Babası okumayı çok severdi. Daha dört yaşındaydı.Uzun saçlı güzel bir kızdı Çilem.. 'Hadi şu gazete başlığını oku'dedi babası. Okumak o kadar zor gelmişti ki.. Pedagogsuz öğretmensiz koca harfli manşeti okuyuverdi Çilem.. Ev halkı onu alkışlamaya başladı.. Çilem'in umurunda bile değildi. O bunu alkışlasınlar diye yapmamıştı. Merakını gidermek için okumayı sökmüştü. Cok zeki ve bir okadar yalnızdı..
Bu dünyada kendi gibi kimseler olmadığını düşünür ve onların uzayda yaşadığını hayal ederdi.Mahalledeki çocuklarla oynarken bile yapayalnızdı.. Ev halkının aşırı sevgisini anlayamıyordu. Yalnışlıkla dünyaya düşmüş bir su perisiydi o.. Kalabalığın içinde bir yalnızlık..
Boşluk.. Bomboş.. Tıpkı bir kör gibiydi kalbi.. nereye baksa boşluk... Yıllar sonra bile o boşluk Çilem için hiç de düzelmeyecekti. Başına geleceklerden habersiz. Elindeki çubukla yerdeki çamuru karıştırıyordu. Annesi; 'Hadi canım kahvaltı hazır' Diye bağırdı. Aşırı ilgiden sıkılıp kendini bahçeye atan Çilem,annesinin çağırmasıyla, koşarak eve girdi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇİLEM
Short StoryBu hikaye Çilem adındaki genç kariyerinde başarılı bir kadının ölümle sonuçlanan hayatını anlatıyor... Karakterler,yer ve zaman tamamen hayal ürünüdür...
