ÇİLEM

Kabuslarım

Uyuyorum fakat hissediyorum... Siyah bir bulut bana yaklaşıyor.. Yataktayım...
O kadar halsizim ki yerimden kıpırdayamıyorum..
-Ayhaaannnn!!!.. 
Bağırıyorum sesim çıkmıyor... Yavaşça uyandım ki çok korkmuşum.. Yorganı üstümden atarak ayağa kalktım.. Üstünde beyaz kısa kollu hafif bel üstü tişörtüyle likralı beyaz dapdar pantolonuyla çok güzel bir kadın, aralanmış yatak odasının kapısından beni gördüğü halde bakmadan koridorun sonuna doğru gidiyor... Çok güzeldi.. ince belli.. Karni benim karnım gibi değil.. Doğumdan sonra bol çatlaklı sönmüş balon gibi sarkmıştı ve benim göbeğim de vardı... Iyi de bizim evde ne işi var?. Koridora çıktım; Ayhan, kaç sefer sana seslendim, kabuslar görüyorum neden gelmedin derken  Ayhan Tv.a dalmış beni duymuyor... ---Ayhaaannn!! Duy beni Ayhaan! Ağlıyorum. Çığlık atıyorum....

Bir uyandım ki hala yataktayım ve rüyamda ağlamışım.. Yanaklarım ıpıslak... Rüyadaki kadın yok ama eşim herzamanki gibi geç gelmiş.. Yanıma uzanmak yerine Tv. Seyretmeyi tercih etmişti..

Ağlamaya devam ettim.. Üşümüş ve çok kormuştum... Bu aralar bu rüyalar sıklaştı.. Dicle'deki terör bölgesine 6 aylığına geçici görevlendirmeden sonra oldu hep... Ayhan hiç tepki vermiyor.. 'Delirme sakın' diye alay ediyor sadece... Üzülmesin benim için elbet... Ama hor görmese bari.. Rüyadaki beyazlı kadın ne demekti? Amaan valla adatsa da umrumda değil.. Bana bulaşmasın yeter..

Ben sana n'aptım,ne kötülüğümü gördün de beni bukadar kimsesiz hissettiriyorsun?

Okadar yalnızım ki...

Rüyalarımda bile yoksun sevgilim...