07.05.2016
Gecenin karanlığı boğazıma düğümleniyor yine. Yine bir hikaye daha başlamadan bitti. Ventus, niçin kırdınız bu kalbi böyle? Küçük kalbim dayanamıyor artık bu acılara. Kalbim parçalara ayrıldı ve yanımdakiler teker teker uçup gitti. Gecenin karanlığı boğuyor Ventus.
Dışarıdan hiç bir şeyi siklemiyormuş gibi görünen insanların içinde kaç farklı dünyanın sikildiğini bilemezsiniz.
Acıyor. Yine belli etmemeye çalışarak yatağıma kıvrıldım ve sessizce ağlıyorum. Gözlerim yine kırmızı, altları mor ve göz kapaklarım şiş. Acıyor bayım.
Ben seviyorum, gözlerim ağlıyor. Gözlerimin bir suçu yokki. Bakmayın öyle derin derin. Bu beden artık kaldıramıyor bakışlarınızı. Bana derin dalışlarınızı ve anlamsız bir çok şeyi...
Kaldıramıyorum.
Gündüz hiç olmasın istiyorum bayım. Gece benim en iyi dostum. Karanlık bize hep en yakın. Karanlığa sarıldım ölümü bekliyorum.
Karanlık, ağlayışlarımı gizliyor, kırmızı gözlerimi örtüyor ve morlukları saklıyor. Yaralar bayım, bazı yaralar kapanmayacak kadar derinler.
Bu satırların arasına bir kaç damla gözyaşı ve bolca sigara dumanı bırakıyorum.
Sevgilim, sigara sevmezsin fakat sigaraya başlatan sensin.
Ve bir sorun da şu ki;
Asıl yanan bendim, onlar sigaram sandı.
~Her zaman bir umut olmaz.~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlığın Ezgisi
Kurgu OlmayanBu kitap; Hayal kırıklıklarıyla dolu bir hayatın, Kapıları kilitli sırların, Anlamsız bir çok şeyin, Mutsuzluğun, Yıkılan umutların Ve Duvarları olan bir genç kızın anahtarıdır. Bir ruh hastasının kaleminden kalp kırıklıkları. "Yıldızlara açılan bi...
