Seven çekip "gider"
Kalbim de,aklımda bende,benliğim de hâlâ Oğuz var biliyorum,biliyosunuz. Ama yapamam artık burada. Tanrıça denen melek yüzlü şeytan beni sürekli ayağına çağırıyor,gitmiyorum,gitmeyeceğim.
Oguz'u görmek için can da atmıyorum artık, gelsin de istemiyorum.
Yanii...
Onu görmek için can atmamaya,gelmesini istememeye çalışıyorum. O kadar sıkıyorum ki kendimi hayır düşünmeyeceğim , hayır sevmeyeceğim diye.
Fakat gidince bunları yapmama gerek kalmayacak.
Gözüm görmesin,gönlüm hatırlamaz. Bir mektup yazar,kapı kulundan Oğuz'a vermesini isterim. Hemen ardından, kaçış...
Öümden kaçış,aşktan kaçış, bu berbat yerden bu, bu tarif edemediğim nefretlik yerden, bu Allah'sız insanlardan kaçış.
Kaçış"
Nereye?
Evime.
Ne yüzle?
Annem babam onlar benim,reddedecek değiller ya?
Terkettim onları.
Geri döndüm işte!
Ne diyeceksin? 'ben bi senedir putperest dağındaydım,sevdamı bıraktım evime döndüm' bunu mu?
"Tanrıçalık"
"Putperest Dağı"
Ailem onlar benim ne olursa olsun yanlışlarımla kabul etmeyecekler mi beni? Ne kadar merak etmişlerdir,bir senedir tek bir haber alamamak, evet, belki de sandığım gibi beni kucak açarak bekleyen bir ailem yoktur,belki de öldüğüme inandırmışlardır kendilerini ve kabullenmişlerdir.
Yok,elimde yok kelimesinden başka hiçbir şey yok.
