaret edememem vazgeçmem anlamına gelmiyor. Er ya da geç söyleyeceğim.
Yorumlarınız Benim İçin Önemli Bekliyorumm...💕
